Με την εκδήλωση - παρουσίαση του Λευκώματος «1944. Η Απελευθέρωση της Αθήνας και η ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη. Ντοκουμέντα και διδάγματα» και την πραγματοποίηση συναυλίας - αφιερώματος στο αντάρτικο τραγούδι κορυφώνεται την Κυριακή 15 Δεκέμβρη, στις 7 μ.μ., στο γήπεδο Σπόρτιγκ (Ηλία Ζερβού 89, «Αγιος Ελευθέριος») η πολύμορφη δραστηριότητα της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής τιμώντας τα 75 χρόνια από την Απελευθέρωση της Αθήνας και την ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του '44.

Το Λεύκωμα της ΚΟ Αττικής, που διακινείται από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» και περιλαμβάνει μοναδικά ντοκουμέντα, είναι μια έκδοση τιμής και μνήμης στους αγωνιστές του ΚΚΕ και του λαού μας, αλλά και εξαγωγής διδαγμάτων. Αποτελεί προϊόν μιας πολύμηνης, συλλογικής και πολυεπίπεδης προσπάθειας μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς και φίλων του Κόμματος. Για πρώτη φορά έρχονται στο φως ντοκουμέντα της περιόδου στην οποία αναφέρεται. Για την έκδοσή του, καθοριστική ήταν η συμβολή του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ και του Αρχείου του Κόμματος. Με τη διακίνησή του μπορεί να δοθεί ώθηση στη μελέτη της Ιστορίας που συλλογικά έχει επεξεργαστεί το Κόμμα μας με τη νέα έκδοση του τετράτομου Δοκιμίου, που αφορά την περίοδο 1918-1949.

Στη συναυλία που θα ακολουθήσει την παρουσίαση του Λευκώματος θα ακουστούν όλα εκείνα τα τραγούδια που είναι «ποτισμένα» από τον τιτάνιο αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, την αθάνατη εποποιία του ΔΣΕ. Τραγουδούν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Στάθης Δρογώσης, Κώστας Θωμαΐδης, Νατάσσα Μουσάδη, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Διονύσης Τσακνής και Μανώλης Φάμελλος. Η ενορχήστρωση είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου.

Λόγια και μελωδίες που ύμνησαν τους αγώνες, που εμψύχωσαν τους μαχητές στις πόλεις και τα βουνά, που καταξίωσαν στη συνείδηση του λαού τον ΕΛΑΣ, τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Είναι τραγούδια που ύμνησαν τις μάχες για την κατάληψη μεγάλων πόλεων, καπετάνιους και σώματα, και περιοχές στρατηγικής σημασίας στις οποίες γράφτηκε ο μεγάλος αγώνας του λαού μας. Πολλά από αυτά τα τραγούδια, ειδικά της πρώτης περιόδου, είναι δημιουργήματα ποιητών και συνθετών μας όπως του Νίκου Καρβούνη, του Αλέκου Ξένου, της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και πολλών ακόμα. Αλλα είναι τραγούδια ανώνυμων δημιουργών. Βασίζονται σε σκοπούς γνωστών παραδοσιακών τραγουδιών ή σε μελωδίες του διεθνούς επαναστατικού κινήματος και γράφτηκαν από αντάρτες του ΕΛΑΣ ή μαχητές του ΔΣΕ, μετά από μάχες, κατά τη διάρκεια μεγάλων πεζοποριών, στα αναρρωτήρια. Είχαν, μάλιστα, προνοήσει να δημιουργήσουν αυτοσχέδιες χορωδίες σε ανταρτοομάδες και ΕΠΟΝίτικες λέσχες, οι οποίες αναλάμβαναν να διαδώσουν τα τραγούδια του Αγώνα στους κατοίκους των χωριών.

«Τα τραγούδια της Αντίστασης», έλεγε ο μεγάλος συνθέτης της Αντίστασης Αλέκος Ξένος, «είτε όλοι εμείς οι επώνυμοι τα γράψαμε, είτε οι ανώνυμοι δημιουργοί, είχαμε την ίδια δεξαμενή έμπνευσης, γράψαμε για τον ίδιο σκοπό και τα τραγούδια ζωντάνευαν μόνο στο στόμα του αγωνιζόμενου λαού... Επομένως, τα τραγούδια τα έγραψε ο λαός και σ' αυτόν ανήκουν...». Και συνέχιζε, «ποτέ στην Ελλάδα το τραγούδι σαν μέσο διάδοσης των πιο πλατιών λαϊκών ελπίδων (...) δε γνώρισε αυτή την άνθηση, δεν τραγουδήθηκε από τόσους ανθρώπους. Ποτέ δεν ήταν τόσο δεμένο σ' ένα πανανθρώπινο αδελφικό αγκάλιασμα με τους άλλους λαούς, ποτέ δεν τραγουδήθηκε από τόσο πολυπρόσωπες χορωδίες, όπως στις πόλεις την περίοδο της απελευθέρωσης».