Μεγάλη προβολή γνώρισαν οι έπαινοι του υπουργού Εμπορίου των ΗΠΑ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, που οφείλεται - όπως είπε σε συνέδριο στη Νέα Υόρκη - στις «φιλικές προς την επιχειρηματικότητα πολιτικές». Οπως έκανε και πέρυσι τον Σεπτέμβρη, επισκεπτόμενος τη ΔΕΘ με τον τότε πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα, ο Γ. Ρος περιέγραψε με τα καλύτερα λόγια τις οικονομικές προοπτικές της Ελλάδας και κάλεσε τη σημερινή κυβέρνηση «να παραμείνει προσηλωμένη στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια». Το ερώτημα προς όλους όσοι πανηγυρίζουν μαζί με τον Ρος, ότι εδώ και δυο χρόνια «πήραμε τα πάνω μας» με το πέρασμα της οικονομίας σε αναιμική έστω ανάκαμψη, είναι: Τώρα που το ΑΕΠ της χώρας αυξάνεται με ρυθμούς 1,8%, που η «Standard and Poor's» αναβάθμισε την Ελλάδα κατά μία επιπλέον βαθμίδα, που το κράτος δανείζεται με επιτόκιο μικρότερο κι απ' αυτό της Ολλανδίας, τώρα που ανοίγουν επενδύσεις, τι πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι; Μήπως ότι θα αναπληρώσουν τις μεγάλες απώλειες της περιόδου της κρίσης; Μήπως ότι θα ξηλωθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο που διαμορφώνει μαζικά όρους για χαμηλούς μισθούς πολύ κάτω από το 2011, για διεύρυνση της υποαπασχόλησης; Μήπως ότι θα σταματήσουν οι λαϊκές οικογένειες να κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους; Μήπως θα μειωθεί η φοροληστεία; Θα αυξηθούν οι δαπάνες για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια; Μήπως ότι θα ζήσουν με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες τους;