Σημαντική ήταν η συμμετοχή του ΠΑΜΕ στις διαδηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής στο Λάακεν

«Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ χαιρετίζουν την πρωτοφανή λαοθάλασσα των διαδηλωτών από όλες τις χώρες της ΕΕ και πολλές υποψήφιες χώρες, που, στη διάρκεια της Συνόδου του Λάακεν, εκφράσανε την αγανάκτησή τους για την ανεργία, την υποαπασχόληση, την κοινωνική αδικία, την καταστολή και τον πόλεμο, συστατικά στοιχεία της πολιτικής της ΕΕ. Χαιρετίζουν όλους αυτούς που απαιτούν και παλεύουν για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη.

Οι θριαμβολογίες της προεδρίας της ΕΕ και της Κομισιόν για τη Σύνοδο Κορυφής του Λάακεν επιχειρούν, για μια ακόμα φορά, να συγκαλύψουν την αντιλαϊκή πολιτική του διευθυντηρίου του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Με υπόβαθρο την παγκόσμια οικονομική κρίση και τον απόηχο των γεγονότων της 11ης του Σεπτέμβρη, οι ηγέτες του προσπαθούν να μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται για την ευημερία, για την ειρήνη, για τη δημοκρατία.

Διαβλέπουν λοιπόν σταδιακή ανάκαμψη το 2002 και υπόσχονται πλήρη απασχόληση μέσα από τη φιλελευθεροποίηση, δηλαδή την παράδοση στο κεφάλαιο των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, τον ανταγωνισμό και τη "διαρθρωτική μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας", ενώ ταυτόχρονα ανησυχούν για κοινωνικές συγκρούσεις τις οποίες θέλουν να αποτρέψουν με "μηχανισμούς εκούσιας διαμεσολάβησης" πριν χρησιμοποιήσουν κατασταλτικούς μηχανισμούς. Υπόσχονται να εξασφαλίσουν την ειρήνη διακηρύσσοντας ότι η "Ενωση είναι πλέον σε θέση να αναλαμβάνει επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων" με τον ευρωστρατό της και ταυτόχρονα δηλώνουν ότι προωθούν την ανάπτυξη διεθνούς δύναμης ασφαλείας για το Αφγανιστάν, ανησυχώντας μήπως μείνουν έξω από το μοίρασμα του πλιάτσικου. Προφανώς την "ειρήνη" του νεκροταφείου έχουν στο νου τους. Ζητούν από το Ισραήλ να αποσύρει τις στρατιωτικές του δυνάμεις, αλλά και από την Παλαιστινιακή Αρχή να αποκηρύξει την Ιντιφάντα. Δε βρήκαν, πάντως, ούτε μια λέξη να πούνε για την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή συνθήκη κατά των αντιβαλλιστικών πυραύλων (ΑΒΜ) και τις συνέπειες αυτής της πράξης στο διεθνή ανταγωνισμό των εξοπλισμών.

Θορυβημένοι από τις μεταξύ τους αντιθέσεις που εκδηλώθηκαν με αφορμή την προηγούμενη Διακυβερνητική Διάσκεψη και τη Συνθήκη της Νίκαιας, υπόσχονται διάλογο για το μέλλον της ΕΕ μέσα από τη λεγόμενη Συντακτική Συνέλευση. Πρόκειται για επίφαση δημοκρατίας, αφού σ' αυτήν θα έχουν πρόσβαση μόνο οι πολιτικά ισχυροί (δύο εκπρόσωποι από κάθε εθνικό Κοινοβούλιο) και, έτσι κι αλλιώς, καμιά αποφασιστική αρμοδιότητα δε θα έχει. Απλά θα προετοιμάσει το έδαφος για να πέσουν στα μαλακά οποιεσδήποτε αποφάσεις της επόμενης Διακυβερνητικής, ενώ από τώρα επιχειρούν να μας εθίσουν στην ιδέα "Ευρωπαϊκού Συντάγματος".

Το πραγματικό όμως πρόσωπο της "δημοκρατίας" τους αποκαλύπτεται από τον ευρωπαϊκής κλίμακας "τρομονόμο", από το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, την κατάρτιση καταλόγων "τρομοκρατών", την ανταλλαγή πληροφοριών για τους αιτούντες άσυλο, την Eurojust, την Europol, την ευρωπαϊκή εισαγγελική αρχή. Ολοι αυτοί οι θεσμοί, που θεωρούν τρομοκράτες όλους όσοι αγωνίζονται για στοιχειώδη δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, δε δείχνουν παρά το φόβο τους απέναντι στη διογκούμενη λαϊκή οργή και την πρόθεσή τους να θωρακίσουν το σύστημά τους, αλυσοδένοντας το λαϊκό κίνημα.

Κάθε Σύνοδος Κορυφής, αλλά και κάθε πολιτική δράση της ΕΕ αποκαλύπτει τον πραγματικό της χαρακτήρα. Αποδεικνύει ότι είναι αυταπάτη, στην καλύτερη περίπτωση, να περιμένει κανείς ότι αυτός ο οργανισμός μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των λαών. Η ανάπτυξη των αγώνων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο είναι η προοπτική και ελπίδα για τους λαούς».