Την αντίθεσή του στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί εκφράζει, με ανακοίνωση της ΚΕ του, το ΚΚ Τουρκίας, που επισημαίνει επίσης ότι εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική της τουρκικής αστικής τάξης. Ανάμεσα σε άλλα σημειώνει:

«Η τρέχουσα συζήτηση για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ανακινήθηκε εκ νέου από το κόμμα ΙYIP, το φασιστικό κόμμα της αντιπολίτευσης που είναι σύμμαχο του σοσιαλδημοκρατικού CHP (σ.σ. το κεμαλικό κόμμα) στην κοινοβουλευτική αντιπολιτευτική συμμαχία, μέσω μιας διερευνητικής πρότασης στο Κοινοβούλιο. Στην πραγματικότητα ήταν μια μακροχρόνια πρόθεση των αντιδραστικών ρευμάτων της Τουρκίας. Η ενέργεια χαίρει της εκτίμησης πολλών βουλευτών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως του πρώην προεδρικού υποψηφίου του CHP, Μουχαρέμ Ιντζέ, και των νυν δημάρχων διαφόρων μεγάλων πόλεων, που συνδέονται με την αντιπολίτευση. Εξαρχής δεν επικρίθηκε καθόλου από την αντιπολίτευση. Αντίθετα, κάποιοι εκπρόσωποί της, συμπεριλαμβανομένων και των βουλευτών του φιλοκουρδικού HDP, εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους που θα μπορούσαν να προσευχηθούν στην Αγία Σοφία (...)

(...) Τελικά, μπορεί κανείς να συμπεράνει πως η τουρκική αστική τάξη έδρασε ενοποιημένα εκκινώντας αυτήν τη συζήτηση και συναινεί στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας.

(...) Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός (σ.σ. φανατισμός με επιστροφή στο οθωμανικό παρελθόν) του ΑΚΡ έχει μεταμορφώσει κάθε δημόσιο θεσμό στην Τουρκία, μεταξύ αυτών τη νομοθεσία, τα πανεπιστήμια, την εκπαίδευση, τον Τύπο και κάθε άλλη πτυχή της δημόσιας ζωής, ώστε να κυριαρχούνται από τους νόμους του Ισλάμ. Το ΚΚΤ έχει θίξει πολλές φορές τον αντεργατικό ρόλο της αντίδρασης και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, που καταπιέζει την παραμικρή έκφραση αντίστασης της εργατικής τάξης, αντικαθιστώντας την οργανωμένη δύναμη των ενωμένων εργατών με υπάκουες μάζες χωρίς πολιτική συνείδηση.

(...) Οι τριβές μεταξύ των αστικών τάξεων κάθε χώρας, όπως οι εθνικιστικές ή οι θρησκευτικές διαμάχες, ο ανταγωνισμός και η επίκληση δικαιωμάτων πάνω σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν μπορούν να αποτελέσουν έδαφος συζήτησης για τους κομμουνιστές. Το να ερμηνεύσουμε τέτοιες κινήσεις με την ατζέντα της αστικής τάξης θα ήταν απόλυτα παραπλανητικό. Η σύγκρουση δεν είναι μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, αλλά μεταξύ αντίδρασης και κοσμικότητας και για την ακρίβεια μεταξύ αστικής τάξης και εργατών».

Σε άρθρο του επίσης στα «Νέα», ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Σχετικό ζήτημα είναι η φιλοδοξία της τουρκικής καπιταλιστικής τάξης να αναλάβει μια νέα πρωτοβουλία στον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή. Η τουρκική άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί την νέα οθωμανική προσέγγιση του Ερντογάν ως όργανο καθώς η πολυπλοκότητα βαθαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο. Η αναδιάταξη στον κόσμο του Ισλάμ δημιούργησε έναν άξονα της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας εναντίον της Τουρκίας που φλερτάρει με το Πακιστάν, τη Μαλαισία, την Τυνησία κ.ά. Η απόφαση για την Αγία Σοφία σχετίζεται φυσικά με την παρούσα σύγκρουση στη Λιβύη, καθώς είναι βασικό στοιχείο για όλες τις φονταμεταλιστικές δυνάμεις.

Φυσικά, η απόφαση είναι ακόμα μια νέα τακτική κίνηση ενάντια και στην ελληνική αστική τάξη, στη Ρωσία και τις ηγέτιδες χώρες της ΕΕ. Ο Ερντογάν προσπαθεί να αυξήσει τη διαπραγματευτική του δύναμη, η οποία έχει μειωθεί πολύ λόγω της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας. Καταλήγοντας, πρέπει καταρχάς να είμαστε σε εγρήγορση σε σχέση με την παγίδα καθώς αυτή η κίνηση μπορεί να αυξήσει το εθνικιστικό και θρησκευτικό μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό θα ωφελήσει το κυβερνών κόμμα. Η απόφαση ουσιαστικά δεν είναι μια κίνηση κατά του Χριστιανισμού. Είναι μια φονταμεταλιστική κίνηση ενάντια στις κοσμικές παραδόσεις της Τουρκίας, τις οποίες τώρα υπερασπίζονται μόνο οι οργανωμένοι τομείς της εργατικής τάξης της χώρας μας, αλλά έχουν βαθιές και ευρείες ρίζες στην τουρκική κοινωνία. Μια διεθνής εκστρατεία που βασίζεται σε θρησκευτικές ή πολιτιστικές διαφορές ή καλεί το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ και την ΕΕ να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία θα βοηθήσει μόνο τον Ερντογάν και τους φίλους τους».