Η εφημερίδα μας «υποβάλλει» τις προτάσεις της - επιλέγοντας βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής» και οι αναγνώστες της ας επιλέξουν:

ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ

• Σήμερα, που ο παρακυβερνητικός συνδικαλισμός και οι παρατρεχάμενοί του αμιλλώνται για να κερδίζουν το «χρυσό», «αργυρό» και «χάλκινο» μετάλλιο της «ευρω-εκσυγχρονιστικής» κυβερνητικής πολιτικής, που γκρεμίζει εργατικές κατακτήσεις ενός αιώνα, το διάβασμα ενός βιβλίου σαν του Γιώργου Εμμ. Μαυρίκου «Το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα 1918-1948 (Δυο γραμμές σε διαρκή αντιπαράθεση)» είναι απολύτως επιβεβλημένο για κάθε εργαζόμενο. Γιατί, μέσα από την ιστορική αναδρομή στα συνδικαλιστικά πράγματα της κρίσιμης τριακονταετίας 1918-1948, και τη σύγκρουση των δύο «γραμμών», ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τη σημερινή κατάσταση και τη ζωτική ανάγκη του λαού για νέες ταξικές συγκρούσεις όλων των εργαζομένων ενάντια στη «γραμμή» των συνδικαλιστών -φερεφώνων της ταξικής υποταγής των εργαζομένων και των λαών, που επιδιώκουν οι «καρχαρίες» του παγκόσμιου κεφαλαίου.
• Τους ογδοντάχρονους ταξικούς αγώνες του πρωτοπόρου ναυτεργατικού κινήματος, ιστορεί το βιβλίο του βετεράνου αυτού του κινήματος Στρατή Τσαμπή «Στο δρόμο του καθήκοντος και της τιμής». Αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου στάθηκαν τα 80χρονα του ΚΚΕ και της συνυφασμένης με αυτό Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών, της οποίας ο Στρ. Τσαμπής στάθηκε στυλοβάτης και υπερασπιστής της σε όλα τα δίσεχτα χρόνια. Πολέμιος όλων των δηλωμένων, ντόπιων και ξένων, εχθρών της και των άσπονδων «φίλων» της. Ενα βιβλίο, που τιμά τους ναυτεργατικούς αγώνες του παρελθόντος και διδάσκει τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος.
• Αποκαλυπτικό, αποστομωτικό απέναντι στα χαλκευμένα ψεύδη των κρατικών και παρακρατικών διωκτών του λαού μας στα κατοχικά και εμφυλιακά χρόνια, είναι το βιβλίο - ντοκουμέντο του Δημήτρη Σέρβου «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια». Ενα βιβλίο, που απευθύνεται σε όσους παραπλανήθηκαν από τα ψεύδη της άρχουσας τάξης και των οργάνων της και, κυρίως, στους νέους που αγνοούν το εγκληματικό παιδομάζωμα του Μεταξά και της Φρειδερίκης και επιπλέον την κατασυκοφάντηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που διέσωσε πλήθος παιδιών από το βέβαιο θάνατο και τα οδήγησε σε χώρες, που τους πρόσφεραν μόρφωση και ζωή δημιουργική.
• «Προσεγγίσεις στην κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα», τιτλοφορείται η - επίκαιρης πολιτικής, ιδεολογικής και συνδικαλιστικής σημασίας - συλλογική μελέτη, που ανέθεσε το Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών σε επτά μελετητές -μέλη του. Τα οκτώ κεφάλαια της μελέτης υπογράφουν οι Γιώργος Πολυμερίδης, Μάκης Παπαδόπουλος, Νίκος Κυρίτσης, Γιώργος Μαγγανάς, Κώστας Κάππος, Γιάννης Ντούρος και Γιώργος Στρατής.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

• Η «δυστυχής», η «δύστηνος», η χωρίς δικαιώματα, χαρές και προοπτική, το πλέον καταπιεσμένο, καταδικασμένο και απελπισμένο «σώμα» της ελληνικής φτωχολογιάς, η γυναίκα της υπαίθρου, έμελλε να εμπνεύσει ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, στο «θεμελιωτή» της. Τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Λέμε για την αθάνατη νουβέλα του «Η φόνισσα», με ηρωίδα την παραλογισμένη Φραγκογιαννού, που σκοτώνει μικρά κοράσια, λυτρώνοντάς τα από το «θάνατο» μιας ολόκληρης ζωής.
• Η πραγματικότητα «ενδεδυμένη» με τη φαντασία, η ιστορία ενός τόπου μεταπλασμένη από τη λογοτεχνία. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της συλλογής διηγημάτων του Πέτρου Μπίκου, με τίτλο «Καθώς μεγαλώναμε...». Διηγήματα - μνήμες ενός μαθητή του Γυμνασίου στην Κυπαρισσία, στα μαύρα χρόνια 1945-1948. Για τον Κυπαρισσιώτη που θα διαβάσει το βιβλίο, πίσω από τη «μάσκα» των ηρώων, θα αναγνωρίσει «οικεία» πρόσωπα και θα «γευτεί» όνειρα, πόθους, πόνους και πάθη εκείνων των χρόνων.
• Μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία του Μακρονησιού, έναν ήρωα - μάρτυρα, τον Τατάκη και τον ανθρωπόμορφο δεσμοφύλακα -βασανιστή του Κοθρά, «απαθανατίζει» λογοτεχνικά το βιβλίο του Νίκου Κυτόπουλου «Το στοίχημα». Ενα στοίχημα πραγματικό, που έβαλαν ο ήρωας και ο βασανιστής και το οποίο κέρδισε, δίνοντας τη ζωή του, ο Τατάκης. Το βιβλίο περιέχει και ένα άλλο, επίσης συνταρακτικό, διήγημα. Τίτλος του «Το δίλημμα», με ήρωα έναν αγωνιστή στην πολιτική υπερορία.
• Ο εφιάλτης των σύγχρονων γονιών, ο «φονιάς» αμέτρητων νέων, τα ναρκωτικά, είναι το θέμα του μυθιστορήματος του Βασίλη Λιόγκαρη «Ενα συνηθισμένο περιστατικό». Κεντρικοί ήρωές του ένας μεροκαματιάρης πατέρας, εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα του, που μεγαλώνει μόνος δυο κορίτσια και βλέπει την πρωτότοκή του χτυπημένη από τη μάστιγα. Με άφατο πόνο, αλλά και με σθένος, θα δώσει τη μάχη για να σώσει το παιδί του, βάζοντάς το και το ίδιο σε «πόλεμο» με τους εμπόρους, με το μόνο «όπλο» διάσωσης των νέων και της ζωής. Το ιδανικό μιας άλλης ζωής και κοινωνίας.
• Ο «γίγαντας» της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο αμείλικτος κριτής της ευρωπαϊκής κοινωνικής πραγματικότητας του 19ου αιώνα, μεταξύ των 100 περίπου έργων που περιλαμβάνει η «Ανθρώπινη Κωμωδία» του (ένα έργο - αντιδιαστολή της «Θείας Κωμωδίας» του Ντάντε Αλιγκέρι), έγραψε και τις (μεταξύ άλλων) ιστορικο-φιλοσοφικο-λογοτεχνικές μελέτες του «Οι προγραμμένοι» και «Λουί Λαμπέρ». Το πρώτο «Οι προγραμμένοι» (βλέπε το «Ριζοσπάστη» της 16/12) αναφέρεται στη Γαλλία του 13ου αιώνα και αφορά στις φιλοσοφικές, θεολογικές και ποιητικές ιδέες που επηρέασαν τη σκέψη και το έργο του. Πρωταγωνιστές της πρώτης νουβέλας, ένας ηλικιωμένος Φλωρεντινός, εξορισμένος από την πατρίδα του, που παραπέμπει στον Δάντη και ένας αγγελόμορφος, μελαγχολικός νεαρός φοιτητής, νόθος γιος μιας αριστοκράτισσας, που σώζεται από την αυτοκτονία χάρη στην επιρροή του ηλικιωμένου και στην αναγνώρισή του από τη μητέρα του. Η δεύτερη φιλοσοφική νουβέλα, αντλημένη από τα μαθητικά ακόμα χρόνια του Μπαλζάκ, έχει ήρωα τον γεννημένο «ποιητή» Λουί Λαμπέρ, ένα πλάσμα που το ευλόγησαν οι «Μούσες», αλλά το καταδίκασαν η φτώχεια και η κοινωνία.
• Ο Γάλλος κομμουνιστής συγγραφέας Λουί Γκιγιού, πρωτοπόρος λογοτέχνης - διαφωτιστής της γαλλικής εργατικής τάξης, τέκνο ο ίδιος εργατών και πρωτοπόρων κομμουνιστών, στο μυθιστόρημά του «Το σπίτι του λαού», μετέπλασε λογοτεχνικά τις απαρχές της συνδικαλιστικής και πολιτικής οργάνωσης του γαλλικού προλεταριάτου, «πλέκοντας» τα βιώματά του από την κοινωνική πραγματικότητα των αρχών του 20ού αιώνα με τη λογοτεχνική μυθοπλασία.
• «Η γυναίκα φωλιά», τιτλοφορείται το πρώτο μυθιστόρημα της Νικαραγουανής ποιήτριας Γιοκόντα Μπέλι. Ενα πληθωρικό μυθιστόρημα, που διηγείται συναρπαστικά τις επιθυμίες, αλλά και τις αμφιταλαντεύσεις ανθρώπων που στρατεύτηκαν μέχρι θανάτου, σ' έναν αγώνα για καλύτερη ζωή. Κεντρικά πρόσωπα δυο γυναίκες σε ένα «παιχνίδι» μεταξύ παρελθόντος και παρόντος και βιώνοντας τον πόθο του αγώνα και το πάθος του έρωτα.

ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

• «Ενα παλιό, πολύ παλιό τρενάκι», περιμένει τα μικρά παιδιά να τα ταξιδέψει στον «κόσμο» των μεγάλων. Ετσι τιτλοφορείται η όμορφη και πολύ διδακτική ιστορία της Μαρούσκας Χατζηγιάννη με τις «μαγικές» ζωγραφιές της Εύας Μελά. Ιστορία και ζωγραφιές, που κάνουν τα παιδιά συνταξιδιώτες των ανθρώπων της δουλιάς. Ανθρώπων άλλοτε χαρούμενων και άλλοτε θλιμμένων. Το τρενάκι, μαζί με πολλούς «επιβάτες», θα «αντισταθεί», θα πολεμήσει ενάντια στα «θεριά», που θέλουν το κακό το δικό του και των ανθρώπων. Τα ηρωικά κατορθώματα και η νίκη των ανθρώπων ενάντια στα «θεριά» θα γεμίσουν το «τρενάκι» με φωνές χαράς, όμορφα λόγια και τραγούδια, όπως αξίζει στα παιδιά και στη ζωή...
• Οπως πετούν οι αληθινές, έτσι πετά «Μια χάρτινη πεταλούδα» της Ζωής Κυτοπούλου. Πετά όχι μόνο γιατί είναι όμορφη η ιστορία της, αλλά γιατί είναι πολύ όμορφη και η εικονογράφησή της. Μια πανέμορφη λευκή χάρτινη πεταλούδα που πετά χαρούμενα και ανέμελα από λουλούδι σε λουλούδι, παίρνοντας τις συμβουλές τους. Δεν ακούει, όμως, τη συμβουλή να φυλαχτεί από τη βροχή και τότε η απερίσκεπτη λιώνει...
• Η Ειρήνη Καμαράτου - Γιαλούση έγραψε και η Χριστίνα Γαγγάδη με τον Αλέξανδρο Γαγγάδη εικονογράφησαν την πολύ αστεία ιστορία «Ο κύριος Σωσίβιος Χαχαχά». Μια παρέα ιπτάμενων αντικειμένων, που τα πέταξαν σε μια αποθήκη, μετά από ένα περιπετειώδες «ταξίδι» φθάνουν σε ένα νησί. Μεταξύ τους είναι και ένα σωσίβιο. Στο νησί ο «κύριος Σωσίβιος Χαχαχά», αφού ανατρέψει τον «φύλαρχο» του νησιού, γίνεται αυτός ο «φύλαρχος» του γέλιου των παιδιών.