Το σχέδιο της επιτροπής διατρέχουν από την αρχή έως το τέλος όλοι οι «στρατηγικοί στόχοι» της αστικής τάξης, ενώ για το άνοιγμα των νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο τίθενται ως στόχοι:

-- Κίνητρα για συγχωνεύσεις και εξαγορές εταιρειών, με στόχο τη μεγέθυνση της μέσης ελληνικής επιχείρησης και τη διαμόρφωση οικονομιών κλίμακας, καθώς - όπως επισημαίνεται - το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων λειτουργεί ανασταλτικά στην παραγωγικότητα και στις εξαγωγές. Πρόκειται για πάγια κατεύθυνση που θέτει ο ΣΕΒ για το ξεπάστρεμα των αυτοαπασχολούμενων, ενώ αντίστοιχες διατυπώσεις υπάρχουν στις εκθέσεις ενισχυμένης εποπτείας των «θεσμών» για την ελληνική οικονομία.

-- Ανοδος των επενδύσεων και των εξαγωγών ως ποσοστού του ΑΕΠ, που επίσης αποτελεί ζήτημα αιχμής για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η εξέλιξη αυτή ισοδυναμεί με μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με άξονα την απόκτηση «ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων».

-- «Υποστήριξη εμβληματικών δράσεων πράσινης ανάπτυξης με έμφαση σε στροφή σε ΑΠΕ, άμβλυνση κόστους μετάβασης κατά τη διαδικασία απολιγνιτοποίησης»: Μέτρα που διευκολύνουν τις μπίζνες στη λεγόμενη πράσινη Ενέργεια, φέρνοντας ταυτόχρονα ανεργία στους εργαζόμενους του κλάδου, αυξήσεις στο ρεύμα για τις λαϊκές οικογένειες και ενεργειακή φτώχεια.

-- Τέλος, προβλέπεται «ανάπτυξη υποδομών μέσω δημόσιων επενδύσεων και κινητοποίησης ιδιωτικών» για τις «προτεραιότητες» της αστικής τάξης σε τομείς όπως «πράσινη ανάπτυξη», «διαχείριση αποβλήτων», «μεταφορές ώστε να ισχυροποιηθούν τα ελληνικά λιμάνια ως πηγή εισόδου εμπορευμάτων στην Ευρώπη και για να διευκολυνθούν οι εξαγωγές αγαθών από τη χώρα» και «αναβάθμιση υποδομών για τον εισερχόμενο τουρισμό».