Η ελαιουργία στη Χαλκιδική είναι η δεύτερη μεγάλη επιχείρηση μετά τη βιομηχανία κρέατος στην Καβάλα όπου καταγράφονται μαζικά κρούσματα κορονοϊού ανάμεσα στους εργαζόμενους, επιβεβαιώνοντας τους μεγάλους κινδύνους από την έλλειψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς. Το ζήτημα αυτό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης των συνδικάτων, όπως έγινε και στην πρώτη φάση της πανδημίας, με κινητοποιήσεις μέσα κι έξω από χώρους δουλειάς, που υποχρέωσαν την εργοδοσία να βάλει το χέρι στην τσέπη και να εξασφαλίσει ένα καλύτερο επίπεδο ασφάλειας για το εκτεθειμένο προσωπικό. Οπως τότε, έτσι και τώρα, όμως, λάμπει διά της απουσίας της η οποιαδήποτε κρατική ευθύνη για την εφαρμογή αυστηρών πρωτοκόλλων Υγείας στους επιχειρηματικούς ομίλους, ειδικά εκεί που απασχολούνται πολλοί εργαζόμενοι και υπάρχει κίνδυνος συγχρωτισμού. Θυμίζουμε ότι και σε άλλες χώρες, στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, οι μαζικοί χώροι δουλειάς αναδείχτηκαν σε σοβαρές εστίες διάδοσης του κορονοϊού, εξαιτίας ακριβώς της απροθυμίας των κυβερνήσεων να επιβάλουν μέτρα προστασίας που λογαριάζονται ως «κόστος» ή «ζημιά» από την εργοδοσία. Γι' αυτό άλλωστε και στην Ελλάδα, τα δύο αυτά περιστατικά πέρασαν «στα ψιλά», την ίδια ώρα που απογειώνεται το κήρυγμα περί «ατομικής ευθύνης» και η κυβέρνηση συνεχίζει να κουνάει το δάχτυλο στο λαό.