Αντίο, χρόνε,

που μας αφήνεις

και μια ανάμνηση

πλέον θα γίνεις,

ήσουν γεμάτος

δεινά και βάρη,

αλλά δεν έφταιγες

συ, φουκαριάρη,

άλλοι είναι οι αίτιοι

σου το δηλώνω,

γι' αυτό εσένα

κατευοδώνω

και τους ενόχους

ίσια μουντζώνω!

*

Αντίο, χρόνε,

άι στο καλό σου,

δε θα βρεις

γι' άλλους το διάολό σου,

δε θα φορτώσω

σε σένα γέρο

όσα απ' τους γδάρτες

εγώ υποφέρω,

θα ήταν λάθος μου,

βρε φουκαριάρη,

να κοπανάω, γκαπ,

το σαμάρι,

ενώ μου φταίνε

μόνο οι γαϊδάροι!