Πριν από 31 χρόνια, στις 9 Νοέμβρη 1989, έπεσε το τείχος του Βερολίνου, σηματοδοτώντας την ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) μετά από δεκαετίες στοχευμένης ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Το γεγονός αυτό γιορτάζεται και μνημονεύεται από τους αστούς πολιτικούς και τα αστικά ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο ως το «τέλος του σιδηρού παραπετάσματος», ως «νίκη της ελευθερίας» και άλλα βαρύγδουπα. Φέτος βεβαίως, λόγω της πανδημίας που θερίζει και στη Γερμανία, δεν γίνονται φιέστες. Πάντως, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ με καταγωγή από την Ανατολική Γερμανία συνέδεσε το μήνυμά της προς τον επόμενο Αμερικανό Πρόεδρο Τζ. Μπάιντεν με τη συμβολή των ΗΠΑ στην ανατροπή του σοσιαλισμού. Είπε χαρακτηριστικά: «Η γερμανική επανένωση δεν θα επιτυγχάνονταν χωρίς την εμπιστοσύνη ειδικά των Αμερικανών, για αυτό θα είμαι πάντα ευγνώμων».

Η απόσταση του χρόνου, η συλλογική εμπειρία ιδιαίτερα των Γερμανών εργατών της πρώην ΓΛΔ δείχνουν ότι όχι μόνο δεν άνοιξαν οι «λεωφόροι της δημοκρατίας», αλλά για εκατομμύρια ανθρώπους ορθώθηκαν ψηλότερα ταξικά τείχη. Μάλιστα, μέχρι και αστοί δημοσιολογούντες και πολιτικοί παραδέχονται ότι 31 χρόνια μετά την καπιταλιστική «επανένωση» η ανεργία, η φτώχεια και η εσωτερική μετανάστευση είναι τα «αγαθά» που γεύονται πολλοί εργαζόμενοι και επιστήμονες της πρώην ΓΛΔ, αφού η καπιταλιστική εξουσία φρόντισε να καταστρέψει όποια υποδομή είχε το σοσιαλιστικό γερμανικό κράτος. Μέτα το 1990 εκατομμύρια εργαζόμενοι έμειναν ξεκρέμαστοι, χωρίς δουλειά και κοινωνική Ασφάλιση μετά τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και στη συνέχεια το κλείσιμο επιχειρήσεων. Ακόμα, στα σημερινά «ελεύθερα» ανατολικογερμανικά κρατίδια υπάρχουν συρρίκνωση του πληθυσμού κατά 11% σε σχέση με τα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, υψηλότερη ανεργία και ανέχεια.

Περσινή δημοσκόπηση του ινστιτούτου ερευνών «Forsa» αποτύπωνε τις απόψεις Γερμανών πολιτών σχετικά με την επανένωση: Σχεδόν 4 στους 5 (το 78%) θεωρούν ότι τις τελευταίες δεκαετίες «έχουν ιδιωτικοποιηθεί πάρα πολλές δημόσιες υπηρεσίες» στη Γερμανία. Το 74% αξιολογεί αρνητικά τις εκκλήσεις των γερμανικών κυβερνήσεων - τις δεκαετίες '90 και 2000 - για ακόμα περισσότερη «ατομική Πρόνοια» και «προσωπική ευθύνη», που συνόδευσε την περικοπή και ιδιωτικοποίηση των παροχών στην ασφάλιση συντάξεων και Υγείας. Το 87% βλέπει ότι «η άνιση κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου γίνεται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα», ενώ το 62% αμφιβάλλει αν «οι πολύ πλούσιοι της χώρας πραγματικά "αξίζουν" τα πλούτη τους». Το 81% θεωρεί μεγαλύτερο τον κίνδυνο «να επιδεινωθεί η κοινωνική του θέση» σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές.

Την ίδια ώρα, η αστική προπαγάνδα συνεχίζει την αντικομμουνιστική υστερία για το τείχος του Βερολίνου, κρύβοντας ότι αυτό ήταν ένα αναγκαστικό μέσο προστασίας στην ασφυκτική πίεση που δεχόταν η ΓΛΔ. Οτι δεν ήταν στα σύνορα Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, αλλά βρισκόταν 187 χλμ. από τα σύνορα, στην «καρδιά» της ΓΛΔ. Οτι χτίστηκε μετά από 12 χρόνια προκλήσεων του ιμπεριαλισμού. Συγκεκριμένα, η ΓΛΔ δημιουργήθηκε τον Οκτώβρη του 1949 και το τείχος αποφασίστηκε τον Αύγουστο του 1961, ως απάντηση στη διαρκή υπονόμευση από τον ιμπεριαλισμό, που στο μεταξύ είχε δημιουργήσει τον στρατιωτικό του βραχίονα, το ΝΑΤΟ, και χρησιμοποιούσε το Δυτικό Βερολίνο ως προκεχωρημένο φυλάκιό του ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.