Εννέα μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, με τη Βόρεια Ελλάδα να φλέγεται εδώ και βδομάδες, τα δημόσια νοσοκομεία να έχουν φρακάρει, το προσωπικό τους να 'χει εξουθενωθεί, τα δώρα και τα παζάρια με τον ιδιωτικό τομέα να δίνουν και να παίρνουν, έρχεται η κυβέρνηση να ανακοινώσει την «επίταξη» για 15 μέρες και με το αζημίωτο δύο ιδιωτικών θεραπευτηρίων και του προσωπικού τους, που τίθενται στη διάθεση της 4ης ΥΠΕ.

Πρόκειται για τη «Γενική Κλινική Λυσίμαχος» με 100 κλίνες και την «Euromedica Θεσσαλονίκης» με 200 κλίνες. Η «επίταξη» όμως, για την οποία κάνει λόγο, με βάση και την τελευταία τροπολογία, που ψήφισαν επίσης ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, συνιστά στην πραγματικότητα αγορά υπηρεσιών από το κράτος, με σίγουρα κέρδη για τους κλινικάρχες.

Δεν αποτελεί δηλαδή πραγματική επίταξη, που σημαίνει ότι το κράτος παίρνει υπό την ευθύνη του τις ιδιωτικές δομές Υγείας, τις εντάσσει στο σχεδιασμό του και αναλαμβάνει όλες τις υποδομές, τον εξοπλισμό και το προσωπικό τους, χωρίς αποζημίωση και μπόνους για τους κλινικάρχες.

Υπενθυμίζεται ότι ενώ δεκάδες άνθρωποι χάνουν καθημερινά τη ζωή τους και εκατοντάδες ακόμα έχουν ανάγκη νοσηλείας, η κυβέρνηση «παρακαλούσε» τους κλινικάρχες της Θεσσαλονίκης, μέχρι και το ξημέρωμα της Παρασκευής, στη βάση όσων νομοθέτησε για «εθελοντική» και χρυσοπληρωμένη συμμετοχή τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας, και εκείνοι, με κριτήριο τα κέρδη τους, αρνούνταν να διαθέσουν κλίνες, «τζογάροντας» μαζί με την κυβέρνηση την υγεία και τη ζωή του λαού!

«Η νοσηλεία ασθενών με Covid-19 κοστίζει πολύ και δεν υπάρχει η δυνατότητα, η ρευστότητα στις κλινικές μας. Μόνο το οξυγόνο και τα φάρμακα απαιτούν ρευστότητα και οι κλινικές δεν θα πληρωθούν πριν περάσουν 3-4 μήνες... Πού να τα βρούμε τα χρήματα;», έλεγαν οι «αναξιοπαθούντες» κλινικάρχες, διά στόματος του προέδρου της Πανελλήνιας Ενωσης Ιδιωτικών Κλινικών Γρ. Σαραφιανού.

Κι όταν τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να προσθέσει τις δυο αυτές κλινικές στις δημόσιες δομές που νοσηλεύουν ασθενείς covid, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε την Παρασκευή να διευκρινίσει ότι «η επίταξη δεν είναι δωρεάν, υπάρχουν συμφωνημένα νοσήλια που καταβάλλει ο ΕΟΠΥΥ», ενώ δεν απάντησε επί της ουσίας στην ερώτηση αν η κυβέρνηση καθυστέρησε να λάβει μέτρα.

«Ο τρόπος αποζημίωσης των αναγκαστικά ως άνω δεσμευμένων κλινικών» θα οριστεί με Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Υγείας. Οπως όμως ξεκαθαρίζεται στο σχετικό ΦΕΚ 5148, «η εν λόγω δαπάνη θα βαρύνει τον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ και θα αντιμετωπιστεί (...) με έκτακτη ισόποση επιχορήγηση του υπουργείου Υγείας». Με λίγα λόγια, η αποζημίωση των κλινικαρχών (30 εκατομμύρια προέβλεπε η σχετική ΠΝΠ) θα επιβαρύνει και πάλι τα γονατισμένα ασφαλιστικά ταμεία, οι κλινικάρχες θα αποκτήσουν πληρότητα 100% στα μαγαζιά τους με σίγουρο κέρδος, το οποίο ο λαός θα το πληρώσει είτε έμμεσα (μέσω ασφαλιστικών εισφορών) είτε άμεσα.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι εγκληματικές για τις σημερινές δραματικές εξελίξεις με την πανδημία και για το γεγονός ότι τόσους μήνες έχει αφήσει τον λαό εκτεθειμένο, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και της ιδιωτικής Υγείας. Αυτό επιβεβαιώνουν και τα «παζάρια» της με τους κλινικάρχες. Τη στιγμή μάλιστα που αρνούνταν να διαθέσουν κλινικές, ο υπουργός Υγείας εκθείαζε τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και το πώς «συνεπικουρούν ιδιωτικά μεγάλα θεραπευτήρια» (!) στην αντιμετώπιση της πανδημίας...

Πίσω από τις διαμαρτυρίες των κλινικαρχών κρύβεται ο φόβος για την απώλεια ενός τμήματος των κερδών και της πελατείας από τη μετατροπή της κλινικής σε Covid. Από τη μεριά της, η κυβέρνηση τους κλείνει το μάτι, καθώς όσα χάνουν από την υπερκερδοφορία τους, αντιρροπούνται από όλα τα δώρα που τους κάνει εδώ και 9 μήνες (τεστ, εξετάσεις και χειρουργεία που έχουν ανασταλεί στο Δημόσιο, επέκταση 40% των ΜΕΘ χωρίς κρατικό έλεγχο, συνθήκες και όροι δουλειάς του προσωπικού), ώστε όχι μόνο δεν θα μπουν μέσα, αλλά μεταξύ άλλων κερδίζουν και τεχνογνωσία.

Μετά την κατακραυγή που προκάλεσαν οι πρώτες δηλώσεις του προέδρου των κλινικαρχών, ο Γρ. Σαραφιανός επανήλθε την Παρασκευή και είπε: «Δεν το περίμενε κανείς, ούτε η πολιτική ηγεσία, ούτε εμείς ότι θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Είχαμε εφησυχάσει όλοι μας. Δεν περίμενε κανείς και δεν υπήρχε σχεδιασμός (...) Δεν υπάρχει προετοιμασία διότι δεν είναι μία απλή νοσηλεία (...) βρισκόμαστε σε καιρό υγειονομικού πολέμου, άρα θα πρέπει να υπάρχει εκπαίδευση του προσωπικού που στα δημόσια νοσοκομεία υπήρχε».

Είναι τουλάχιστον πρόκληση, όταν η κυβέρνηση συστηματικά στοχοποιεί νέους και εργαζόμενους για τη διασπορά και αναζωπύρωση του ιού στη χώρα, ο εκπρόσωπος ενός τμήματος του ιδιωτικού συστήματος Υγείας να ισχυρίζεται ότι «δεν το περιμέναμε, μας είχε εφησυχάσει η πολιτεία».

Επιβεβαιώνονται όχι μόνο οι σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης, που δεν επίταξε έγκαιρα τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, αλλά και πόσο «ξένο σώμα» παραμένει αυτός σε σχέση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, ακόμη και στην καρδιά της πανδημίας, δίνοντας μια γεύση από τα μελλούμενα της διεύρυνσης των ΣΔΙΤ στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Παράλληλα, αναδεικνύονται οι σοβαρές ευθύνες του κράτους να εκπαιδεύσει έγκαιρα το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού της χώρας και όχι να τρέχει με τηλεδιασκέψεις να «εκπαιδεύσει» όπως - όπως εργαζόμενους σε δημόσιες και ιδιωτικές δομές Υγείας.

Ο ισχυρισμός περί «απειρίας» του προσωπικού, επειδή «στην πρώτη φάση δεν συμμετείχαμε», επιβεβαιώνει ότι μπροστά στην απόσπαση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους, αυτό το έμπειρο προσωπικό του ιδιωτικού τομέα έμεινε εκτός μάχης όλους αυτούς τους μήνες, ενώ θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώζει ζωές.

Προκύπτουν όμως και άλλα ερωτήματα για την κυβέρνηση: Τι περιθώρια υπάρχουν για εκπαίδευση, όταν έχει «ξεπουπουλιασμένο» από πλευράς προσωπικού το δημόσιο σύστημα Υγείας; Πώς μπορεί μέσα στις σημερινές άθλιες συνθήκες να εξασφαλίσει ότι στις ΜΕΘ θα υπάρχει σταθερά μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό και θα τροφοδοτούνται με νέο, να συνδυάζονται δηλαδή οι επαρκείς και έμπειρες δυνάμεις για τις τρέχουσες και επείγουσες ανάγκες με την εξασφάλιση εφεδρειών; Ολα αυτά για την κυβέρνηση θεωρούνται «κόστος», που πρέπει να μειωθεί...

Αποκαλυπτική είναι τέλος και η δήλωση των κλινικαρχών περί «ακαταλληλότητας των υποδομών που διαθέτουν», επιβεβαιώνοντας ότι η ανάπτυξη των ιδιωτικών κλινικών έγινε μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και ταυτίζεται με την επιλογή του λιγότερου δυνατού κόστους στους τομείς που έχουν την υψηλότερη απόδοση...