Η ένταση με την οποία θα οξυνθούν οι παγκόσμιοι ανταγωνισμοί επιβεβαιώνεται και στις εκτιμήσεις για την ταχύτερη ανέλιξη της Κίνας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, την ώρα που οι αναμετρήσεις της με ΗΠΑ αλλά και ΕΕ δυναμώνουν, ενώ και η συνεργασία της με τη Ρωσία δεν είναι φυσικά τελείως ανέφελη. Παρά την ...επένδυση πολλές φορές με αντικομμουνιστικές κορόνες κατά της «κομμουνιστικής Κίνας» από αστικά επιτελεία της Δύσης, η όξυνση του ανταγωνισμού γίνεται πάνω στη βάση της καπιταλιστικής οικονομίας, που είναι κυρίαρχη και στη μεγάλη χώρα της Ασίας. Μπορεί από την κινεζική ηγεσία - πατώντας στην παράδοση της επανάστασης του 1949 - το σύστημα της χώρας να παρουσιάζεται ακόμα ως «σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» ή «σοσιαλισμός της αγοράς», ωστόσο οι ταμπέλες δεν μπορούν να αλλάξουν την ουσία ότι η σημερινή Κίνα συμμετέχει ενεργά και με απαιτήσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και αυτή είναι η ανησυχία των ανταγωνιστών της και πρώτα από όλους των ΗΠΑ, ότι δηλαδή τα κινεζικά μονοπώλια (με κοντά 600 δισεκατομμυριούχους κεφαλαιοκράτες) πλέον απειλούν σοβαρά την πρωτοκαθεδρία τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Ετσι, πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού Κέντρου Ερευνας για τα Οικονομικά και τις Επιχειρήσεις (Centre for Economics and Business Research) αναφέρει ότι η Κίνα θα εκτοπίσει τις ΗΠΑ και θα «σκαρφαλώσει» στην πρώτη θέση ως πιο ισχυρή καπιταλιστική οικονομία το 2028, δηλαδή 5 χρόνια νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν μέχρι σήμερα. Το CEBR εκτιμά ότι η πανδημία του νέου κορονοϊού και ο οικονομικός αντίκτυπός της «γέρνουν την πλάστιγγα υπέρ της Κίνας» στην αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι τη χρονική περίοδο 2021 - 2025 η Κίνα αναμένεται να καταγράψει κατά μέσο όρο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 5,7%, που θα υποχωρήσει σε 4,5% την περίοδο 2026 - 2030. Για τις ΗΠΑ, εκτιμάται ότι ο ρυθμός ανάπτυξης το 2021 θα διαμορφωθεί στο 1,9% και στο διάστημα 2022 - 2024 στο 1,6%. Αξίζει να καταγραφεί ότι η ίδια έκθεση εκτιμά πως στις αρχές της δεκαετίας του 2030 η Ινδία θα γίνει η 3η μεγαλύτερη οικονομία (θέση που μέχρι τότε θα έχει η Ιαπωνία), «σπρώχνοντας» προς τα κάτω τη Γερμανία, από την τέταρτη στην πέμπτη θέση.

Φυσικά, η περαιτέρω αναβάθμιση της Κίνας θα εξαρτηθεί και από την εξέλιξη της σχέσης της με ιμπεριαλιστικά κέντρα όπως η ΕΕ, σε μια περίοδο που και οι δύο πλευρές αναζητούν συμμάχους ή και πλεονεκτήματα, καθώς οι ΗΠΑ ανασκουμπώνονται μέχρι να αναλάβει το επιτελείο Μπάιντεν.

Ανάλυση του «Atlantic Council» έκανε λόγο για τη «βιασύνη του Προέδρου Σι» να «κλείσει» την επενδυτική συμφωνία με την ΕΕ, ως «ένα μόνο από τα πολλά στοιχεία της εξελισσόμενης, προληπτικής προσέγγισής του έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών (...) με στοιχεία που κυμαίνονται από εμπορικές πρωτοβουλίες σε όλο τον κόσμο έως κλιμακούμενες δράσεις εναντίον ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ και πραγματικών ή αντιληπτών αντιφρονούντων στην Κίνα». Η ίδια ανάλυση εντόπιζε ότι η Κίνα δέχτηκε «διασφαλίσεις σε εταιρείες της ΕΕ που παράγουν στην Κίνα και θα διευκολύνει τους επενδυτές της ΕΕ να αγοράζουν κινεζικές εταιρείες και το αντίστροφο», ως στοιχείο ενδεικτικό της ετοιμότητας του Πεκίνου να συμβιβαστεί με προσδοκίες των Ευρωπαίων που θα τους καταστήσει πιο δεκτικούς σε μια ευρύτερη ατζέντα. Εκτός όλων των άλλων, το Πεκίνο ποντάρει και στο γεγονός ότι οι εξαγωγές της Ευρώπης εξαρτώνται όλο και περισσότερο από την κινεζική αγορά. Στα τρία πρώτα τρίμηνα του 2020, το εμπόριο ΕΕ - Κίνας έφτασε τα 420 δισεκατομμύρια ευρώ και η Κίνα έγινε ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, σημαντική θα αποδειχθεί σίγουρα και η στάση της Ρωσίας. Αρθρο στη ρωσική «δεξαμενή σκέψης» Valdai για «τις προοπτικές των σχέσεων Ρωσίας - ΗΠΑ» εκτιμούσε μεταξύ άλλων ότι «μέχρι στιγμής, η Ουάσιγκτον κάνει τα στραβά μάτια στην προοπτική μιας συμμαχίας Ρωσίας και Κίνας», υποθέτοντας ίσως ότι «μια τέτοια συμμαχία δεν είναι ακόμη προς το συμφέρον τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου (...) Επιπλέον, η πολιτική Ρωσίας - Κίνας στον στρατιωτικό - πολιτικό τομέα απέχει ακόμη πολύ από αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συμμαχία...». Και μεταξύ άλλων συστάσεων για το πώς η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, ανέφερε πως «η Ρωσία πρέπει να παίξει με τις τάσεις των αλλαγών στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις», στις οποίες «τάσεις» ξεχώρισε την «άνοδο της Κίνας» αλλά και την «αστάθεια των αντικινεζικών συνασπισμών». Ασφαλώς, η πορεία των σινο-ρωσικών σχέσεων θα καθοριστεί και από το πώς και πόσο κάθε πλευρά εκτιμά ότι θα ωφεληθεί, δηλαδή δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι ανάμεσα σε καπιταλιστικές δυνάμεις μια δεδομένη και ευθεία πορεία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ρωσία δεν περιλαμβάνεται (προς το παρόν τουλάχιστον) στην «Περιφερειακή Ολοκληρωμένη Οικονομική Εταιρική Συνεργασία» που η Κίνα εγκαινίασε και επίσημα πριν από λίγες βδομάδες με Ιαπωνία, Αυστραλία, Νότια Κορέα, Ν. Ζηλανδία και συνολικά 15 χώρες από Ασία - Ειρηνικό.