«Απομονωμένος από το ίδιο του το κόμμα», «θυμωμένος» και με «δημοτικότητα στα τάρταρα». Κάπως έτσι περιέγραφαν τα ΜΜΕ τις προηγούμενες μέρες, ως «δεινή», την κατάσταση του απελθόντος Προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ, μετά την εκλογή Μπάιντεν. Τελικά, μόλις 5 από τους 50 Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές στήριξαν την πρόταση για την παραπομπή του σε δίκη, με την κατηγορία ότι υποκίνησε την εισβολή στο Καπιτώλιο. Αν κάτι επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, είναι το βαθύ ρήγμα στο εσωτερικό της αστικής τάξης, η σφοδρή διαπάλη ανάμεσα σε επιχειρηματικούς κολοσσούς, που συνδέουν τα συμφέροντά τους με τον έναν ή τον άλλον πόλο του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παρά την ήττα του στις εκλογές, ο Τραμπ πήρε εκατομμύρια ψήφους και τώρα σχεδιάζει να ιδρύσει νέο κόμμα, ενώ όπως φαίνεται διατηρεί ισχυρά ερείσματα σε όλο το φάσμα των Ρεπουμπλικανών και όχι μόνο. Το ζήτημα δεν αφορά επομένως έναν «παρανοϊκό» που «κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος». Ούτε η αντιπαράθεση στις ΗΠΑ γίνεται ανάμεσα σε «προοδευτικούς» και «συντηρητικούς», «δημοκράτες» και «ακροδεξιούς», όπως την παρουσιάζουν και στην Ελλάδα οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Οι αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ αποτυπώνουν τη σφοδρή ενδοαστική αντιπαράθεση για το πώς οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία. Η επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που θα κλιμακώνεται με οποιαδήποτε κυβέρνηση και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είναι επομένως οι πραγματικές απειλές για τον αμερικανικό λαό και για όλους τους λαούς του κόσμου.