«Δεν είναι αυτό που νομίζετε... Δεν αφορά τους καλλιτέχνες και το έργο τους, αλλά το τρομοκρατικό έγκλημα». Κάπως έτσι υπερασπίστηκε η ΝΔ το άρθρο του νομοσχεδίου που ενσωμάτωσε την ευρω-οδηγία της προληπτικής λογοκρισίας, εφαρμόζοντας τον «τρομονόμο» και στον Πολιτισμό. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που κατά την ψήφιση μιας αντιδραστικής διάταξης, ενταγμένης στη «σφαίρα» της «αντιμετώπισης του ριζοσπαστισμού», γίνεται προσπάθεια να θολώσουν τα νερά. Τα ίδια ισχυριζόταν η κυβέρνηση και όταν ψήφιζε το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, λέγοντας για παράδειγμα ότι «οι εργατικές κινητοποιήσεις δεν θα έχουν πρόβλημα» και ότι στόχος είναι να εμποδίζεται η δράση των ...«μπαχαλάκηδων». Βέβαια, από τότε μέχρι σήμερα, αυτοί που σέρνονται στα Αστυνομικά Τμήματα κατηγορούμενοι για διοργάνωση συναθροίσεων είναι συνδικαλιστικά στελέχη γνωστά για τη δράση τους στο κίνημα, ενώ κατ' εφαρμογή των απαγορεύσεων έχουν χτυπηθεί συγκεντρώσεις όπως του Πολυτεχνείου, των υγειονομικών κ.λπ. Με παρόμοιες αστείες δικαιολογίες ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το νόμο για την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος, ενώ η ΝΔ υπερασπίζεται την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα συνδικάτα, τάχα για την «τακτοποίηση του συνδικαλισμού». Τελικά, όλα μαζί τα αντιδραστικά αυτά μέτρα αποδεικνύεται στην πράξη ότι στόχο έχουν να βάλουν στο «γύψο» την εργατική - λαϊκή πάλη, να εμποδίσουν την έκφραση της προοδευτικής - ριζοσπαστικής άποψης και να εξασφαλίσουν διά ροπάλου τη «συναίνεση» στη βαρβαρότητα. Μαζί λοιπόν με τον ξεπεσμό τους, αφού φτάνουν να αντιστρέφουν την πραγματικότητα για να δικαιολογήσουν την επικίνδυνη πολιτική τους, επιβεβαιώνουν και πόσο ...σίγουροι νιώθουν απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό»: Τον λαό και την πάλη του.