Ολα τα παραπάνω είναι κρίκοι μιας ενιαίας ταχτικής που δεν υπηρετούν στενά τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, ή της ΝΔ, αλλά της ίδιας της άρχουσας τάξης στη δοσμένη χρονική στιγμή. Οχι μόνο για την εκλογική μάχη για την Αυτοδιοίκηση αλλά ενταγμένη στη συνολική στρατηγική του κεφαλαίου στις συνθήκες συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά και στην επιδίωξη της άρχουσας τάξης να συμμετέχει στο μέτρο του δυνατού και με βάση τις δικές της διαστάσεις στη διεθνή αγορά, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, του Ευξείνου, της Μέσης Ανατολής. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι δραστήρια η συμμετοχή της στην προώθηση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων ακόμη και με πολεμικά μέσα. Αυτή η τάση απαιτεί δυνάμωμα του κεφαλαίου. Που επίσης έχει άμεση σχέση και με τον ίδιο το θεσμό της Αυτοδιοίκησης. Επομένως, η εκλογική αναμέτρηση είναι πολιτική αναμέτρηση, στην οποία κρίνεται η πολιτική της άρχουσας τάξης γενικά,των διαφόρων κομμάτων, η ίδια πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ), συγκεκριμένα, αλλά και η προώθηση ή όχι λύσεων στα μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων, της νεολαίας, των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, που έχουν σχέση με τη γενική πολιτική, αλλά και με την ίδια την Αυτοδιοίκηση. Το αποτέλεσμα, όσο και αν δε θα αποτυπώνει την πολιτική συνείδηση, τις λαϊκές διαθέσεις για μια κυβερνητική αλλαγή, πολύ περισσότερο μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, εντούτοις μπορεί να τη σηματοδοτήσει και αυτό είναι στο χέρι του λαού.

Ετσι, η ΤΑ γίνεται το καλύτερο εργαλείο της κεντρικής εξουσίας για την προώθηση της πολιτικής του κεφαλαίου. Πρώτ' απ' όλα η ΤΑ έρχεται σε απευθείας επαφή με τα όργανα της ΕΕ, για τη συνεπή εφαρμογή της πολιτικής της, αναλαμβάνει προγράμματα και πακέτα διαχείρισης αυτής της πολιτικής, από τα κονδύλια για τα προγράμματα ανεργίας έως προγράμματα για μεγάλα έργα, έτσι που να καλλιεργεί αυταπάτες και να ενσωματώνει στο σύστημα λαϊκές συνειδήσεις.

Επίσης, η πολιτική της ΤΑ υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου προωθείται μετά τη συνταγματική κατάργηση της ευθύνης του κράτους και της κυβέρνησης για εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την ΤΑ και αντικατάσταση των πόρων αυτών από τοπική φορολογία σε βάρος του λαού. Ετσι σήμερα προωθείται, στο όνομα δήθεν της αυτοτέλειας της ΤΑ, η ανάθεση σ' αυτήν φορολογικής εξουσίας με σκοπό τη νέα επιβάρυνση των εργαζομένων και νέες απαλλαγές στο κεφάλαιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαχείριση από την ΤΑ του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), που αποτέλεσε ένα από τα βασικά σημεία του προγράμματος σύγκλισης, που συνέταξε η ΝΔ και διατήρησε το ΠΑΣΟΚ. Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών, το κράτος χρησιμοποιεί την ΤΑ, και επιβάλλει την ανταποδοτικότητα για την παροχή τους. Για παράδειγμα, μέσω δημοτικών επιχειρήσεων, που λειτουργούν με βάση το κέρδος, παρέχονται υπηρεσίες οικονομικής ευθύνης του κράτους σε τομείς όπως πολιτισμός, αθλητισμός, πρόνοια, παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ κλπ.

Προωθείται η ιδιωτικοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων ή παρεμβάσεων που γίνονται από την ΤΑ σε συνεργασία με το μεγάλο κεφάλαιο και προς όφελός του. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση μπορεί να απαλλοτριώνει κοινόχρηστους ελεύθερους χώρους των δήμων και να τους δίνει στο κεφάλαιο, στα ονομαζόμενα ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Ανατίθενται αναπτυξιακά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά έργα, αλλά και η διαχείριση προστατευομένων περιοχών, π.χ., δασικών εκτάσεων, ακτών, κλπ., στο μεγάλο κεφάλαιο μέσω της ΤΑ ή χρησιμοποιώντας τη σαν προκάλυμμα. Παράδειγμα η ιδιωτικοποίηση στις παραλίες του Σαρωνικού, που διάφοροι δήμοι θέλησαν να μπουν στην υπόθεση προκειμένου να συμμετάσχουν στη συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, από κοινού με άλλες επιχειρήσεις.

Μέσα από την ΤΑ επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και η ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης και στον τομέα αυτόν σε όλα τα επίπεδα, όπως, π.χ., η επιδίωξη δημιουργίας πανεπιστημίων, η δημιουργία Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) έξω από τη δημόσια εκπαιδευτική διαδικασία κλπ.

Στα ίδια πλαίσια δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι Δημοτικές Επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούνται για να περάσουν βασικές αρμοδιότητες των δήμων στους ιδιώτες (π.χ., καθαριότητα), ή για να προωθηθεί πιο εύκολα η αποδοχή της μερικής απασχόλησης, η περιορισμένη ασφάλιση, όπως, για παράδειγμα, με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ).

Ενισχύεται επίσης η αντιλαϊκή κατεύθυνση της ΤΑ με την ανάθεση σ' αυτήν κατασταλτικής δράσης μέσω της Δημοτικής Αστυνομίας.

Να λοιπόν που σ' αυτή την πολιτική αναμέτρηση κρίνεται και η κυβερνητική πολιτική γενικά, και η πολιτική για το θεσμό της ΤΑ, και η προώθηση λύσεων στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που προκύπτουν από την επιθετικότητα των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, επιδιώκοντας να ενισχυθούν σ' αυτές τις εκλογές, στοχεύουν στην πιο αποτελεσματική προώθηση της πολιτικής της άρχουσας τάξης. Επίσης, η ταχτική της δοκιμασίας συνεργασιών από το ΠΑΣΟΚ με τη λεγόμενη «Αριστερά», και μάλιστα με προοπτική προγραμματικών συγκλίσεων, στοχεύει στη δημιουργία αυταπατών στους απλούς ανθρώπους του μόχθου, πως μπορεί να υπάρξει διέξοδος φιλολαϊκή στα πλαίσια του συστήματος, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, έξω από την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη. Και σ' αυτή τη στρατηγική συμβάλλει και ο ΣΥΝ. Γι' αυτό και όλη η προπαγάνδα περιστρέφεται στα ικανά πρόσωπα, ή σε συνεργασίες «τύπου Λαλιώτη», συνεργασίες αθώωσης της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και των δυνάμεών του μέσα στην ΤΑ, ώστε να αποσιωπάται το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που διαχειρίζεται η ΤΑ και να εγκλωβίζονται οι λαϊκές μάζες στη λογική παραίτησης από το να αναδείξουν διοικήσεις που μπορούν να κάνουν τους δήμους και τις νομαρχίες, όσο αυτό μπορεί να γίνει σε συνθήκες καπιταλισμού, μοχλούς αντίστασης, παρεμπόδισης, από κοινού με το λαϊκό κίνημα, της αντιλαϊκής πολιτικής, γεγονός που βοηθά στους αγώνες για τα δικά τους συμφέροντα.