Μέσα σε μόλις μια βδομάδα αποδείχτηκε ότι οι «έκτακτες ανακοινώσεις» είναι απλά η εφαρμογή του δόγματος «πανδημία = ευκαιρία» για να θησαυρίζει ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, ο οποίος συνεχίζει ανενόχλητος τις μπίζνες του, απολαμβάνοντας την πολύμορφη «ασυλία» που του παρέχεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.

Οι ΜΕΘ στην Αττική είναι σχεδόν εξαντλημένες, οι ντροπιαστικές λίστες αναμονής για ένα κρεβάτι ΜΕΘ ξεπερνούν τις 100 σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία, οι σοκαριστικές εικόνες με ασθενείς να διασωληνώνονται σε απλούς θαλάμους, σε «κοινή θέα», δίπλα σε άλλους νοσηλευόμενους, είναι πια καθημερινές, γιατροί και νοσηλευτές μετακινούνται με κατεπείγουσες διαδικασίες από κλινική σε κλινική, τμήματα και κλινικές κλείνουν για να μετονομαστούν σε Covid, ανεξάρτητα από τις ειδικότητες που τις στελεχώνουν.

Σε αυτό το σκηνικό πολέμου, χρόνια πάσχοντες, με σοβαρές ασθένειες, που δεν πρέπει να πάψουν ούτε στιγμή τις θεραπείες τους πετιούνται έξω από κλινικές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας από τη Νευρολογική του «Ερυθρού Σταυρού», που πλέον βρίσκονται σε απόγνωση αφού καλούνται να τα βγάλουν πέρα όπως ...νομίζουν. Αντίστοιχο δράμα ζουν οι ογκολογικοί ασθενείς του «Μεταξά», όπως και άλλων αντικαρκινικών νοσοκομείων.

Οσο γι' αυτό που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση πότε ως «εθελούσια παραχώρηση», πότε ως «επίταξη» και πότε ως «συνεργασία» με τον ιδιωτικό τομέα; Στην πραγματικότητα αποδείχθηκαν νέα δωράκια προς τους κλινικάρχες.

Το πρώτο χτύπημα, θυμίζουμε, ήρθε πριν από ένα χρόνο όταν και είχε ανακοινωθεί μεταξύ άλλων ότι διπλασιάζεται το «νοίκι» που θα αποδίδει ο ΕΟΠΥΥ στον ιδιωτικό τομέα για κάθε κλίνη ΜΕΘ στην οποία θα νοσηλεύονται non COVID ασθενείς. Επίσης, οι κλινικάρχες απαλλάσσονταν από clawback και rebate. Παράλληλα δινόταν η δυνατότητα στους επιχειρηματίες να αυξήσουν έως και 40% τις κλίνες ΜΕΘ, «με απλή γνωστοποίηση στις αρμόδιες υπηρεσίες», χωρίς έλεγχο καταλληλότητας... Ηταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ακολουθώντας τους προκατόχους του, διατήρησε το 25% των δημόσιων κρεβατιών ΜΕΘ κλειστά, εστίαζε στο πόσο ...δίκαιη είναι για όλους τους επιχειρηματίες η μοιρασιά. Οπως είχε προτείνει άλλωστε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Πολάκης, «θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μια μικρή αύξηση στο ημερήσιο νοσήλιο ΜΕΘ (π.χ. 20-25%), για όσο διαρκεί η πανδημία, λόγω και της μείωσης του τζίρου της, αλλά για όλους»!

Το δεύτερο χτύπημα ...«ενίσχυσης του ΕΣΥ» ήρθε αμέσως μετά τα παχιά λόγια περί «πανστρατιάς», με τη μίσθωση 160 κρεβατιών, στο «Ιατρικό Κέντρο» Περιστερίου και στη μαιευτική κλινική «Λητώ», για Covid περιστατικά, πάντα με το αζημίωτο. Προϋπόθεση βέβαια για τη διακομιδή ασθενών ήταν να είναι σχεδόν ...υγιείς, όπως αποκαλύφθηκε με σχετικό έγγραφο που αφορούσε το «Ιατρικό Κέντρο». Δηλαδή, αν και με Covid οι ασθενείς για να απολαύσουν την «ιδιωτική στήριξη» έπρεπε να είναι απύρετοι, να έχουν ικανοποιητική οξυγόνωση κ.λπ., δηλαδή να μην έχουν και ...μεγάλη ανάγκη νοσηλείας. Ετσι, λίγο πριν από την πλήρη ανάρρωσή τους, και με το εξιτήριο στο χέρι, οι ασθενείς θα περνούν και από το ιδιωτικό θεραπευτήριο, με τον ιδιοκτήτη του να τσεπώνει το νοσήλιο που έχει συμφωνηθεί με την κυβέρνηση.

Το κακό της «ιδιωτικής συμμετοχής» στην αντιμετώπιση της πανδημίας δεν άργησε να ...τριτώσει. Κι έτσι, το περασμένο Σάββατο έγινε γνωστή η κατεύθυνση της κυβέρνησης να μετακινηθούν ειδικευόμενοι γιατροί από δημόσια νοσοκομεία στο άλλο ιδιωτικό θεραπευτήριο (το «Λητώ»), που τάχα «μπήκε στη μάχη». Σημειώνεται πως η κυβέρνηση στις δικαιολογημένες παρατηρήσεις των υγειονομικών για το ότι το συγκεκριμένο «μαγαζί» δεν διαθέτει καν Πνευμονολογική κλινική (αναγκαία για Covid περιστατικά) η κυβέρνηση απαντούσε με τις ...δεσμεύσεις του κλινικάρχη ότι σκοπεύει να μεταφέρει πνευμονολόγους από άλλα θεραπευτήρια του ομίλου του. Αντ' αυτού βέβαια ήρθε το προκλητικό «φιρμάνι» της μετακίνησης των ειδικευόμενων γιατρών από δημόσια νοσοκομεία στην ιδιωτική κλινική! Μια κίνηση που προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση των υγειονομικών, και τουλάχιστον σε πρώτη φάση έμεινε στα χαρτιά.

Κάνοντας λοιπόν ...«ταμείο» οι κλινικάρχες έχουν να λαμβάνουν και απευθείας χρηματοδότηση νοικιάζοντας κλίνες στο ΕΣΥ, και πελατεία για τα ιδιωτικά κέντρα τους από ασθενείς που εκδιώκονται από τα δημόσια νοσοκομεία μιας νόσου, και ενισχύσεις με ...τζάμπα προσωπικό, και την πολυτέλεια να ...διαλέγουν ποιους θα περιθάλψουν!

Ολα τα παραπάνω, πέρα από «μέτρα» υλοποίησης της μετατροπής όλου του συστήματος σε μιας νόσου, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια τη μεγάλη αλήθεια: Οτι η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η αντιμετώπιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ως εμπορεύματος και των ασθενών ως «πελατών», στην ουσία υπονομεύει την ανάγκη για ουσιαστική προστασία της ζωής του λαού. Οτι δεν μπορεί να συνυπάρχει η Υγεία - εμπόρευμα με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Και κάνει ακόμα πιο επίκαιρη την ανάγκη για άμεση επίταξη συνολικά του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ένταξη των νοσοκομείων του στο σύστημα εφημεριών, ώστε σε αυτήν τη φάση να ανακουφιστεί όσο γίνεται η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία.

Κι αν για τα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, όπως αυτά που ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους στην Αττική, η κυβέρνηση δεν βγάζει άχνα, την ίδια στιγμή που τους στέλνει «πελατεία», η κοροϊδία της απογειώνεται με τα τελεσίγραφα που μοιράζει σε αυτοαπασχολούμενους γιατρούς, μήπως και μπαλώσει καμιά τρύπα. Εδώ και μια βδομάδα το υπουργείο Υγείας ψάχνει να βρει «200 ιδιώτες γιατρούς», διαφημίζει τα κίνητρα που τους παρέχει για να ενταχθούν στο ΕΣΥ, απειλεί με «επιτάξεις» και «πολιτικές επιστρατεύσεις», την ίδια στιγμή που στα δημόσια νοσοκομεία λείπουν πάνω από 6.500 γιατροί.

Κριτήριο λοιπόν της κυβέρνησης στη «συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα» δεν είναι απλά το πώς δεν θα θιγούν τα κέρδη των κλινικαρχών, αλλά το πώς θα στηριχτεί κι από πάνω η κερδοφορία τους. Πρόκειται για μια πολιτική - «άγιο δισκοπότηρο» για όλα τα αστικά κόμματα, που θεωρούν αυτονόητη την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, τη λειτουργία ακόμα και του δημόσιου συστήματος με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που θα μοιράζει «δουλειές» σε ιδιώτες. Το σύστημα Υγείας δηλαδή που αποδείχθηκε όχι σωτήριο αλλά φονικό σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου.

Η κατάσταση στο σύστημα Υγείας θα ήταν σήμερα διαφορετική αν είχαν γίνει πράξη όσα εδώ κι ένα χρόνο προτείνουν και διεκδικούν οι φορείς των υγειονομικών και τα εργατικά σωματεία. Η κυβέρνηση όμως απορρίπτει τα αιτήματά τους, επειδή αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της υγείας του λαού που στερεί κρατικούς πόρους από την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο αγώνας για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, χωρίς καμιά αποζημίωση, η ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, σε βασικούς κρίκους υπερμετάδοσης του κορονοϊού, όλο και περισσότερο αποκτούν ζωτική σημασία για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.