Τη σύγκληση έκτακτου Δημοτικού Συμβουλίου για το ζήτημα των αιολικών πάρκων στα βουνά της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης απαιτεί η «Λαϊκή Συσπείρωση» με επιστολή της προς τον δήμαρχο Ξάνθης, τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ξάνθης στηρίζει τις αντιδράσεις 17 συλλόγων και μαζικών φορέων της πόλης ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών δίπλα στον Λειβαδίτη, τον μεγαλύτερο καταρράκτη των Βαλκανίων και περιοχή που εντάσσεται στο δίκτυο NATURA 2000. «Τώρα, πριν καν εγκριθεί η αίτηση, πρέπει το Δημοτικό Συμβούλιο της Ξάνθης σύσσωμο να κάνει ξεκάθαρη τη βούλησή του πως δεν θα επιτρέψει αυτό το έγκλημα», σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση.

Τον περασμένο Γενάρη, θυγατρική μεγάλης εταιρείας εγκατάστασης ανεμογεννητριών κατέθεσε αίτηση στη ΡΑΕ για την εγκατάσταση αιολικού σταθμού συνολικής ισχύος 58,8 MW, με τοποθέτηση 14 τεράστιων ανεμογεννητριών ύψους 210 μέτρων στο Αχλαδόβουνο (Τσαλ) της Ξάνθης. Λίγο αργότερα, τον Φλεβάρη, η ίδια εταιρεία κατέθεσε μέσω των θυγατρικών της δύο επιπλέον αιτήσεις για τοποθέτηση άλλων 16 μεγαλύτερων ανεμογεννητριών, ύψους 230 μέτρων, στην περιοχή του Λειβαδίτη Ξάνθης. Οι αιτήσεις αφορούν δύο αιολικούς σταθμούς, ισχύος 60 MW και 36 MW αντίστοιχα, που θα αναπτυχθούν στο οροπέδιο γύρω από τον οικισμό του Λειβαδίτη, από το Ερμάριο μέχρι τον Καπετάν Θεολόγο.

Οπως αναφέρει στην ανοιχτή επιστολή της η «Λαϊκή Συσπείρωση», «πρόκειται για παράδοση του φυσικού πλούτου της περιοχής μας σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους προκειμένου να αποκτήσουν νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Στον βωμό του κέρδους θυσιάζεται το περιβάλλον, ενώ η αλλοίωση της οικολογικής φυσιογνωμίας της περιοχής θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στους αγρότες, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους αλλά και στον τουρισμό της περιοχής».

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ξάνθης αντιτίθεται στην εγκατάσταση ιδιωτικών αιολικών πάρκων, και του συγκεκριμένου, στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα ενάντια στην «απελευθέρωση» - ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα στη χώρα, στην Ενέργεια - πανάκριβο εμπόρευμα για το λαό, και τονίζει πως «η κάλυψη των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών στην Ενέργεια μπορεί να προκύψει μόνο με έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου η Ενέργεια δεν θα είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό».