Ορισμένες σκέψεις για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, ο οποίος είναι σε εξέλιξη και απ' ό,τι φαίνεται είναι και από τους βασικούς άμεσους στόχους της αστικής τάξης, και θα μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο.

Το ζήτημα του ψηφιακού μετασχηματισμού δείχνει να κρίνεται θετικά από τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πιερρακάκης, ο αρμόδιος υπουργός, είναι από τα πιο δημοφιλή στελέχη της κυβέρνησης. Και η αλήθεια είναι ότι ορισμένες αλλαγές είχαν καθυστερήσει πολλά χρόνια, όσον αφορά π.χ. τη γραφειοκρατία στις δημόσιες υπηρεσίες, και είναι λογικό να καλωσορίζονται από τον κόσμο.

Κατά κάποιον τρόπο απομονώνεται μια πλευρά της λειτουργίας του κράτους, ως ουδέτερη, ως υπερταξική, ως ένας γενικός εκσυγχρονισμός. Σε ένα κράτος ταξικό, όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί κάποια πλευρά του ουδέτερη. Στην ουσία αυτό είναι και το σκεπτικό που κρύβεται πίσω από τη γνώμη ότι «ο ψηφιακός μετασχηματισμός είναι αναγκαία και θετική εξέλιξη, η οποία είχε καθυστερήσει». Δεν έχει κατανοηθεί πλήρως - και από τον περίγυρό μας - η ταξικότητα του κράτους, το κράτος ως «όργανο ταξικής κυριαρχίας», γεγονός που προφανώς το βρίσκουμε μπροστά μας και μέσα από άλλα ιδεολογήματα, όπως είναι η συμμετοχή σε κυβέρνηση, η «εθνική ενότητα» στα θέματα εξωτερικής πολιτικής κ.ά.

Είναι ένα ζήτημα πώς μπορούμε να αναδείξουμε και στον ψηφιακό μετασχηματισμό την ταξικότητα, και πιθανότατα πέφτει και ένα ιδιαίτερο βάρος στον τομέα μας, ώστε να τροφοδοτήσουμε τους συντρόφους μας με στοιχεία, επιχειρήματα, αλλά και συμπεράσματα από τις έως τώρα αλλαγές, όπως π.χ. η καθιέρωση της τηλεργασίας και οι συνέπειές της στη ζωή μας, στην εργασία μας κ.ο.κ. Αντίστοιχα, έχουμε πολλές εξελίξεις στον κλάδο, νέες τεχνολογίες που πρέπει να παρακολουθούμε και το πώς μπορούν να εφαρμοστούν σε μια άλλη οικονομία και ένα άλλο κράτος.

Π.χ. ενώ έχουν δημιουργηθεί μοντέλα που θα μπορούσαν εν δυνάμει να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, βλέπουμε να αξιοποιούνται για παρακολούθηση, καταστολή, εργοδοτική τρομοκρατία κ.ά. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η συζήτηση που έχει ανοίξει για τα προσωπικά δεδομένα, λόγω και των αποκαλύψεων της τελευταίας περιόδου.

Παράλληλα, δεν είναι τυχαία και η κοινή σύγκλιση και ψήφιση του νομοσχεδίου για τα προσωπικά δεδομένα από σχεδόν όλα τα αστικά κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25), που δείχνει ότι το κράτος και η πολιτική της αστικής τάξης, στα στρατηγικά ζητήματα, έχει συνέχεια από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Κάθε μία πατάει στο έργο της προηγούμενης.

Από την άλλη πλευρά, η λεγόμενη «4η βιομηχανική επανάσταση» είναι και το έδαφος πάνω στο οποίο μπορούμε να ξετυλίξουμε και την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα τεχνολογικά επιτεύγματα για την άμεση κάλυψη αναγκών, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου κ.ο.κ.

Επίσης, βλέποντας την τεράστια εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορούν να αναδειχθούν και οι αντιφάσεις του καπιταλισμού. Π.χ. η πανδημία έχει αναδείξει με πάρα πολλούς τρόπους ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και θυσιάζει ζωές στο όνομα της οικονομίας τους, τα δημόσια συστήματα Υγείας σε πολλές χώρες έχουν καταρρεύσει, το κυνήγι και ο ανταγωνισμός για το εμβόλιο μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν φέρει.

Την ταξικότητα όμως της επιστήμης και του κράτους μπορούμε να τη δούμε και από ένα άλλο, πολύ πιο μικρό παράδειγμα: Αντί να γίνονται επαναλαμβανόμενα και συχνά τεστ σε όλους, με ιδιαίτερο βάρος σε μαζικούς χώρους δουλειάς, σχολεία και νοσοκομεία, η ψηφιακή διακυβέρνηση έφτιαξε μια πλατφόρμα που επιλέγει τυχαία σε ποιον να κάνει τεστ. Αυτή είναι η χρήση της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» από το σύγχρονο αστικό κράτος στην καταπολέμηση της πανδημίας.

Για όλα τα παραπάνω πρέπει όμως και εμείς από την πλευρά μας να παρακολουθούμε σταθερά τις εξελίξεις στον κλάδο, τις εξελίξεις της επιστήμης, την αξιοποίησή τους από το αστικό κράτος. Είναι εξελίξεις που επηρεάζουν τη νέα γενιά, που μέσα στη σαπίλα των αστικών κομμάτων, των κυβερνήσεων και των συνολικότερων αντιδραστικών εξελίξεων, ψάχνουν το νέο, το διαφορετικό, αυτό που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Η τεχνολογία είναι ένα από αυτά τα πεδία όπου ποντάρει η νεολαία. Η εξέλιξή της καλλιεργείται ότι μπορεί να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, να σταματήσει τους πολέμους, να λύσει προβλήματα της κοινωνίας, όπως είναι η ανεργία, η σίτιση. Από την πλευρά μας, όμως, δεν φτάνει ένα «δεν αρκούν τέτοιου είδους αλλαγές, χρειάζονται αλλαγές στην οικονομία». Θέλει μεγαλύτερη μελέτη και παρακολούθηση για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε αυτές τις εξελίξεις. Για παράδειγμα, πόσο έτοιμοι είμαστε να απαντήσουμε και να αναλύσουμε σε έναν νέο εργαζόμενο ή να τροφοδοτήσουμε το Κόμμα μας με άρθρα και στοιχεία για τεχνολογικές εξελίξεις όπως είναι τα bitcoin, τα κρυπτονομίσματα, τα αποκεντρωμένα συστήματα, που είναι και της μόδας ως «εναλλακτική» οικονομία, ως εργαλεία ανωνυμίας συνδιαλλαγών που καλλιεργούνται σταθερά από διάφορα κέντρα ως το νέο και εναλλακτικό. Και από την άλλη πλευρά, μιας και προφανώς δεν απορρίπτουμε το εργαλείο και την επιστήμη, αλλά κρίνουμε τη χρήση τους στο σήμερα, να δούμε και πώς μπορούν αυτά τα εργαλεία να αξιοποιηθούν σε μια άλλη οικονομία, στον σοσιαλισμό, ώστε σε τελική ανάλυση να εμπνεύσεις και τον άλλο που προβληματίζεται και πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτές τις πλευρές.

Μπροστά στις αντιφάσεις του καπιταλισμού, σε μια περίοδο με νέα κρίση, δεύτερη σε ελάχιστα χρόνια, είναι λογικό να υπάρξουν αντιδράσεις από την εργατική τάξη και το λαό. Γι' αυτό και προσπαθούν να τον αποκόψουν από τη ριζοσπαστικοποίηση, να προμοτάρουν «εναλλακτικούς» τρόπους διεκδίκησης, διακυβέρνησης, οικονομίας εντός των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής κ.λπ. Γι' αυτό πρέπει και εμείς να κάνουμε βήμα στη μελέτη των εξελίξεων, και των επιστημονικών, ώστε να μπορούμε να παρεμβαίνουμε καλύτερα. Η μελετημένη παρέμβασή μας μπορεί να φέρει αποτελέσματα στον βαθμό που περνάει από το χέρι μας να προβληματίσουμε κόσμο, να κερδίσουμε συνειδήσεις. Είναι στοίχημα για εμάς, ειδικά μπροστά στην «4η βιομηχανική επανάσταση», να κάνουμε βήμα ως Κόμμα στην παρέμβασή μας, στην απάντηση των σύγχρονων ιδεολογημάτων. Να αναδείξουμε την ταξικότητα της επιστήμης, του κράτους. Να αναδείξουμε τα εμπόδια που βάζει η σημερινή οικονομία στην εξέλιξη και αξιοποίηση της τεχνολογίας προς όφελος των λαών. Γιατί μπορεί τα πράγματα να δείχνουν ότι κινούνται αργά και δύσκολα, μπορεί να βλέπουμε μια τάση συντηρητικοποίησης του κόσμου, αλλά παρ' όλα αυτά εμείς μπορούμε να παρέμβουμε και να κερδίσουμε συνειδήσεις στον αγώνα μας.