Κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής με την ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων ξεχώρισε η τοποθέτηση του Παναγιώτη Νίκα, προέδρου της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Ενωσης Περιφερειών Ελλάδας και Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, ο οποίος ως «λαγός» της κυβέρνησης απαίτησε ο υπάλληλος που εργάζεται με τηλεργασία να αναλαμβάνει με υπεύθυνη δήλωση κάθε ευθύνη ότι «ο χώρος όπου τηλεργάζεται είναι ο κατάλληλος χώρος».

Συναίνεση ως προς τη ...χρησιμότητα και την αναγκαιότητα της τηλεργασίας υπήρξε ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα στη διάρκεια της συζήτησης. Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Παπαηλιού παραλίγο να ζητήσει από τους εργαζόμενους να απαιτούν το ...«δικαίωμά» τους στην τηλεργασία. Ηταν ενδεικτικό ότι οι παρατηρήσεις του αφορούσαν π.χ. διατάξεις του νομοσχεδίου που ...μπορεί να οδηγήσουν σε «πελατειακές λογικές» και επομένως σε «ενδοδιοικητικές προστριβές» ανάμεσα στους εργαζόμενους, γι' αυτό πρέπει «να κατοχυρωθεί δικαίωμα ένστασης» για τον εργαζόμενο που του απορρίπτεται το αίτημα για τηλεργασία... Ως προς την ψήφο του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάχθηκε για την Ολομέλεια.

Ηταν τέτοια η σύμπνοια των αστικών κομμάτων που ο υπουργός Εσωτερικών Μ. Βορίδης ανέφερε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι από τη διαδικασία προκύπτει ότι τουλάχιστον επί της αρχής, παρότι κόμματα επιφυλάχθησαν, δεν έχω ακούσει κάποια βάσιμη αντίρρηση. Αρνητική ήταν μόνο η ψήφος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το εκλαμβάνω καταρχάς αυτό ως θετικό...».

Οπως ανέδειξε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, τόσο χτες όσο και στη συζήτηση επί των άρθρων η σύμπνοια αυτή ανάμεσα στα αστικά κόμματα είναι πάνω σε ένα νομοσχέδιο που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 «σκοπός του παρόντος είναι η ρύθμιση του πλαισίου οργάνωσης και αποτελεσματικής εφαρμογής της εργασίας στον δημόσιο τομέα, τόσο σε κανονικές όσο και σε έκτακτες συνθήκες». Οπου αποτελεσματική όμως εννοείται «για την αστική τάξη», αφού ο λόγος είναι για το δικό της κράτος. Ενώ αποτελεί πάγια επιδίωξη του ΣΕΒ, της ΕΕ και υλοποιείται συντονισμένα τόσο για τον δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα, με παράλληλη σχεδόν νομοθέτηση με τις «ανατροπές του αιώνα», τόνισε.

Οσον αφορά το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, ο Γ. Δελής επεσήμανε ότι πρόκειται για νομοθέτημα το οποίο επιδιώκει την επέκταση και τη γενικευμένη εφαρμογή της τηλεργασίας, το βάθεμα της «ευελιξίας» και της εκμετάλλευσης, επιπλέον επαφίενται στην ατομική ευθύνη του εργαζόμενου οι υλικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας της τηλεργασίας, ενώ δεν μπορεί να γίνεται λόγος για προστασία των ατομικών δεδομένων.

Δίνοντας συνοπτικά τις επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή του εργαζόμενου, ανάφερε ότι καταργείται η διάκριση εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, συγχωνεύονται προσωπική ζωή και επαγγελματική δραστηριότητα, αυξάνεται η εντατικοποίηση, επεκτείνεται το ωράριο, προκαλούνται επιπρόσθετα προβλήματα υγείας, απομονώνεται ο εργαζόμενος από τον χώρο εργασίας και τους συναδέλφους του, εισάγονται μέθοδοι «τηλεχαφιεδισμού» στο σπίτι.

Από όλα τα παραπάνω κερδισμένοι βγαίνουν οι εργοδότες, είτε είναι το αστικό κράτος είτε μια ιδιωτική επιχείρηση, καθώς μειώνουν το λειτουργικό κόστος, το οποίο μετακυλίεται στους εργαζόμενους, όπως έδειξε και η πείρα από την τηλεργασία στους εκπαιδευτικούς.