«Πρόσω ολοταχώς» για ακόμα πιο μαζικό Συνδικάτο, ισχυρό όπλο στον αγώνα τους, βάζουν οι μεταλλεργάτες στους χώρους δουλειάς της Αττικής μπροστά στις εκλογές για την ανάδειξη της νέας διοίκησης στο Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, που ξεκινούν αυτό το Σαββατοκύριακο.

Τη συσπείρωση γύρω από το ταξικό τους σωματείο επιβεβαίωσαν οι μεταλλεργάτες με τη μαζική συμμετοχή τους στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση που έγινε την προηγούμενη βδομάδα, αλλά και στην 24ωρη απεργία στις 10 Ιούνη.

Η δράση του Συνδικάτου δεν χρειάζεται «συστάσεις» στους εργαζόμενους. Τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι, ζουν τη συνδικαλιστική τους οργάνωση καθημερινά στο πλευρό τους, συμμετέχουν στη λειτουργία της και αγκαλιάζουν τους αγώνες όπου πρωτοστατεί.

Οπως τώρα, με τη διεκδίκηση κλαδικής ΣΣΕ Ναυπηγοεπισκευαστικών Εργασιών πανελλαδικής εμβέλειας, για την κατοχύρωση 7ωρου, 5ήμερου, 35ωρου που έχουν κατακτήσει εδώ και 10ετίες οι μεταλλεργάτες, παλεύοντας ταυτόχρονα για αξιοπρεπή μεροκάματα και αυξήσεις, θωράκιση εργασιακών δικαιωμάτων κ.ά.

Πλούσια δράση ανέπτυξε το Συνδικάτο ακόμα και μέσα στην πανδημία, για κάθε πτυχή που αφορά την εργατική οικογένεια, πρώτα και κύρια την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, ενάντια στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος όπου ζουν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους, αναδεικνύοντας τα κέρδη ως την αιτία της όξυνσης των προβλημάτων για τον λαό, αλλά και ως εμπόδιο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Η δράση αυτή αναδεικνύει στον κάθε εργαζόμενο τι συνδικάτα χρειάζεται, μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται, ανέφερε στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, μιλώντας για την ανάγκη να δυναμώσει το Συνδικάτο με τις εκλογές, να γίνουν καινούργια βήματα στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, «να πετάξουν από τον σβέρκο τους οι εργαζόμενοι τους εργατοπατέρες του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην ΠΟΕΜ και την ΓΣΕΕ».

Περιγράφοντας την κατάσταση στον κλάδο, στέκεται στις συνέπειες που έχουν για τους εργαζόμενους οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί, το κυνήγι του κέρδους, η επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης. Ολα χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος - όπως και η καπιταλιστική κρίση - όπου μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν, συγχωνεύονται, συρρικνώνονται ή γιγαντώνονται.

Τα τελευταία μόνο χρόνια, παραδοσιακά μεγάλοι χώροι, όπως για παράδειγμα η «Χαλυβουργία», η «Χαλυβουργική», από εργοστάσια παραγωγής χάλυβα έχουν μετατραπεί σε αποθήκες. Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία παραμένουν όμηροι στις συμπληγάδες των ανταγωνισμών και των γεωστρατηγικών σχεδιασμών των ιμπεριαλιστών. Η ΠΙΤΣΟΣ έκλεισε, τα ΕΑΣ συρρικνώνονται κ.ο.κ. Εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, τσακίζονται εργασιακά δικαιώματα, μετατρέπονται σε εργολαβικούς, κυριαρχούν 10ωρα, απλήρωτες υπερωρίες, συμβαίνουν συχνά εργατικά «ατυχήματα».

«Το Συνδικάτο παρεμβαίνει σε όλα αυτά τα μέτωπα, πρωτοστατεί στην οργάνωση της διεκδίκησης των εργαζομένων», αναφέρει ο Σωτ. Πουλικόγιαννης, εξηγώντας ότι η δράση της συνδικαλιστικής οργάνωσης απλώνεται σε κάθε ζήτημα, σε κάθε πτυχή που αφορά τους όρους ζωής της εργατικής τάξης.

«Ακόμα και στην περίοδο της πανδημίας δεν σταματήσαμε ούτε μια στιγμή τη λειτουργία του Συνδικάτου, με όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, για να μη μείνει κανένας εργάτης μόνος του. Παλέψαμε και καταφέραμε την επαναλειτουργία με όλες τις ειδικότητες του "Θριάσιου" Νοσοκομείου, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης για μετατροπή του σε Covid. Παλέψαμε και συνεχίζουμε, σε συντονισμό με άλλους φορείς, ενάντια στη χωματερή της Φυλής, αυτής που ετοιμάζεται στο Σχιστό, ενάντια στους αντιδραστικούς σχεδιασμούς σε βάρος του ΕΠΑΛ στο Πέραμα, ενάντια στα καζάνια των εταιρειών πετρελαιοειδών σε Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα.

Μέσα από κινητοποιήσεις και μαζικές διαδικασίες, συζητώντας μέσα στα εργοστάσια με όλα τα μέτρα, αναδείξαμε τη δυναμική που έχει η οργανωμένη δράση. Οτι μέσα από το ΠΑΜΕ, για τη δημιουργία του οποίου το Συνδικάτο Μετάλλου πρωτοστάτησε, μπορούμε σε συντονισμό με τους εργάτες και των άλλων κλάδων να έχουμε θετικά αποτελέσματα, κάποιες κατακτήσεις, να ανασυντάξουμε το εργατικό κίνημα, ενάντια στα εμπόδια που βάζουν οι εργοδότες και τα τσιράκια τους, οι εργατοπατέρες στη ΓΣΕΕ».

Αυτήν τη δυναμική που διαμορφώνουν η οργάνωση και ο αγώνας των εργατών, ανέδειξε και ο πρόεδρος του Παραρτήματος Πειραιά του Συνδικάτου, Ακης Αντωνίου, μιλώντας για τη μάχη που δίνεται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη για την υπογραφή και εφαρμογή της κλαδικής ΣΣΕ στη ναυπηγοεπισκευή:

«Πατώντας πάνω στην προηγούμενη εμπειρία, κάναμε μεγάλο άνοιγμα στους χώρους δουλειάς για να γίνει υπόθεση των εργαζομένων η υπογραφή της καινούργιας ΣΣΕ. Μόνο το τελευταίο διάστημα οργανώσαμε δύο μαζικές 24ωρες απεργίες που έσπασαν την αδιαλλαξία των εργοδοτών και από εκεί που αξίωναν 4ετή σύμβαση με 2% αύξηση το χρόνο, κάθισαν στο τραπέζι και υπογράψαμε προσύμφωνο για την εφαρμογή της ΣΣΕ σύμφωνα με τις προτάσεις των εργατών από την 1η Οκτώβρη.

Βέβαια το δύσκολο είναι η εφαρμογή της. Οι εργοδότες έχουν ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο να τους καλύπτει που διαμορφώνουν η μία κυβέρνηση μετά την άλλη. Για παράδειγμα, για να γίνει υποχρεωτική η Σύμβαση θα πρέπει να την αποδεχτεί το 50% συν 1% της εργοδοτικής Ενωσης κ.ά., ενώ τώρα ενισχύονται ακόμα παραπέρα με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που σμπαραλιάζει εντελώς τον σταθερό ημερήσιο χρόνο.

Ομως, έχουμε συγκεντρώσει πλούσια πείρα, ξέρουμε ότι είναι στο χέρι των εργατών να επιβάλουν το δίκιο τους και το έχουν αποδείξει. Και ήδη υπάρχουν ελπιδοφόρα μηνύματα. Παράλληλα, με τις επιτυχημένες απεργίες, το τελευταίο διάστημα έχουμε εγγραφές εργαζομένων σε χώρους δουλειάς και μάλιστα νέων ηλικιών που δεν έχουν εμπειρία από τους αγώνες, ή από δικαιώματα που είχαν οι παλιότεροι».

«Δεν βλέπουμε τις αρχαιρεσίες σαν μια εθιμοτυπική διαδικασία αλλά ως μία μάχη για να δυναμώσουν οι δεσμοί του Συνδικάτου με τους εργαζόμενους και που δείχνει τον απολογισμό, τα θετικά και αρνητικά της δουλειάς μας. Δηλαδή, ένας σταθμός αξιολόγησης», λέει με τη σειρά του στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος του Παραρτήματος Ελευσίνας του Συνδικάτου, Νίκος Τουτουτζάκης.

Αναφερόμενος στην προσπάθεια του Συνδικάτου να αποκτήσει ακόμα πιο γερά πόδια μέσα σε χώρους δουλειάς, μας λέει: «Προσπαθούμε να στήσουμε πυρήνες πρωτοπόρων εργαζομένων, επιτροπές στους χώρους δουλειάς. Χωρίς να τα "φουσκώνουμε", χωρίς να παραβλέπουμε τις μεγάλες αδυναμίες και τις δυσκολίες, γίνεται μια προσπάθεια που οι εργαζόμενοι, ακόμα και αν δεν συμμετέχουν, εκτιμάνε, μετράνε το Συνδικάτο.

Καταφέραμε να χαρτογραφήσουμε και να ιεραρχήσουμε εργασιακούς χώρους, μεγάλα εργοστάσια που έχουν απλωθεί στην περιοχή με πάνω από 500 εργαζόμενους, στην πλειοψηφία τους νέοι. `Η σε άλλες επιχειρήσεις με δεκάδες εργαζόμενους».

Ο ίδιος δίνει μια ενδιαφέρουσα πλευρά για τους δρόμους που ανοίγει η δουλειά του Συνδικάτου για όλα τα θέματα που «καίνε» την εργατική - λαϊκή οικογένεια: «Σε πολλούς χώρους η εργοδοσία δεν επιτρέπει παρουσία συνδικαλιστών. Ομως, με τη μάχη στην οποία πρωτοστατήσαμε για να μη μετατραπεί το "Θριάσιο" Νοσοκομείο σε νοσοκομείο κορονοϊού, άνοιξαν δρόμοι. Σε συνεργασία με γιατρούς, συλλόγους, φορείς της περιοχής μπήκαμε στους χώρους δουλειάς, αποκτήσαμε δεσμούς με εργαζόμενους».

Αναφέρει μάλιστα και συγκεκριμένα παραδείγματα: Σε κάποιες επιχειρήσεις της περιοχής γίνονται πλέον σταθερά συγκεντρώσεις με μαζική συμμετοχή, ενώ σε μεγάλη κατασκευαστική έγινε παρέμβαση για τις άθλιες συνθήκες που δουλεύουν μετανάστες εργάτες, με καλή συμμετοχή και στην απεργία της περασμένης Πέμπτης, όπου έγιναν και εγγραφές στο Συνδικάτο, νέων εργαζομένων και μεταναστών.

«Σε άλλα εργοστάσια, με συχνά εργατικά "ατυχήματα", οι εργαζόμενοι βλέπουν ότι αν δεν ήταν το Συνδικάτο, δεν θα είχαν ληφθεί ούτε τα στοιχειώδη μέτρα που πάρθηκαν από την εργοδοσία για την προστασία της υγείας τους», λέει και καταλήγει:

«Κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, όπου δρουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, προσπαθούμε να ανοίξουμε δρόμους συνολικά για τα προβλήματα που φορτώνει και βασανίζουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια αυτή η πολιτική. Και αυτή η προσπάθεια φιλοδοξούμε να αποτυπωθεί και στις εκλογές του Συνδικάτου μας».