Από «φιλόδοξη» έως και «ουτοπική» χαρακτηρίζεται η πολυδιαφημισμένη ως «ιστορική» συμφωνία του G7 για «φόρους στα εταιρικά κέρδη», η οποία προβλήθηκε ως μία από τις ...«τομές» που έφερε ο Μπάιντεν στη διεθνή οικονομία για την αντιμετώπιση των «ανισοτήτων». Οπως εντοπίζει ο «Economist», «είναι πολύ πιθανό η όλη προσπάθεια να εξαντληθεί στην έκφραση καλών προθέσεων και οι συμφωνίες να μείνουν ανεφάρμοστες», αφού σκοντάφτουν (πού αλλού;) στις αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρά κράτη και ομίλους, και κυρίως στις απαραβίαστες «ελευθερίες» του κεφαλαίου. Μία από αυτές είναι και η «ελευθερία» να ταξιδεύει προς τις χώρες με χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης, ενώ ήδη μια σειρά κράτη απειλούν να μπλοκάρουν τη σχετική ρύθμιση, μαζί βέβαια με μια βροχή «εξαιρέσεων» για «επενδύσεις μείζονος εθνικής σημασίας». Ακόμα και η εξέλιξη τέτοιων ρυθμίσεων, που βέβαια δεν είχαν ως στόχο καμιά «φορολογική δικαιοσύνη», αλλά την εξασφάλιση πόρων για τα πακέτα στήριξης των «πράσινων» επενδυτικών σχεδιασμών, διαλύει τους μύθους για έναν πιο «δίκαιο και ισότιμο» καπιταλισμό, για το οποιοδήποτε «στρογγύλεμα» της βαρβαρότητας.