- «Αγρα»: Γκι Σοντέ «Εωσφόρος και άβυσσος (ο προσωπικός μύθος του Παπαδιαμάντη)» (μελέτη του Γάλλου ελληνιστή).

- «Διάμετρος»: Κ. Γ. Καρυωτάκη «Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα», με εκτενή εισαγωγή και σε ανθολόγηση του Θανάση Χατζόπουλου (εξώφυλλο του Δημήτρη Μυταρά).

- «Στάχυ»: Ζαν - Ζακ Ρουσό «Επιστολή στον ντ' Αλαμπέρ (Περί των θεαμάτων)» (μετάφραση Γιώργος Μητρόπουλος) (πρόκειται για έργο - απάντηση του Ρουσό στον ντ' Αλαμπέρ για το άρθρο του τελευταίου «Γενεύη» για την «Εγκυκλοπαίδεια». Ο Ρουσό απορρίπτει την πρόταση για ίδρυση γαλλικού θεάτρου στη Γενεύη και ασκεί κριτική στην κοινωνία, την πολιτική και την τέχνη). Κοστάντσο Πρέβε «Το Εθνικό Ζήτημα στο κατώφλι του 21ου αιώνα» (μετάφραση Γιώργος Βολακάκης, δοκίμιο). Π. Α. Μ. Ντιράκ «Αντιΰλη και σχετική κβαντομηχανική» (μελέτη του κορυφαίου φυσικού. Μετάφραση Θάνος Χριστακόπουλος). Ευγένιου Βουλγάρεως «Σχεδίασμα περί της ανεξιθρησκείας (Ητοι περί της ανοχής των ετεροθρήσκων)» (επίκαιρο έργο του πρωτοπόρου του νεοελληνικού διαφωτισμού, υπερασπιστή της ανεξιθρησκίας. Η έκδοση τηρεί τη γλώσσα του πρωτοτύπου). Κίριλ Αλντρεντ «Οι Αιγύπτιοι» (ιστορική - αρχαιολογική μελέτη του Αιγυπτιολόγου, πανεπιστημιακού καθηγητή, μετάφραση Ελένης Αστερίου).

- «Καστανιώτης»: Μπερνάρ Βιολέ «Αλέν Ντελόν (Η απαγορευμένη βιογραφία)» (μετάφραση Γιάννης Καυκιάς. Βιογραφία του περιπετειώδους προσωπικού βίου του διάσημου Γάλλου ηθοποιού, της οποίας την έκδοση προσπάθησε ο Ντελόν να απαγορεύσει). Δημήτρης Παπαχρήστος «Εξοδος ονείρου» (μυθιστόρημα). Κατερίνα Καριζώνη «Βαλς στην ομίχλη» (μυθιστόρημα). Ολγα Χαντζή «Κι όμως, έμοιαζες με τύψη» (νουβέλα). Νάνσι Χιούστον «Το τραγούδι της πεδιάδας» (μετάφραση Ρένα Χάτχουτ, μυθιστόρημα). Τζόρτζιο Τσέλι «Πώς δολοφονήθηκε ο Ουμπέρτο Εκο (και άλλες ελάσσονες δολοφονίες)» (διηγήματα, μετάφραση Αννα Παπασταύρου).

• Φρίντριχ Ενγκελς «Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της Κλασικής Γερμανικής Φιλοσοφίας», με πρόλογο του Γκεόργκι Πλεχάνοφ. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1927. Ως μεταφραστής αναφερόταν κάποιος «Κ. Ζαχαριάδης», που δεν ήταν άλλος από τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Οι πολιτικές συνθήκες της εποχής επέβαλαν στον Ν. Ζαχαριάδη να υπογράφει συχνά τα κείμενά του με ψευδώνυμα - «Κ», «ΚΖ», «Κούτβης» και «Κ. Ζαχαριάδης». Η ιστορική αυτή μετάφραση, με τον πρόλογο του Πλεχάνοφ, επανεκδόθηκε πρόσφατα από το «Προσκήνιο», με βάση την εικονογραφημένη έκδοση του 1927, η οποία περιείχε και παράρτημα με «Πίνακα Λέξεων» (φιλοσοφικών και άλλων όρων) και «Πίνακα Ονομάτων» (ιστορικών και μυθολογικών). Την ιστορική επιμέλεια και τον πρόλογο της επανέκδοσης υπογράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος.