Ετσι όπως έπρεπε αποχαιρέτησε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ τον Μίκη Θεοδωράκη, τον άνθρωπο που έκανε τραγούδι τις αγωνίες, τους πόθους και τα οράματα του λαού, που έντυσε μουσικά τις ιαχές των συλλαλητηρίων και τη βοή της μάχης. Τραγουδώντας. Αλλωστε, όπως είπε ο Μ. Ανδρουλιδάκης, «δεν είναι απών. Είναι εδώ...».

Η Κεντρική Σκηνή πλημμύρισε με τη μουσική του Μίκη και τα λόγια του δικού μας ποιητή, του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Η προσωπική, καλλιτεχνική, δημιουργική σχέση μεταξύ τους κράτησε μια ζωή, χαρίζοντάς μας μερικά από τα πιο δυνατά και όμορφα τραγούδια. Αλλωστε ο Γ. Ρίτσος πάντα ξεχώριζε την προσφορά του Μ. Θεοδωράκη στην ποίηση, «που με τη μουσική του την έβγαλε από τις σκοτεινές, βαρύθυμες βιβλιοθήκες, την έβγαλε στον καθαρό αέρα και την έφερε ως το τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του».

«Είμαστε πολλοί... Είμαστε όλοι... Βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον...». Αυτός ήταν ο τίτλος που είχε δοθεί στο αφιέρωμα και είχε σχεδιαστεί καιρό πριν. Ενα αφιέρωμα σε δύο μεγάλους δημιουργούς, που ήταν από τους στυλοβάτες του Φεστιβάλ, τόσο στα πρώτα του βήματα όσο και όταν μεγάλωνε και «θέριευε»... Μάλιστα, ο Μ. Θεοδωράκης είχε εκφράσει την επιθυμία να παρευρεθεί στο αφιέρωμα.

Με την είδηση του χαμού του Μ. Θεοδωράκη η ΚΝΕ αποφάσισε όλη η τρίτη μέρα του Φεστιβάλ να είναι αφιερωμένη στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη και το συγκεκριμένο αφιέρωμα να δίνει τον τόνο...

Ο κόσμος που είχε γεμίσει απ' άκρη σ' άκρη όλη την Κεντρική Σκηνή δεν σταματά στιγμή να τραγουδά...

«Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο...». Και η συναυλία ξεκινά.

Τραγούδια από τη «Ρωμιοσύνη» και τον «Επιτάφιο» ερμηνεύουν οι Γ. Κότσιρας, Κ. Τριανταφυλλίδης και Ρ. Αντωνοπούλου. Τραγούδια που έχουν εκφράσει μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας και του λαϊκού κινήματος.

Στη συνέχεια ανεβαίνει στη σκηνή η Μαρία Φαραντούρη. Ο κόσμος όρθιος την χειροκροτά. Η ίδια, συγκινημένη, αναφέρει πως είναι παρούσα στη μεγάλη γιορτή της νεολαίας από το 1ο Φεστιβάλ και πως μαζί με τον Μίκη τραγουδούσε όλα αυτά τα χρόνια «για τα όνειρα και τους αγώνες μας». Επειτα ερμηνεύει τραγούδια από τις «Γειτονιές του κόσμου». Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ακούστηκαν οι μοναδικοί στίχοι, υλοποιώντας την επιθυμία του συνθέτη αυτοί να επανεκτελεστούν στη Σκηνή του Φεστιβάλ... «Γεια σου, χαρά σου λεφτεριά», «Ετσι μικρό ήταν το όνειρό μας...».

Στη συνέχεια όλοι μαζί ερμήνευσαν τραγούδια από τα «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας». Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν η Μαρία Φαραντούρη ερμήνευσε μαζί με την νεαρή ΚΝίτισσα Ελένη Καρτελιά το «Κυκλάμινο». Η συναυλία ολοκληρώνεται με τους ερμηνευτές να γίνονται μια φωνή με τον κόσμο τραγουδώντας τη «Ρωμιοσύνη».

Στο αφιέρωμα συμμετείχε χορωδία αποτελούμενη από τις Ροδάνθη Κασκαφέτου, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούντζη και Νατάσα Μουσάδη.