Σε εξέλιξη βρίσκονται οι διερευνητικές επαφές για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία, στις οποίες συμμετέχουν τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) που κέρδισαν στις εκλογές, όσο και οι Χριστιανοδημοκράτες / Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU), που βγήκαν δεύτεροι με μικρή διαφορά.

Τα δυο μεγαλύτερα κόμματα - που συγκυβερνούν έως τώρα στον «μεγάλο συνασπισμό» - «τρέχουν» ξεχωριστά παζάρια με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους (Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα - FDP). Το SPD πιέζει για επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων και σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι τον Δεκέμβρη, ενώ Πράσινοι και Φιλελεύθεροι αφήνουν «ανοιχτές» όλες τις επιλογές. Προς το παρόν το ενδεχόμενο ενός ακόμη «μεγάλου συνασπισμού» (θα ήταν η τέταρτη φορά) θέλουν να το αποφύγουν τόσο το SPD όσο και η CDU/CSU.

Τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν ξεχωριστές συναντήσεις Πρασίνων - FDP την Παρασκευή, του SPD με τους Πράσινους και στη συνέχεια με το FDP το Σάββατο, ενώ η CDU/CSU συναντήθηκε την Κυριακή με το FDP και αύριο θα συναντηθεί με τους Πράσινους.

Ο γγ του SPD, Λ. Κλινγκμπάιλ, επανέλαβε την πρόθεση του κόμματος να αρχίσουν «πολύ σύντομα» τριμερείς συνομιλίες με Πράσινους και Φιλελεύθερους, με στόχο έναν «κυβερνητικό συνασπισμό των νικητών». Πάντως η επικεφαλής των Πρασίνων, Αναλένα Μπέρμποκ, ξεκαθάρισε πως το κόμμα της θα αποφασίσει για την έναρξη τριμερών συνομιλιών με SPD και FDP μόνο μετά τις αυριανές διερευνητικές επαφές με την CDU/CSU.

Αντίστοιχα και ο γγ του FDP, Φ. Βίσινγκ, αντέδρασε συγκρατημένα στο αίτημα των Σοσιαλδημοκρατών. «Φυσικά έγινε σαφές ότι οι θέσεις μας διέφεραν σε βασικά σημεία», δήλωσε σχετικά με έναν συνασπισμό SPD - FDP - Πρασίνων. Οι διερευνητικές «ήταν μεν εποικοδομητικές», αλλά «είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν "βράχια"». Παρόμοια δήλωση έκανε και μετά τη συνάντηση με την CDU/CSU.

Πάντως οι Φιλελεύθεροι έχουν δηλώσει πως θα προτιμούσαν να συγκυβερνήσουν με την CDU/CSU «λόγω περιεχομένου», ενώ ο επικεφαλής τους, Κρ. Λίντνερ, κάλεσε την Κυριακή τους Χριστιανοδημοκράτες / Χριστιανοκοινωνιστές - με φόντο εσωκομματικές κόντρες - «να ξεκαθαρίσουν αν επιθυμούν πραγματικά να ηγηθούν μίας κυβέρνησης».

Στο μεταξύ, τα 31 χρόνια από την «επανένωση» της Γερμανίας, δηλαδή την ολοκλήρωση της αντεπαναστατικής ανατροπής στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (DDR) και την επανασύσταση ενιαίου γερμανικού καπιταλιστικού κράτους, γιορτάστηκαν την Κυριακή με μια μικρή εκδήλωση στην πόλη Χάλε του ανατολικού κρατιδίου Σαξονία - Ανχαλτ, παρουσία της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, του Προέδρου Φ. Β. Σταϊνμάιερ και του προέδρου του κοινοβουλίου, Β. Σόιμπλε.

Πραγματοποιήθηκε δοξολογία στην Εκκλησία του Αποστόλου Παύλου, μπροστά από την οποία οργανώνονταν το 1989 αντεπαναστατικές διαδηλώσεις με τη στήριξη μηχανισμών της Εκκλησίας, υπηρεσιών πληροφοριών ντόπιων και ξένων. Η Μέρκελ ευχαρίστησε «τα δημοκρατικά κινήματα στην Ανατολική Ευρώπη» και «τους δυτικούς εταίρους για την υποστήριξη». Ανέδειξε την ανάγκη να ...«προστατευτεί η δημοκρατία», σε ένα κρατίδιο με αυξημένη επιρροή του ακροδεξιού - εθνικιστικού «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) και άλλων νεοναζιστικών οργανώσεων.

Χαρακτηριστικά βέβαια για το τι σήμανε πραγματικά η καπιταλιστική παλινόρθωση στη ΓΛΔ είναι τα αποτελέσματα έρευνας που επικαλείται το γερμανικό περιοδικό «Focus», σύμφωνα με την οποία η πλειοψηφία των Ανατολικογερμανών (57%) εξακολουθούν - 30 χρόνια μετά - να αισθάνονται σαν «πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Εξίσου χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι ένα νοικοκυριό συνταξιούχων στα ανατολικά κρατίδια έχει υψηλότερο μέσο εισόδημα σε σχέση με τα δυτικά, επειδή στη ΓΛΔ εργάζονταν πολύ περισσότερες γυναίκες.

Εξάλλου, διαπιστώνει το περιοδικό επικαλούμενο παλιότερες έρευνες, «οι πολίτες της ΓΛΔ ζούσαν σε ένα "αντισυνταγματικό κράτος", όμως σίγουρα η ζωή τους είχε νόημα», ενώ «είχε επιτευχθεί ένα μικρό οικονομικό θαύμα» και μεγάλη πρόοδος σε ορισμένους επιστημονικούς κλάδους. Επομένως, αναφέρει, «δεν είναι περίεργο που οι Ανατολικογερμανοί έχουν πολλές θετικές αναμνήσεις - για την οικογένεια και τους φίλους, για μια όχι καλά αμειβόμενη αλλά ασφαλή δουλειά, για μια κοινωνία στην οποία υπήρχαν λιγότερος ανταγωνισμός, λιγότερη ανισότητα και λιγότερος φθόνος».

«Εμείς, στη Δύση, δεν περιμέναμε ότι θα συνεχίσουν να είναι υπερήφανοι για αυτά ακόμη και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου...», τονίζει το δημοσίευμα.