Η διαμάχη για το τι ακριβώς είναι αυτά τα ζωντανά απασχολεί, όπως θα έμαθες, και την αμερικανική κυβέρνηση. Κάποιοι λένε πως είναι άνθρωποι, αφού στέκονται στα δυο πόδια, αφού τρώνε και κατουράνε όπως εμείς, και άλλοι - οι περισσότεροι - λένε πως είναι άγρια ζώα, αταξινόμητα ακόμα στο ζωικό βασίλειο.

Η ένστασή μου είναι για την καθημερινή φύλαξή τους. Δεν είναι δυνατό να τους κρατάνε σε κλουβιά. Σε όλους τους ζωολογικούς κήπους του κόσμου έχουν ελευθερώσει και τα λιοντάρια και τις ύαινες και τους πάνθηρες. Θεωρώ υπερβολή να κρατάνε τους Ταλιμπάν σε κλουβιά. Υπερβολή και ντροπή!

Σου θυμίζω το Αουσβιτς, το Νταχάου,... όλα τα «σωφρονιστικά» στρατόπεδα της ιστορίας. Πουθενά δε θα δεις τέτοια συμπεριφορά. Ζωντανά κλεισμένα σε σιδερένια κλουβιά, κάτω από τον ήλιο και στην κοινή θέα όλη την ώρα. Ακόμα και τις στιγμές που ετούτα τα πλάσματα θέλουν να κλάψουν. Θέλουν να κρύψουν τα μάτια τους από τον πόνο. Θέλουν να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους!

Μπριζίτ, αν πετύχει η αποστολή μας, πέρα από τη σωτηρία αυτών των πλασμάτων, θα περισώσουμε και την αξιοπρέπεια της ίδιας της Αμερικής και των συμμάχων της. Γιατί, είναι φανερό, η ιστορία θα καταγράψει με τα μελανότερα χρώματα αυτή τη συμπεριφορά. Οσο πιο γρήγορα σταματήσει αυτή η αθλιότητα, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Η ιστορία, αγαπητή Μπριζίτ, είναι αμείλικτη. Δε θα στιγματίσει μόνο τον Μπους και τους φίλους του, όλους αυτούς τους αφορισμένους σαδιστές. Ολους αυτούς τους κυνηγούς κεφαλών. Ολα αυτά τα σιχαμένα άτομα που ντροπιάζουν τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ιστορία. Θα στιγματίσει και όλους εμάς που δεν αποτρέψαμε αυτή τη συμπεριφορά. Ολους εμάς που παρακολουθούμε αδιάφοροι ή, έστω, αμήχανοι!