Την αποφασιστικότητα της ΕΕ να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων της στους ανταγωνισμούς σε όλο τον κόσμο, σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών αλλαγών, αποτυπώνει σε εκτενές άρθρο του στο ιστολόγιό του, ενόψει του νέου χρόνου, ο επικεφαλής της ευρωενωσιακής διπλωματίας, Ζ. Μπορέλ, επαναφέροντας όλη την ατζέντα της λεγόμενης «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ.

«Το 2021, εργαστήκαμε για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα και τις αξίες της ΕΕ και για να δυναμώσουμε μια παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες, σε ένα έτος μεταβάσεων. Αυτή η εργασία πρέπει να συνεχιστεί και το 2022 με όλη την αφοσίωση που μπορούμε να συγκεντρώσουμε»: Με τις παραπάνω χαρακτηριστικές επισημάνσεις ολοκληρώνεται το άρθρο του Μπορέλ, ο οποίος προηγουμένως χαρακτηρίζει το 2021 «έτος των μεταβάσεων» επειδή «γεωπολιτικές αλλαγές έχουν ενταθεί» και πολιτικές διαφόρων κέντρων «αμφισβητούν επανειλημμένα την ΕΕ και τις αξίες της» και γι' αυτό «πρέπει να απαντήσουμε με όλη μας την αποφασιστικότητα».

Ο Μπορέλ αναφέρει ότι «αν και το 2021 είχαμε αρκετά πισωγυρίσματα και προκλήσεις, είχαμε και θετικές εξελίξεις», γιατί «μπορέσαμε να παρουσιάσουμε τη Στρατηγική Πυξίδα στα κράτη - μέλη της ΕΕ». Η εν λόγω «Στρατηγική Πυξίδα», που αποσκοπεί στη μεγαλύτερη ενίσχυση της ΕΕ στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μεταξύ άλλων και με την προώθηση της στρατιωτικής αυτονομίας της και της ικανότητάς της να διεξάγει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και «αυτοτελώς», παρουσιάστηκε από τον Μπορέλ και τους επόμενους μήνες θα τεθεί στα ανώτατα όργανα της λυκοσυμμαχίας.

Ο ίδιος τονίζει χαρακτηριστικά ότι στόχος είναι «να δυναμώσει ο ρόλος της ΕΕ ως παρόχου ασφάλειας», αναφέροντας ότι «ως τώρα, οι Ευρωπαίοι ζούσαν συχνά σε μια "φούσκα ασφάλειας", παρά το γοργά επιδεινούμενο περιβάλλον στην ασφάλεια». Αναφέρει ότι «η ΕΕ δεν σκοπεύει να καταστεί στρατιωτική δύναμη με την παραδοσιακή έννοια, αλλά έχουμε ανάγκη πραγματικά να είμαστε περισσότερο ικανοί να προστατεύσουμε τον εαυτό μας» και καλεί σε έγκριση της «Στρατηγικής Πυξίδας».

Αναφερόμενος στις σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ, ο Μπορέλ αποτυπώνει τις προσπάθειες «αναθέρμανσής» τους, αλλά και τις αντιθέσεις που διαπερνούν το ευρωατλαντικό μπλοκ. Ετσι, μιλά για «επανεκκίνηση» που επέτρεψε η επικράτηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, ωστόσο εντοπίζει πόσο «ατυχείς» ήταν ο «τρόπος με τον οποίο έγινε η αποχώρηση από το Αφγανιστάν και η απόφαση για την AUKUS» (η ενισχυμένη συμμαχία ΗΠΑ, Βρετανίας, Αυστραλίας με βασικό πεδίο τον Ινδο-Ειρηνικό).

Με φόντο τη ραγδαία άνοδο της Κίνας, ξεχωρίζει ως βασικό στοιχείο τις «στενές διαβουλεύσεις ΕΕ - ΗΠΑ για την Κίνα και τον Ινδο-Ειρηνικό», αλλά και το ότι «συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε έναν αφοσιωμένο διάλογο ΗΠΑ - ΕΕ για την ασφάλεια και την άμυνα».

Σε ό,τι αφορά τις σύνθετες σχέσεις ΕΕ - Κίνας, ο Μπορέλ ισχυρίζεται ότι «διατηρήσαμε την ενότητα της ΕΕ» απέναντί της (παρότι στην πράξη καταγράφονται σημαντικές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της), «αναγνωρίζοντας ότι η ΕΕ την θεωρεί εταίρο, ανταγωνιστή και συστημικό αντίπαλο, ταυτόχρονα». Καθόλου τυχαία δεν είναι ούτε η «έμφαση που δώσαμε στη διαφοροποίηση των εταιρικών μας σχέσεων σε όλο τον Ινδο-Ειρηνικό», που αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα στην αναμέτρηση για το συσχετισμό δυνάμεων στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα.

Οπως άλλωστε υπενθυμίζει, «η νέα μας στρατηγική για τον Ινδο-Ειρηνικό προωθεί την αφοσίωση της ΕΕ στην περιοχή, όχι μόνο για να αναπτυχθούν το εμπόριο και οι επενδύσεις, αλλά επίσης για να έχουμε περισσότερες συνεργασίες σε ζητήματα ασφάλειας, για παράδειγμα στη θάλασσα και τον κυβερνοχώρο».