Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί στην Αττική και σε άλλες περιοχές παρέμειναν κλειστοί τη Δευτέρα και τις επόμενες μέρες των έκτακτων «αργιών». Μόνο που τη Δευτέρα πολλοί γονείς βρέθηκαν προ τετελεσμένων, αφού δεν είχαν πού να αφήσουν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να πάρουν ρεπό, ακόμα και άδεια άνευ αποδοχών. Η ενημέρωση για το κλείσιμο των βρεφονηπιακών σταθμών έγινε από την αρμόδια υφυπουργό κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την Κυριακή το βράδυ, χωρίς να συνοδεύεται βέβαια από αντίστοιχη μέριμνα για τους γονείς, που έπρεπε να πάνε κανονικά στις δουλειές τους. Πολλοί απ' αυτούς μάλιστα δεν έμαθαν ποτέ για την απόφαση του υπουργείου, και έτσι τη Δευτέρα το πρωί πήγαν κανονικά στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά τους βρήκαν κλειστούς. «Λεπτομέρειες», θα σκεφτεί κανείς, μπροστά στο χάος που προκάλεσε ο χιονιάς. Κι όμως... Σαν πολλές «λεπτομέρειες» μαζεύονται στον τρόπο που το κράτος αντιμετωπίζει ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες στις «έκτακτες» συνθήκες της κακοκαιρίας, με αποτέλεσμα τις εικόνες που όλοι ζήσαμε, με την απίστευτη ταλαιπωρία στους δρόμους, τις εργοδοτικές πιέσεις να οργιάζουν και την ατομική ευθύνη να παρουσιάζεται ως το φάρμακο για κάθε νόσο. Και αν υποθέσουμε ότι στην περίπτωση του χιονιά η κυβέρνηση «δεν προλάβαινε», υπάρχει και το παράδειγμα της πανδημίας, όπου ο εργαζόμενος δικαιούται ελάχιστες μέρες άδειας, και μάλιστα πληρωμένες στο μισό, για να φροντίσει το άρρωστο παιδί του όταν αυτό χρειαστεί να λείψει από το σχολείο. Δεν χρειαζόταν δηλαδή το χιόνι για να αποκαλυφθούν οι αντιλαϊκές προτεραιότητες του κράτους. Είναι παντός καιρού...