Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας από όταν ζήσαμε σε ζωντανή μετάδοση την τελετή παραλαβής των γαλλικών «Ραφάλ», που ήρθαν τάχα για να «θωρακίσουν την αποτρεπτική ισχύ της χώρας» και να «ενισχύσουν την άμυνα», όπως δήλωναν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και τα αστικά ΜΜΕ, έμπλεα υπερηφάνειας. Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει στην Πολωνία (ή μήπως στην Ουκρανία;) πολεμικά αεροσκάφη, στο πλαίσιο της δύναμης «ταχείας αντίδρασης» του ΝΑΤΟ, με κίνδυνο να εμπλακούν σε πολεμικές επιχειρήσεις, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί η ιμπεριαλιστική σύρραξη που μαίνεται στην Ουκρανία. Τι δουλειά έχουν τα ελληνικά αεροσκάφη τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας; Ποιες ανάγκες της «άμυνας» υπηρετούν με τη συμμετοχή τους για λογαριασμό του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Ουκρανίας; Ρητορικά τα ερωτήματα... Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις καμία δουλειά δεν έχουν έξω από τα σύνορα. Επιβεβαιώνεται ταυτόχρονα ότι οι εξοπλισμοί δεν γίνονται για την άμυνα της χώρας, αλλά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, στον ανταγωνισμό του με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δηλαδή, ματώνει ο λαός με τα δισ. ευρώ που ξοδεύονται για την αγορά σύγχρονων αεροσκαφών και πολεμικών καραβιών, ματώνει και από τις συνέπειες του πολέμου στον οποίο αυτά συμμετέχουν, για να διεκδικεί με αξιώσεις η αστική τάξη την αναβάθμισή της στη μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας.