Σε εποχές φορολογικής αφαίμαξης των εργαζομένων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, νομοθετώντας για λογαριασμό των τραπεζιτών και των διαφόρων «θεσμικών επενδυτών», μας υπενθυμίζει το καθεστώς μη φορολόγησης των ξένων, είτε πρόκειται για ιδιώτες, είτε αφορά νομικά πρόσωπα. Η απαλλαγή των ξένων από τη φορολογία των κρατικών τίτλων έγινε με νόμο του Φλεβάρη του 1999 και είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί βιομηχανία απαλλαγής φόρου και για τους... ιθαγενείς «θεσμικούς».

Η κατάργηση της φορολογίας των ομολόγων ισοδυναμεί με σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων, αν λάβουμε υπόψη τα ίδια τα κυβερνητικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2000. Σύμφωνα με αυτά, κατά το 1999, για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, μόνο οι πληρωμές τόκων για κάθε μορφής δάνεια που σύναψε τα προηγούμενα χρόνια το ελληνικό δημόσιο, ανήλθαν σε 3 τρισ. 168 δισ. δραχμές. Τα δε ομολογιακά δάνεια, οι τόκοι των οποίων δε φορολογούνται πλέον, ανέρχονται σωρευτικά σε περίπου 25 τρισ. δραχμές, σε ένα συνολικό δημόσιο χρέος το οποίο - σύμφωνα πάντα με τα κυβερνητικά στοιχεία, τα όποια έχουν αμφισβητηθεί αρκετά... - ανέρχεται σε 39,9 τρισ. δραχμές.

Μπορούμε δηλαδή να μιλήσουμε για φορολογική απαλλαγή - οι τόκοι ομολόγων από 1/1/98 φορολογούνται με 10% - εκατοντάδων δισ. δραχμών, τα οποία καρπώνονται πλέον οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρίες και οι λεγόμενοι «θεσμικοί». Ουσιαστικά η φορολόγηση των κρατικών τίτλων - μετά την κατάργηση της φορολογίας και των ρέπος ο μηχανισμός των οποίων στηρίζεται στους κρατικούς τίτλους - τείνει να γίνει αποκλειστική υπόθεση των μικρών αποταμιευτών.