«Να γίνει όραμα ο νέος Οκτώβρης του κόσμου που πρέπει να υποσχεθούμε στη δική μας κοινωνία». Με αυτή τη φράση, έναυσμα για νέους αγώνες, σφραγίστηκε η χτεσινοβραδινή εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο του Χρ. Θεοχαράτου «Χαρίλαος Φλωράκης και Λαϊκό Κίνημα», παρουσία του επίτιμου Προέδρου του ΚΚΕ, Χαρίλαου Φλωράκη.

Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αντάμωσε η θεωρία με την πράξη. Μέσα από τα υποκείμενα της σύγχρονης ιστορίας που συνεχίζουν να δίνουν το «παρών» σε κάθε κάλεσμα αντίστασης και αγώνα. Σε κάθε μάχη με στόχο την τελική νίκη των λαών.

Η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, που οργανώθηκε από την ΚΟΘ του ΚΚΕ και την «Τυποεκδοτική», ήταν η αφορμή για να επαναβεβαιωθεί αυτό που περιέγραψε και ο Χρ. Θεοχαράτος μιλώντας για το έργο του: «Οτι η πράξη καθαγιάζει τη θεωρία. Οτι ο αγώνας νομιμοποιεί τις ιδεολογίες. Οτι η απόφαση και η δράση πάνε μαζί. Οτι οι κομμουνιστές όταν κινδυνεύουν η ειρήνη, η εθνική ανεξαρτησία και οι λαϊκές ελευθερίες λησμονούν τα πάσης φύσεως τσιτάτα και ρίχνονται στη μάχη. Οτι ο στρατηγικός στόχος του σοσιαλισμού ποτέ δεν αποτέλεσε άλλοθι για κανέναν κομμουνιστή, ώστε να μην υπερασπιστεί άμεσα και με κάθε θυσία, την ειρήνη, την πατρίδα, τις λαϊκές ελευθερίες και τις κοινωνικές κατακτήσεις...».

Ο Θανάσης Κρουστάλης, πρόεδρος της Α' ΕΛΜΕ και στέλεχος του ΚΚΕ, ανοίγοντας την εκδήλωση αναφέρθηκε ειδικότερα στην παρουσία του Χ. Φλωράκη: «Είναι εδώ μαζί μας για να πέσει για μια φορά ακόμα το βάρος όχι στο "εγώ" όσο στο μεγάλο "εμείς" και στις σύγχρονες ανάγκες του λαϊκού μας κινήματος, όπως έκανε ο σύντροφος σε όλη του την αγωνιστική διαδρομή και μας το διδάσκει με το παράδειγμα μιας ολόκληρης ζωής ως τα σήμερα».

Απαντώντας στο ερώτημα «τι ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο;» ο Γ. Χουρμουζιάδης, βουλευτής του ΚΚΕ και πανεπιστημιακός δάσκαλος, αναφέρθηκε στο χαρακτηρισμό που δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας με τον υπότιτλο «λόγος αναιρετικός». Και σημείωσε: «Μας δίνει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε με ποιον τρόπο η πάλη των τάξεων είναι δυνατό να μετατραπεί από έναν καθημερινό κοινωνικό αγώνα σε μια υπαρξιακή σύγκρουση που δε διακυβεύει απλώς τις δυνατότητες του καθημερινού μας μόχθου, αλλά τη διαχρονική μας ευθύνη απέναντι στις μεγάλες αξίες της ζωής.

Η "αναίρεση" όμως κατευθύνεται και αλλού και χωρίς να εγκαταλείψει το χώρο των απαιτήσεων, όπως αυτές σχετίζονται με τη συλλογική μας ευθύνη, ξεσηκώνει την προσωπική μας συνείδηση.

Το βιβλίο του Θεοχαράτου κατορθώνει το μεν "ιστορικό" να το απαλλάξει από τα στοιχεία μιας χρονικής νομοτέλειας το δε "βιογραφικό" να το αποσαρκώσει και ύστερα να το αναγάγει στο επίπεδο του συμβόλου. Και αυτή ακριβώς η αναγωγή μας υποχρεώνει να επιχειρήσουμε την προβολή του προσώπου μας μέσα από την "ιστορία" στην πάντοτε ισχύουσα περιοχή των συμβόλων. Και τότε είναι που συνειδητοποιούμε τις ελλείψεις μας, τα λάθη και τους συμβιβασμούς μας. Τότε είναι που συντελείται η "αναίρεση" της προσωπικής μας συμμετοχής στον αγώνα και οδηγούμαστε στην απόφαση της αυτοκριτικής». Και κατέληξε σημειώνοντας πως το βιβλίο αυτό πρέπει να αναγνωσθεί όχι σαν κατάθεση μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, αλλά ως περιγραφή τρόπων ανάπτυξης ελέγχου της προσωπικής μας συνείδησης. «Και μέσα από μια τέτοια εκτίμηση, πιστεύω ότι το βιβλίο του Θεοχαράτου είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να πάρει τη θέση του στα εγκύκλια προγράμματα των ελληνικών σχολείων! Οχι, βέβαια, ως μάθημα, αλλά ως συμβολική μετάληψη του νοήματος της προσωπικής μας ευθύνης απέναντι στο λαϊκό κίνημα!».

Με μια υπόκλιση στους αγώνες των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε την ομιλία του ο Χρήστος Θεοχαράτος: «Σας έβλεπα να μπλοκάρετε στα λιμάνια τα ΝΑΤΟικά αγήματα και ήθελα να σας σφίξω τα χέρια... Σας έβλεπα να κλείνετε με τα στήθια σας στους εθνικούς δρόμους τους σιδηρόφρακτους μισθοφόρους της Νέας Τάξης και ήθελα να σας χειροκροτήσω...».

«Είναι εξόχως παρήγορος ο δικός σας αγώνας. Διότι με τη δράση σας δεν αρκείστε να γράφετε την ιστορία, αλλά γίνεστε οι δημιουργοί της. Και η στάση σας αυτή αποτελεί εγγύηση και για το μέλλον.

Σας χαιρετίζω σαν ένα αυθεντικό κομμάτι από το νέο παγκόσμιο λαϊκό κίνημα που σπάει τα σύνορα, που εκμηδενίζει τις αποστάσεις και που αγωνίζεται εναντίον της Νέας Τάξης, στα Σιατλ, στα Νταβός, στις Γένοβες, στα Πόρτο Αλέγκρε και σε κάθε σημείο της Γης όπου αυθαδιάζει η αντεπανάσταση και η χυδαία αντίληψη περί θανάτου των ιδεολογιών.

Σας χαιρετίζω επειδή έχετε δώσει σάρκα και οστά στην κλασική παρακαταθήκη του μεγάλου μας Καζαντζάκη: «Η στερνή και πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη...».

Χαρακτήρισε το βιβλίο του ως ένα «πολιτικό δοκίμιο» που έχει δύο στόχους: να γίνει για τους νεότερους περιληπτικό εγχειρίδιο για το πώς οι πρόγονοί τους έγραψαν εποποιίες για τον ταραγμένο 20ό αιώνα και να δώσει την ευκαιρία στον επίτιμο πρόεδρο του ΚΚΕ Χ. Φλωράκη που έχει συνδέσει το όνομά του με την πορεία του λαϊκού κινήματος να πάρει θέση στα επιμέρους ζητήματα και να αντικρούσει όλους εκείνους που με το αντικλείδι της λαθολογίας προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία».

Και κατέληξε υποδεικνύοντας το χρέος: «Οι κομμουνιστές και μη κομμουνιστές, δημοκράτες και πατριώτες, οφείλουμε να αντισταθούμε στον καινούριο μεσαίωνα που απειλεί την ανθρωπότητα. Οφείλουμε να στρέφουμε το βλέμμα στο παρελθόν του λαϊκού κινήματος και να φρονηματιζόμαστε από τους αγώνες και τις θυσίες των μπροστάρηδων του λαού μας. Οτι μόνο ενωμένες οι δυνάμεις, της ειρήνης, της δημοκρατίας και του αντιιμπεριαλισμού μπορούν να αντιμετωπίσουν τη χυδαία Νέα Τάξη.