«Δυστυχώς η πραγματικότητα σκοτώνει. Και είναι κυριολεκτικό αυτό. Οπότε μένει το ερώτημα: Ανώριμες συνθήκες και ζωντανός λαός ή να ωριμάσουν πρώτα και να σώσουμε ό,τι απέμεινε;». Κάτι τέτοια έγραφε η «Αυγή» χτες, μια μέρα μετά τις εξαγγελίες Τσίπρα για την «κυβερνώσα» σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, που στην προηγούμενη θητεία της, ξεστομίζοντας τις ίδιες «παρόλες», ψήφισε μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ το τρίτο μνημόνιο και εφάρμοσε τα άλλα δύο, ενώ διέπρεψε και στις κολιγιές με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ. Το πιάσαμε λοιπόν το «υπονοούμενο» για το τι εννοεί ο ποιητής, τώρα που επαναλαμβάνουν διαρκώς το πόσο «έχουν ωριμάσει» επειδή «έχουν κυβερνήσει», που διαφημίζουν το «απόλυτα κοστολογημένο πρόγραμμά» τους και αφήνουν ανοιχτό να συγκυβερνήσουν με τη ΝΔ αν το απαιτήσει η «εθνική ανάγκη». Κι αν αυτοί δεν έχουν κανένα δίλημμα όταν πρόκειται για την αντιλαϊκή «σταθερότητα» που υπηρετούν, για τον λαό το δίλημμα είναι επίσης ξεκάθαρο: Θα περιμένει να... «ωριμάσουν» οι αστικές κυβερνήσεις και να εξανθρωπίσουν τάχα το βάρβαρο σύστημα; Θα «προσαρμόζει» διαρκώς τις ανάγκες του στις καπιταλιστικές κρίσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, στη φτώχεια, στη ζωή με την «γκαζόλαμπα», στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους; 'Η θα μείνει ζωντανός, παλεύοντας απέναντι στο κεφάλαιο και τους κυβερνητικούς «σωτήρες», ανοίγοντας δρόμο για τις δικές του σύγχρονες ανάγκες;