Η ομόφωνη ετυμηγορία του πρωτόδικου δικαστηρίου στις 7 Οκτώβρη του 2020, που εκφωνήθηκε από την πρόεδρο Μαρία Λεπενιώτη, ότι «η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική ναζιστική οργάνωση», έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και συγκίνηση. Η απόφαση ανακοινώθηκε μετά από 5μισι ολόκληρα χρόνια και 453 συνεδριάσεις. Οι τότε κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν πάρει από την αρχή τα αναγκαία μέτρα για την επιτάχυνση της δίκης που ζητούσε η Πολιτική Αγωγή.

Δύο χρόνια μετά, με τη δίκη στο Εφετείο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα βρίσκεται στο πλευρό της οικογένειας του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα και των άλλων θυμάτων, για να εξασφαλιστεί ότι η καταδίκη δεν θα αλλάξει, όπως καταγράφηκε και στη συγκέντρωση της Παρασκευής έξω από το Εφετείο, με την κινητοποίηση χιλιάδων εργαζομένων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνδικάτων τους (αναλυτικό ρεπορτάζ σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας).

Υπενθυμίζουμε ότι η δικαστική απόφαση έριξε «στα μαλακά» τους ναζιστές για τη δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Ετσι στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο που ξεκίνησε στις 15 Ιούνη, δεν θα εξεταστεί η υπόθεση ως μια από τις κύριες υποθέσεις με δυνατότητα παράστασης της Πολιτικής Αγωγής των θυμάτων, αφού υποβιβάστηκε σε πλημμέλημα και παραγράφηκε.

Οπως τόνισαν οι συνήγοροί τους, «η επιλεκτική αυτή μετατροπή του κατηγορητηρίου στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι νομικά εσφαλμένη και έρχεται σε αντίθεση με το αποδεικτικό υλικό της δίκης. Η εξέτασή της συνέβαλε σημαντικά στο να αναδειχθούν ο εγκληματικός ναζιστικός χαρακτήρας της ΧΑ και ιδιαίτερα η συνεργασία της με την εργοδοσία, τους εργολάβους της Ζώνης και τους εφοπλιστές, για το χτύπημα του ταξικού σωματείου των εργαζομένων, στοιχείο που καταρρίπτει και τον μύθο της δήθεν "αντισυστημικής" δύναμης».

Και η εν λόγω εξέλιξη δείχνει τα όρια του αστικού κράτους και των θεσμών του, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν ποτέ να ξεκόψουν από τον φασισμό και εχθρεύονται τους συνεπείς αντιπάλους του.

Δύο χρόνια μετά την απόφαση του δικαστηρίου βλέπουμε αποφυλακίσεις στελεχών των ναζιστών, με σκεπτικό του τύπου ότι «δεν υπάρχει πιθανότητα για νέα εγκληματική πράξη, διότι το έγκλημα... τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους, εν μέσω συγκεκριμένων συνθηκών».

Από το αποδεικτικό υλικό της δίκης (δολοφονία Φύσσα, δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, δολοφονικές επιθέσεις σε Αιγύπτιους αλιεργάτες, «Αντίπνοια», «Συνεργείο» κ.ά.) καταδείχθηκε ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική, ναζιστική οργάνωση, με στρατιωτική ιεραρχική δομή, με επικεφαλής και απόλυτο κυρίαρχο τον αρχηγό της Ν. Μιχαλολιάκο, με διαρκή επιχειρησιακή δράση, που λειτουργεί με οργανωμένο σχέδιο, το οποίο εκτελούν τα κατάλληλα εκπαιδευμένα και οπλισμένα μέλη, τα τάγματα εφόδου. Από τα στοιχεία προέκυψε ότι μπορεί να είχαμε κι άλλες δολοφονίες εκτός του στοχοποιημένου Παύλου Φύσσα αλλά και του Σαχζάτ Λουκμάν.

Δύο χρόνια μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, βλέπουμε ξανά την ανοχή ή και στήριξη στη φασιστική δράση. Με ναζιστικούς χαιρετισμούς ξεκίνησε η δίκη στο Εφετείο και στιγματίστηκε από τις ασχήμιες των ναζιστών εγκληματιών. Ακολούθησε και το κερασάκι... στην τούρτα, με τον Κ. Πλεύρη (θεωρητικό του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού και σύμβουλο της χούντας) συνήγορο του Λαγού, να χαιρετά επίσης ναζιστικά.

Η ικανοποίηση και η χαρά του λαού για την ομόφωνη πρωτόδικη καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι δικαιολογημένες, αλλά δεν πρέπει να τον εφησυχάζουν. Ο λαός, η νεολαία και βεβαίως τα θύματα της Χρυσής Αυγής απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία της και από αυτό το δικαστήριο. Ομως, είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να αποθέσει τον ρόλο αντιμετώπισης του φασισμού - ναζισμού, όπως εκφράζεται και από τη Χρυσή Αυγή, στη Δικαιοσύνη. Αλλωστε, όπως υπογράμμισε το Τμήμα Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ σε σχετική ανακοίνωση, «το "φίδι" του φασισμού δεν νικιέται με τα "τερτίπια" της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της, στον "κόρφο" των οποίων θρέφεται και κρύβεται».

Για να πάρουν λοιπόν αληθινή εκδίκηση τα όνειρα όλων των θυμάτων του φασισμού, όλων των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων στη χώρα μας και όπου Γης, πρέπει ο λαός να αγωνιστεί για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.