Η προχτεσινή πτώση πυραύλων - της ουκρανικής αεράμυνας τελικά - στην Πολωνία και το «θρίλερ» της ενεργοποίησης ή μη των διαδικασιών «συλλογικής άμυνας» του ΝΑΤΟ δείχνουν παραπάνω από γλαφυρά πώς ένα «σπίρτο» αρκεί να ανάψει τη φωτιά μιας γενικευμένης σύγκρουσης, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς. Κανείς όμως δεν μπορεί να αγνοεί το πώς μαζεύτηκε τόση «εύφλεκτη ύλη» στην περιοχή: Το «μπαρούτι» στοιβάζουν χρόνια τώρα τα ευρωατλαντικά σχέδια και οι ανταγωνισμοί με τη Ρωσία και την Κίνα, για τη μοιρασιά της «λείας» των αγορών, της Ενέργειας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών. «Λάδι στη φωτιά» ρίχνουν οι πολεμικοί σχεδιασμοί περικύκλωσης της Ρωσίας, με υποδομές, στρατιωτικούς και πολεμικά μέσα που βρίσκονται «με το δάχτυλο στη σκανδάλη». Οπως οι πάνω από 300.000 ΝΑΤΟικοί που αναπτύσσονται στην Ανατ. Ευρώπη με απόφαση της πρόσφατης Συνόδου, τα πάνω από 24 δισ. ευρώ στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ουκρανία το τελευταίο 8μηνο, η εκπαίδευση πάνω από 15.000 Ουκρανών στρατιωτικών από την ΕΕ. Τα όσα έγιναν το βράδυ της Τρίτης, όμως, δείχνουν και τις τεράστιες ευθύνες που αναλαμβάνουν η ελληνική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, που προωθούν από κοινού την πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής στον πόλεμο, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δείχνουν, τέλος, ότι το χέρι των εμπρηστών που απειλούν να κάψουν τον λαό μπορεί να το κόψει μόνο αυτός, και με έναν μόνο τρόπο: Με τον αγώνα του ενάντια στην εμπλοκή και στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.