Ενισχύεται δηλαδή η δράση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για λόγους «εθνικής ασφάλειας» ώστε να εξυπηρετείται καλύτερα η παρακολούθηση του πραγματικού εχθρού για το αστικό κράτος, του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Στους λόγους της «εθνικής ασφάλειας» που περιγράφονται στο εν λόγω νομοθέτημα περιλαμβάνεται οτιδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει τη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα και αντιλαϊκή πολιτική. Γίνεται λόγος για «την προστασία των βασικών λειτουργιών του κράτους» και δήθεν των «θεμελιωδών συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου» και εξηγείται ότι αφορούν: «Την πρόληψη και την καταστολή δραστηριοτήτων ικανών να επιφέρουν πλήγμα στις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές της χώρας όπως, ιδίως, λόγοι σχετικοί με την εθνική άμυνα και ασφάλεια, την εξωτερική πολιτική, την ενεργειακή ασφάλεια, την κυβερνοασφάλεια και την προστασία από άλλες υβριδικές απειλές, την προστασία του νομίσματος και της εθνικής οικονομίας, την προστασία από ανθρωπιστική κρίση, τη δημόσια υγεία και την προστασία του περιβάλλοντος».

Επίσης, η ΕΥΠ θα μπορεί να χρησιμοποιεί κατασκοπευτικά λογισμικά και συσκευές και θα καθορίζει ποια είναι «παράνομα» και «απαγορευμένα» - άρα θα υπάρχουν και νόμιμα... - με βάση κατάλογο που θα επικαιροποιείται το αργότερο κάθε 6 μήνες. Σε αυτήν την κατεύθυνση δημιουργούνται Ακαδημία Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας και Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου ενώ η Αρχή Ασφαλείας Πληροφοριών της ΕΥΠ καθίσταται αρμόδια για τη σύνταξη πολιτικών ασφαλείας και οδηγιών διαχείρισης των διαβαθμισμένων πληροφοριών σε όλα τα δίκτυα και τους χώρους της Προεδρίας της Κυβέρνησης και των υπουργείων σε συνεργασία μαζί τους.

Προωθείται αποτελεσματική εφαρμογή της αντιδραστικής αστυνομικής Οδηγίας της ΕΕ (2016/680), σχετικά με την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από την αστυνομία και άλλες αρχές «για τους σκοπούς της πρόληψης, διερεύνησης, ανίχνευσης ή δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών». Ο δε παρακολουθούμενος θα ενημερώνεται μετά την πάροδο 3 ετών από την παύση της, θα του γνωστοποιείται μόνο τυπικά ότι «παρακολουθήθηκε» και για πόσο διάστημα, και όχι για ποιους λόγους.

Ακόμα επιβεβαιώνεται η δυνατότητα να αίρεται το απόρρητο και να παρακολουθούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας πολιτικά πρόσωπα και ως τέτοια λογίζονται ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα μέλη της κυβέρνησης και οι υφυπουργοί, οι βουλευτές του εθνικού και του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο εθνικό και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα ανώτατα μονοπρόσωπα όργανα των ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού. Στις περιπτώσεις αυτές θα απαιτείται και έγκριση από τον πρόεδρο της Βουλής.

Στο μεταξύ, το όργιο των παρακολουθήσεων και υποκλοπών με την επίκληση της αιτιολογίας - «λάστιχο» περί «λόγων εθνικής ασφαλείας» και με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, καταγράφει και η έκθεση πεπραγμένων της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) για το 2021.

Σύμφωνα με την έκθεση, καταγράφονται 15.475 εισαγγελικές διατάξεις που αφορούσαν την άρση απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας το 2021, έναντι 13.751 το 2020 και 11.680 το 2019.

Για πολλοστή φορά δηλαδή καταγράφεται αύξηση των διατάξεων παρακολούθησης για λόγους «εθνικής ασφάλειας», που σωρρευτικά τη δεκαετία (2011 - 2021) ξεπερνάνε τις 100.000!

Η ΑΔΑΕ διαπιστώνει επίσης ότι «οι άρσεις του απορρήτου που διατάχθηκαν για λόγους εθνικής ασφάλειας το έτος 2021 υπερέχουν εμφανώς σε σχέση με τις άρσεις που διατάχθηκαν για τη διακρίβωση εγκλημάτων». Που σημαίνει ότι η επίκληση λόγων «εθνικής ασφάλειας» είναι «πασπαρτού» για τις κρατικές υπηρεσίες όταν θέλουν να παρακολουθήσουν κάποιον.

Σημειώνει ακόμη πως «αν λάβουμε υπόψη και τα αριθμητικά δεδομένα των προηγούμενων ετών παρατηρούμε ότι πρόκειται για μία σταθερή και διαχρονική τάση, η οποία θέτει προς προβληματισμό τα ακόλουθα ζητήματα: Στη διάταξη, διά της οποίας επιβάλλεται η άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν προβλέπεται εκ του νόμου υποχρέωση αναγραφής του ονόματος "του προσώπου ή των προσώπων κατά των οποίων λαμβάνεται το μέτρο της άρσης". Αυτό πρακτικά οδηγεί στη δυνατότητα άρσης του απορρήτου χαρακτήρα της επικοινωνίας για αόριστο αριθμό φυσικών προσώπων (μη ατομικώς προσδιορισμένων)». Μπορεί δηλαδή οι εισαγγελικές διατάξεις να ήταν 15.415 το 2021, οι «στόχοι» όμως που παρακολουθήθηκαν με το πρόσχημα της «εθνικής ασφάλειας» είναι πολλαπλάσιοι, σε βαθμό που να προκαλούν «ανησυχίες» ακόμα και στην ΑΔΑΕ! Με λίγα λόγια, γίνεται ...της παρακολούθησης, ελέω εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ψήφισαν όλοι όσοι χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ανοιχτό καπάκι του βόθρου των υποκλοπών.

Ενώ διαπιστώνει και ότι «(η) παράλειψη αιτιολογίας αποκλείει τον δικαστικό έλεγχο ως προς την τήρηση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας και της αρχής της αναλογικότητας - γεγονός που θέτει αυτοτελή ζητήματα σε σχέση με τις αρχές και τα minima του κράτους δικαίου».