Οταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) αποφάσιζε ότι το περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει τον «Τρίτο Πυλώνα του Ολυμπισμού» μετά την «ανάπτυξη του αθλητισμού» και την «ενίσχυση του Πολιτισμού», ήταν προφανές ότι ένα ακόμα πεδίο εμπορευματοποίησης και επενδυτικής δραστηριότητας «ανοιγόταν» για τις επιχειρήσεις, που συνέδεαν ή ήθελαν να συνδέσουν το όνομά τους με τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους. Αλλωστε, πώς μπορεί να συνδεθεί το Ολυμπιακό κίνημα με την περιβαλλοντική προστασία όταν βασικό μέλημα της Λοζάνης είναι μια διοργάνωση οικονομικά κερδοφόρα προς όφελος των πολυεθνικών χορηγών της;

Ετσι, σε ανάλογες περιπτώσεις, που τα Ολυμπιακά έργα καταστρέφουν το περιβάλλον παρά τη θύελλα διαμαρτυριών ελληνικών και ξένων περιβαλλοντικών οργανώσεων οι «αθάνατοι» έκαναν τα στραβά μάτια. Οι παρεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν στην Αθήνα, ενόψει της διοργάνωσης ήταν στο σύνολό τους άκρως επιβαρυντικές για το περιβάλλον και στην ουσία υπαγορευμένες από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Αν πάρουμε μία προς μία αυτές τις επιλογές, τότε αποδεικνύεται ότι επιλέχτηκαν όσα φιλέτα απέμειναν στην πολύπαθη Αττική. Μάλιστα, ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα άνευ προηγουμένου ξεπούλημα ελεύθερων χώρων, ακτών, παραλιών, ακόμα και ορεινών όγκων, που μαζί με τις περιοχές, στις οποίες θα κατασκευαστούν Ολυμπιακά έργα μετά τους αγώνες θα έχουν μετατραπεί σε επιχειρηματικοί ναοί.

Η παραλιακή ζώνη θα υποστεί τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή με πρόσχημα την Ολυμπιάδα. Ξεκινώντας από το Φαληρικό Δέλτα, όπου τα μπαζώματα έχουν αρχίσει, η κατασκευή ενός αθλητικού κέντρου που θα περιλαμβάνει εγκαταστάσεις για πυγμαχία, τάε κβο ντό, χειροσφαίριση και μπιτς βόλεϊ, καθώς και η ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην περιοχή, είναι το οριστικό τέλος για ένα χώρο, όπου όλες οι κυβερνήσεις σκοπίμως είχαν φροντίσει να υποβαθμίσουν τα προηγούμενα χρόνια, ώστε να μπορεί να παραχωρηθεί σε επιχειρηματίες πιο εύκολα.

Στο Ελληνικό η καταστροφή θα είναι διπλή. Η μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε ένα πάρκο τσιμέντου από τη μία και το μπάζωμα της παραλίας ακριβώς απέναντι, σηματοδοτούν τη βάρβαρη επέλαση ιδιωτικών κεφαλαίων, εκεί, όπου τις τελευταίες δεκαετίες η κυβέρνηση είχε φροντίσει να παραχωρήσει κομμάτι - κομμάτι μέρη της παραλίας σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. Στο πρώην αεροδρόμιο θα έχουμε τις εγκαταστάσεις του μπέιζμπολ, του σόφτμπολ, του χόκεϊ, της ξιφασκίας. Ακόμα, θα γίνει ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ 15.000 θέσεων (σ.σ. για τα μάτια μιας αθλητικής εταιρίας), ενώ το τεράστιο εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της τσιμεντοποίησης. Επιπλέον, προστέθηκε πρόσφατα και το Ολυμπιακό Κέντρο Σλάλομ που μετακόμισε από το Σχοινιά του Μαραθώνα. Στην παραλία του Αγίου Κοσμά θα κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Ιστιοπλοϊκό Κέντρο. Η παραλία θα καλυφθεί σε μήκος δύο χιλιομέτρων, ενώ θα κατασκευαστεί και μια ακόμη μαρίνα - μαμούθ 5.000 σκαφών!.

Για τον υδροβιότοπο του Σχοινιά έχει χυθεί πολύ μελάνι, για τον περιβαλλοντικό βιασμό της περιοχής στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Εκεί θα κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας και εκτός από τη διαταραχή στον υδροβιότοπο αγνοήθηκε και η αρχαιολογική και ιστορική σημασία της περιοχής.

Το άλσος Ομορφοκλησιάς στα όρια των Δήμων Γαλατσίου και Ν. Ιωνίας, θυσιάζεται λόγω της επιμονής της κυβέρνησης να κατασκευάσει το κλειστό γυμναστήριο πινγκ πονγκ και ρυθμικής γυμναστικής. Το εντυπωσιακό είναι ότι η κυβέρνηση με αυτή την επιλογή νομιμοποιεί ουσιαστικά τους καταπατητές Βέικους, οι οποίοι διεκδικούν την έκταση εδώ και δεκαετίες. Τώρα τους χαρίζονται δεκάδες δισ. δρχ. μέσω της αναγνώρισής τους ως δικαιούχων από το ελληνικό Δημόσιο μετά την καταβολή των κονδυλίων για την απαλλοτρίωση του άλσους.

Το Ολυμπιακό Χωριό κατασκευάζεται στους πρόποδες της Πάρνηθας. Ακόμα και στελέχη της κυβέρνησης που ασχολούνται με το έργο επιβεβαιώνουν, άτυπα, ότι θα ανοίξει ο δρόμος για την οικιστική αξιοποίηση του βουνού. Και ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλο κομμάτι του δάσους της Πάρνηθας θα παραχωρηθεί σε όποιον πάρει και το καζίνο της Πάρνηθας από το σχετικό διαγωνισμό που έχει προκηρύξει ο ΕΟΤ...

Αν δούμε τα παραπάνω, σε συνδυασμό με άλλες παρεμβάσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα, τότε έχουμε μια πολύ καλή εικόνα για την...«κληρονομιά» του Λεκανοπεδίου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συγκεκριμένα:

• πέντε πλαζ του ΕΟΤ στην παραλία του Σαρωνικού (Αλιμος, Βούλα, Βουλιαγμένη κ.ά.) εκποιούνται και παραχωρούνται σε επιχειρηματικά σχήματα
• το Μαρούσι, ο βασικός, δηλαδή, Ολυμπιακός πόλος, υπόκειται μια άνευ προηγουμένου εκποίηση κάθε σπιθαμής ελεύθερου χώρου
• με την επαναφορά του μέτρου της μεταφοράς του συντελεστή δόμησης, αναμένεται η οικοδόμηση περιοχών που μέχρι πρότινος απαγορευόταν.
• αργά αλλά μεθοδικά τα περιαστικά δάση θα παραχωρηθούν στους Δήμους και από εκεί διά της πλαγίας οδού σε επιχειρηματικά σχήματα. Η πρόταση του ιδρύματος μελετών Λαμπράκη είναι στο συρτάρι και περιμένει την υλοποίηση...

Μπορούμε να καταγράψουμε πολλά παραδείγματα ακόμη. Η ουσία παραμένει η ίδια. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στην Αττική γη.