Μπαζώνουν τις θάλασσες, αφανίζουν δασικές εκτάσεις και καταστρέφουν αρχαιολογικούς θησαυρούς. Δράστης είναι η επίσημη Πολιτεία, η οποία βιάζει το περιβάλλον στο όνομα του ...αθάνατου Ολυμπιακού πνεύματος!

Στην παραλία του Αγίου Κοσμά Αττικής και στο Φαληρικό Ορμο ...μεγαλώνουν τη στεριά, στην περιοχή των Θρακομακεδόνων, στους πρόποδες της Πάρνηθας (Ολυμπιακό Χωριό) εξολοθρεύουν δασική έκταση, στο Σχοινιά Μαραθώνα εξαφανίζουν ένα σημαντικό υδροβιότοπο και απαλείφουν ιστορικές μνήμες, στο Κτήμα Βεΐκου στο Γαλάτσι παραδίνουν στην τσιμεντοποίηση αναδασωτέα έκταση, στου Μαρκόπουλου αδιαφορούν για τα αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτά είναι μερικά από τα επιτεύγματα της Χρυσής Ολυμπιάδας του 2004.

Το Σύνταγμα και η νομοθεσία της χώρας, αλλά και διεθνείς συμβάσεις ρητά απαγορεύουν τις παραπάνω παρεμβάσεις, οι οποίες είναι παράνομες και έκνομες. Ωστόσο, στις περισσότερες από τις παραπάνω ενέργειές της η κυβέρνηση είχε την... ευλογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο άναψε το «πράσινο φως» για τα ολυμπιακά έργα είτε «για λόγους υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος» είτε για τυπικούς λόγους, κλείνοντας τα μάτια και χωρίς να μπει στην ουσία της υπόθεσης. «Η Ολυμπιάδα του 2004 είναι πάνω απ' όλα».

Αλήθεια, πήγε περίπατο η νομολογία του ΣτΕ για τις παραλίες, τους αιγιαλούς, για τα δάση και την πολιτιστική κληρονομιά;

Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποιες από τις αποφάσεις του ΣτΕ, που έβαλαν φραγμό σε σχέδια της κυβέρνησης και ιδιωτών σε βάρος του περιβάλλοντος. Αρκεί να υπενθυμίσουμε τις αποφάσεις και παρεμβάσεις του Ε' Τμήματος του ΣτΕ που «μπλόκαραν» νομοσχέδιο του υπουργείου Γεωργίας (επί Στ. Τζουμάκα), σύμφωνα με το οποίο σχεδιάζονταν η νομιμοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων, για να αποφέρουν στον κρατικό κορβανά δισ. δραχμές. Από εκείνη την υπόθεση έμεινε η μνημειώδης φράση του επίτιμου προέδρου του ΣτΕ Μ. Δεκλερή «άπαξ δάσος, πάντα δάσος». Επίσης, η απόφαση του ΣτΕ 3556/96 (αφορούσε περιοχή της Μεσσηνίας), σύμφωνα με την οποία οι δασωμένοι αγροί θα αποτελούν πλέον για πάντα δασικές εκτάσεις και δεν μπορεί να αλλάξει αυτός ο προορισμός τους, επειδή κάποτε υπήρξαν αγροί, αλλά ακόμη και στην περίπτωση που αποψιλωθούν, πρέπει να κηρύσσεται η αναδάσωσή τους. Παρόμοια είναι και η απόφαση 4575/1998 για υποχρεωτική αναδάσωση ιδιωτικών εκτάσεων (Πανόραμα Βούλας).

Επίσης, για τους υδροβιότοπους υπήρξε σειρά αποφάσεων (π.χ. πρακτικό σε προεδρικό διάταγμα που αφορούσε την περιοχή Αλυκής της Κω), το οποίο απαγόρευε ήπιες χρήσεις της γης στην περιοχή του υδροβιότοπου.

Πληθώρα προστατευτικών αποφάσεων είχαμε για τις παραλίες και τους αιγιαλούς. Η 4543/98 έκρινε αυθαίρετο και κατεδαφιστέο κάθε κτίσμα που βρίσκεται στις ακτές, ακόμη και αν έχει άδεια (ξενοδοχειακή μονάδα στο Καβούρι), ενώ με την 327/99 κρίθηκε παράνομη η μετατροπή της παραλίας από βραχώδη σε αμμώδη με τεχνικά μέσα (αφορούσε παρεμβάσεις στην παραλία από ξενοδοχειακή μονάδα στη Μεσσηνία).

Το Ε' Τμήμα του ΣτΕ, το πάλαι ποτέ λεγόμενο και Οικολογικό, συμφώνησε σε τρομερές περιβαλλοντικές καταστροφές στην περίπτωση των ολυμπιακών έργων. Να σημειωθεί ότι λίγα χρόνια πριν, κατά την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων στα λεγόμενα μεγάλα έργα (αεροδρόμιο Σπάτων, ζεύξη Ρίου Αντιρρίου, Αττική οδός κλπ.), η κυβέρνηση για να αποφύγει τη «σκόπελο» του Ε' Τμήματος του ΣτΕ, απέφυγε να καταθέσει τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα στο ΣτΕ και επέλεξε τη «μέθοδο» των νομοθετικών ρυθμίσεων, όπου είχε δεδομένη την πλειοψηφία στη Βουλή. Τώρα, όμως, το ΣτΕ στρώνει το έδαφος στην κυβέρνηση για τρομερές περιβαλλοντικές καταστροφές.

Θα επισημάνουμε μερικές από τις κραυγαλέες περιπτώσεις:

• Για το Σχοινιά Μαραθώνα η Ολομέλεια του ΣτΕ με πλειοψηφία 17-10 (απόφαση 606/2002) τελικά απέρριψε τις προσφυγές ως εκπρόθεσμες, με συνέπεια να μην ερευνηθούν ποτέ οι αιτιάσεις που διατυπώθηκαν σχετικά με το πεδίο της ιστορικής μάχης, αλλά και την προσβολή του περιβάλλοντος.
• Σχετικά με τους Θρακομακεδόνες της Πάρνηθας η Ολομέλεια του ΣτΕ συναίνεσε στο να δοθεί γεωργική, δασική και αναδασωτέα έκταση 1274 στρεμμάτων, προκειμένου να ιδρυθεί το Ολυμπιακό Χωριό. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφερόταν ότι οι επιπτώσεις από την κατασκευή του Ολυμπιακού Χωριού, το οποίο προβλέπεται από το νόμο 2730/1999, δεν παραβιάζουν τις συνταγματικές επιταγές περί προστασίας του περιβάλλοντος. Και αυτό γιατί επιδιώκεται «η θεραπεία ενός όλως εξαιρετικού σκοπού, υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνδυάζεται μάλιστα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας μας».
• Στην περίπτωση του Αγίου Κοσμά το Ε' Τμήμα του ΣτΕ έκρινε νόμιμο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (απόφαση 58/2002) που... μεγάλωνε κατά 84.581 τετραγωνικά μέτρα τη στεριά(!) και επέτρεπε την εμβάθυνση της θάλασσας, για να κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας και αρκέστηκε να κρίνει παράνομη μόνο την απόληψη λίθων και αδρανών υλικών από τη θάλασσα.
• Καρμπόν με τα έργα του Αγίου Κοσμά είναι και η απόφαση για τα ολυμπιακά έργα στο Φαληρικό Ορμο, όπου το Ε' Τμήμα του ΣτΕ (απόφαση 53/2002) έκρινε νόμιμο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που επιτρέπει το μπάζωμα της θάλασσας κατά 208 τετραγωνικά μέτρα.
• Για το άλλο έργο, την κατασκευή του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου και του Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο Αττικής, το Ε' Τμήμα του ΣτΕ (54/2002) θεωρεί ότι είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα και νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος. Για τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους, το δικαστήριο επέλεξε τη σολομώντεια λύση, να υπάρχει δηλαδή ο αρχαιολογικός χώρος μέσα στις εγκαταστάσεις του Ιπποδρόμου.
• Τέλος, η Ολομέλεια του ΣτΕ με οριακή πλειοψηφία 14-13 τάχτηκε υπέρ της κατασκευής κλειστού γυμναστηρίου πιγκ - πογκ και γυμναστικής στο άλσος Βεΐκου, παρ' όλο που αναπτύχτηκαν εκ διαμέτρου δύο αντίθετες απόψεις. Για την τελική κρίση των δικαστών βάρυναν κάποιες επισημάνσεις ορισμένων δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι ανήγαγαν το έργο σε μείζον θέμα εθνικού συμφέροντος και επικαλέστηκαν τη μεγάλη ...σημασία που έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.