Απάτη ολκής αποδεικνύεται η περίφημη ενισχυμένη χρηματοδότηση της κυβέρνησης στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι χτεσινές αποφάσεις της κοινής συνεδρίασης των μελών τής Κυβερνητικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το κράτος συνεχίζει να κλέβει τα Ταμεία. Οτι η κυβέρνηση συνεχίζει να μην αποδίδει ούτε τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του, στερώντας από τα Ταμεία ετησίως εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ενισχυμένη χρηματοδότηση του συστήματος.

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου του υπουργού Εργασίας Δ.Ρέππα και Εθνικής Οικονομίας Ν.Χριστοδουλάκη ανακοινώθηκε:

-Η τριμερής χρηματοδότηση, για τους μετά το 1993 νεοεισερχόμενους στην παραγωγή, παραμένει στα χαρτιά, αφού η κυβέρνηση δε θα αποδίδει ούτε αυτά που ορίζει ο νόμος 2084/92.

-Η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από την άσκηση της «κοινωνικής πολιτικής» και συνεχίζει να το παίζει κοινωνικά ευαίσθητη με τις εισφορές των εργαζομένων.

-Σβήνει με μια μονοκοντυλιά όλα τα χρέη και τα καταληστευμένα αποθεματικά των Ταμείων που ξεπερνούν τα 29 τρισεκατομμύρια.

Πιο συγκεκριμένα, οι αποφάσεις της κυβέρνησης προβλέπουν την απόδοση στο ΙΚΑ από 1/1/2003, μόνο 430 δισεκατομμυρίων δραχμών από τα 670 δισεκατομμύρια και πλέον που είναι οι θεσμοθετημένες υποχρεώσεις της.

Με αυτά τα 430 δισεκατομμύρια η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι καλύπτει την επιχορήγηση του ΙΚΑ (270 δισ.), την κρατική εισφορά στην τριμερή χρηματοδότηση του συστήματος (100 δισ.) και τα υπόλοιπα (60 δισ.), είναι δήθεν η συμβολή στη δημιουργία ενός αποθεματικού που θα συσσωρεύεται, για να καλύψει τα αυξημένα ελλείμματα των προσεχών ετών.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι παρά μια αλχημεία λογιστική, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.

Οι πραγματικές ανάγκες του ΙΚΑ για την άσκηση της κοινωνικής πολιτικής ανέρχονται στα 380 δισεκατομμύρια για το 2002. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τα 220 δισεκατομμύρια τουλάχιστον για την κάλυψη της συμμετοχής του κράτους στην τριμερή χρηματοδότηση που δεν αποδίδονται. (Το ύψος της χρηματοδότησης αφορά τους νεοεισερχόμενους μέχρι το 1999. Κάθε χρόνο που περνάει, το ποσό αυτό αυξάνει ανάλογα με την είσοδο νέων εργαζόμενων στην παραγωγή και την αύξηση των μισθών.) Επιπλέον, στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τα 70 δισ. περίπου, που αναλογούν στο ΕΚΑΣ.

Ετσι, συνολικά οι συμβατικές υποχρεώσεις του κράτους προς το ΙΚΑ φτάνουν με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς τα 670 δισ. Απ' αυτά η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα δώσει μόνο τα 430 δισ. και αυτό το ονομάζει «ενισχυμένη χρηματοδότηση». Οι αλχημείες της κυβέρνησης δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν. Γιατί τα 270 δισ. που εμφανίζεται η κυβέρνηση να δίνει στο ΙΚΑ το 2002, είναι μέρος των υποχρεώσεών της και όχι οι πραγματικές της υποχρεώσεις. Τα υπόλοιπα η κυβέρνηση τ' αφήνει ακάλυπτα όπως κάνει κάθε χρόνο.

Μάλιστα, ο ισχυρισμός των υπουργών ότι με τη ρύθμιση του 1,3 τρισ. δραχμές, που έγινε έκλεισαν οριστικά όλες οι υποχρεώσεις του κράτους προς το ΙΚΑ, είναι ένα δεύτερο και αποφασιστικό χτύπημα στην οικονομική βάση των Ταμείων. Δεν εξετάζουμε εδώ ότι το 1,3 ήταν το ονομαστικό χρέος για την κοινωνική πολιτική του διαστήματος 1975-1998, χωρίς τις νόμιμες προσαυξήσεις. Οτι η ρύθμιση ήταν σε βάρος του ΙΚΑ, με επιτόκιο 2% και για 15 χρόνια. Θα θυμίσουμε μόνο ότι το 1,3 τρισ. είναι ένα μικρό μέρος του συνολικού χρέους του κράτους προς το ΙΚΑ, που αφήνει απέξω το 1 τρισεκατομμύριο περίπου της τριμερούς χρηματοδότησης από το 1993, αλλά και το κόστος της κοινωνικής πολιτικής μετά το 1999. Και ακόμα τα 20 τρισ. και πλέον των αποθεματικών που κλάπηκαν και σκορπίστηκαν στους βιομήχανους για τη «βιομηχανική ανάπτυξη». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ μπορεί να τα παραγράφουν. Δεν τα παραγράφουν όμως οι εργαζόμενοι και θα συνεχίζουν να τα διεκδικούν, γιατί είναι τα δικά τους λεφτά.