ΒΕΡΝΗ.-

Η πολιτική των ελβετικών αρχών κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χαρακτηρίστηκε φυσικά από την ουδετερότητα, αλλά πρόκειται για μία «εγκληματική ουδετερότητα, καθώς συνέβαλε στην υλοποίηση του πιο φρικτού στόχου των ναζί, του ολοκαυτώματος», όπως συμπέραναν οι ιστορικοί της Επιτροπής Μπερζιέ έπειτα από έρευνες πέντε ετών.

Η επιτροπή αυτή, που αποτελείται από οκτώ ιστορικούς, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρός της, Ζαν-Φρανσουά Μπερζιέ, και έναν νομικό, συστάθηκε με απόφαση του ελβετικού Κοινοβουλίου στις 12 του Δεκέμβρη 1996, συμπέρανε ότι οι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες της ουδέτερης Ελβετίας «απείχαν των ευθυνών τους» και προσδιόρισαν τρεις τομείς, στους οποίους τις ανέλαβαν ελλιπώς: Ασκησαν μια «υπερβολικά περιοριστική» πολιτική απέναντι στους πρόσφυγες, το ομοσπονδιακό κράτος και ένα μέρος της ιδιωτικής οικονομίας προχώρησε σε «διευθετήσεις» με τις δυνάμεις του Αξονα και απέδωσαν πολύ καθυστερημένα τις λεηλατημένες περιουσίες στα θύματα των ναζί. Στον οικονομικό τομέα, η Βέρνη, καθώς και ορισμένες ιδιωτικές ελβετικές επιχειρήσεις «προχώρησαν σε πολλές περιπτώσεις καθ' υπερβολήν» σε συνεργασία με το ναζιστικό καθεστώς.

Τέλος, όσον αφορά στην απόδοση λεηλατημένων περιουσιών στα θύματα του Γ΄ Ράιχ, «ούτε η Συνομοσπονδία ούτε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρίες, οι γκαλερί τέχνης ή τα μουσεία δεν πήραν αρκετά στα σοβαρά και εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα ώστε όλοι όσοι είχαν νόμιμα δικαιώματα να μπορέσουν να ανακτήσουν τις περιουσίες τους», προσθέτουν οι εμπειρογνώμονες.