Είναι πραγματικά αθλιότητα να παρουσιάζονται ως ...βελτιώσεις τα όσα περιλαμβάνει η τροπολογία, αφού η μόνη αλλαγή είναι ότι οι τράπεζες, τα funds και οι servicers (διαχειριστές δανείων) πριν πάρουν τα σπίτια του κόσμου θα δημοσιοποιούν εγγράφως τις αιτίες της απόρριψης των ρυθμίσεων του εξωδικαστικού συμβιβασμού!

- Λέει λοιπόν η τροπολογία της ΝΔ ότι 15 μέρες μετά την έναρξη αυτής της διάταξης, η Ελληνική Ενωση Τραπεζών και η Ενωση Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις «υποχρεούνται να αποστείλουν στην Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ)» επιστολή με την οποία προσδιορίζουν τους λόγους μη συναίνεσης σε πρόταση ρύθμισης, οι οποίοι αναρτώνται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα από την ΕΓΔΙΧ. Αμέσως μετά θα ξεκινά η διαδικασία των πλειστηριασμών ακόμα και πρώτης κατοικίας.

Στην πραγματικότητα οι τράπεζες, τα funds και οι servicers θα στέλνουν γραπτώς τις διατάξεις των νόμων του ΣΥΡΙΖΑ και τον Πτωχευτικό Νόμο της ΝΔ, αφού εκεί περιγράφονται οι λόγοι μη συναίνεσης σε πρόταση ρύθμισης.

Αλλωστε, όπως αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους τα funds, το βασικό νομοθετικό πλαίσιο (Εθνικό Κανονιστικό Πλαίσιο Διαχείρισης Ληξιπρόθεσμων Οφειλών) που διέπει τη δραστηριότητα των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων είναι: Ο Ν. 4354/2015 για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, του ΣΥΡΙΖΑ, που διατήρησε και εμπλούτισε η ΝΔ με τον Πτωχευτικό. Και, επιπλέον, το Πλαίσιο για την ίδρυση και λειτουργία εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, του 2017 και του 2019. Δηλαδή επί ΣΥΡΙΖΑ, και με συνεχιστή και πάλι τη ΝΔ.

- Λέει ακόμα η τροπολογία της ΝΔ: «Οι χρηματοδοτικοί φορείς μπορούν να μεταβάλλουν τους λόγους μη συναίνεσης όποτε αυτό είναι αναγκαίο. Οι εκάστοτε νέοι λόγοι μη συναίνεσης γνωστοποιούνται στην ΕΓΔΙΧ με επιστολή των ανωτέρω, αναρτώνται από αυτή στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και ισχύουν μετά την παρέλευση πέντε (5) ημερών από την ως άνω γνωστοποίηση».

Ας δούμε όμως τι έλεγε η ΕΓΔΙΧ (υπηρεσία την οποία συνέστησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016) και ας ψάξουμε τις διαφορές: «Σημειώνεται ότι στη διαδικασία ρύθμισης ενός δανείου η τράπεζα / διαχειριστής δανείου ενδέχεται να μη δεχθεί το ποσό που περισσεύει και να ζητά μεγαλύτερο ποσό. Αυτό μπορεί να συμβεί διότι το περίσσευμα δεν αρκεί για να φτάσει τουλάχιστον στο ποσό που θα λάμβανε η τράπεζα ή ο διαχειριστής δανείου εάν ρευστοποιούνταν η περιουσία του οφειλέτη, συνοφειλετών, εγγυητών».

Απολύτως καμία διαφορά. Ισα ίσα, πλέον οι τράπεζες και τα funds θα έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν κιόλας τους λόγους για τους οποίους δεν συναινούν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Αρκεί να το γνωστοποιούν σε πέντε μέρες...

Πότε όμως είναι ικανοποιημένοι - μια τράπεζα και τα funds - ώστε να συμφωνήσουν σε ρύθμιση; Πότε δηλαδή γίνεται αυτό που λέει ανάμεσα σε άλλα η τροπολογία της ΝΔ; Το περιγράφει με σαφήνεια ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015, που εισάγει την έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη»...

Οτι δηλαδή για να είναι ικανοποιημένοι η τράπεζα και τα funds και να θεωρείται «συνεργάσιμο» το χρεωμένο νοικοκυριό, θα πρέπει να δίνει ένα ποσό τέτοιο «ώστε οι πιστωτές του (σ.σ. τράπεζες και "κοράκια") δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτή στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης». Με λίγα λόγια, ο όποιος διακανονισμός γίνει θα πρέπει να αποδίδει στα «κοράκια» όσα θα έπαιρναν αν έβγαζαν το σπίτι σε πλειστηριασμό.

Και εδώ ακριβώς μπαίνει ο όρος που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον διατήρησε η ΝΔ: Οι «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Αφού δηλαδή οι τράπεζες αφαιρέσουν αυτές τις δαπάνες (φαγητό, λογαριασμούς κ.λπ.), ό,τι απομείνει το παίρνουν άμεσα για να εξυπηρετείται το δάνειο.

Αντιγράφουμε από τον ορισμό που δίνει η ΕΓΔΙΧ:

«Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσδιορίζουν τα έξοδα που είναι αποδεκτό να έχει μια οικογένεια για να ζήσει επαρκώς. Αφού καλυφθούν οι δαπάνες αυτές, το οποιοδήποτε ποσό περισσεύει μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή των χρεών προς τράπεζες και διαχειριστές δανείων».

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χιλιάδες νοικοκυριά χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς, κι ας είναι ενταγμένα σε δήθεν ευνοϊκές ρυθμίσεις...

Αυτό προβλέπει ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015. Ρυθμίσεις τέτοιες μόνο για τους σχετικά εξαθλιωμένους και ό,τι περισσεύει από τα βασικά, που είναι η διατροφή και οι λογαριασμοί, θα πηγαίνει στις τράπεζες. Και αυτό είναι που προτείνει και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως μέτρο προστασίας της πρώτης κατοικίας: Η αναβίωση του νόμου Κατσέλη - Σταθάκη, που είχε ως προϋπόθεση για προστασία την εκποίηση κάθε άλλου περιουσιακού στοιχείου που είχε ο οφειλέτης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα των πλειστηριασμών, γενικότερα της διαχείρισης περιουσίας και χρεών, δεν αφορά απλά κάποια «κοράκια», όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται...

Μέσω της διαδικασίας αυτής, οι τράπεζες συγκεντρώνουν χιλιάδες ακίνητα που βγάζοντάς τα «στο σφυρί» επιταχύνονται επενδύσεις σε διάφορους τομείς, π.χ. στον Τουρισμό, στις αναπλάσεις περιοχών, στην αγορά Real Estate. Ζητήματα που συνδέονται άμεσα με τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την επενδυτική βαθμίδα και βέβαια τα «πακέτα» του Ταμείου Ανάκαμψης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα περιβόητα «κοράκια» είναι επιχειρηματικοί όμιλοι που διαχειρίζονται κεφάλαια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο κύριος τομέας επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους είναι η αγορά ακινήτων, μέσω της συγκέντρωσης ιδιοκτησιών από τη διαχείριση των χρεών.

Στην ιστοσελίδα της Ενωσης Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις θα δούμε εταιρείες με 100 και 200 δισ. ευρώ χαρτοφυλάκιο, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων, και εταιρείες που σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και τις ΗΠΑ έχουν τεράστιο κύκλο εργασιών σε Real Estate. Αυτοπροσδιορίζονται ως «εταιρείες που παρέχουν υπηρεσίες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, που κάνουν επενδύσεις σε ακίνητα και εταιρείες ανάκτησης οφειλών». Ταυτόχρονα, τα μεγαλοστελέχη των funds και των servicers είναι πρώην στελέχη τραπεζών σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά και στελέχη που το 2012 και το 2013 είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τα δισ. ευρώ του ελληνικού λαού.