Ο Γιάννης Αρέστης, συνταξιούχος λογιστής, ξεκίνησε την παρέμβασή του με αναφορά στις διεργασίες που πυροδότησαν η ανατροπή του σοσιαλισμού και η προσωρινή νίκη του καπιταλισμού.

Οπως είπε, «η πορεία προς την ήττα, καθώς και η ίδια η ήττα, δημιούργησε μια ιδιαίτερη κατάσταση στο Κόμμα, στο οποίο ήμουν μέλος μέχρι το 1989, όταν παρουσιάστηκε η πρώτη μεγάλη εκδήλωση της εσωκομματικής κρίσης και η οποία οδήγησε στην πρώτη μεγάλη διάσπαση μετά το 1968.

(...) Το Κόμμα, αφού μελέτησε βαθιά όλη την Ιστορία, την πείρα και το μεγαλείο των εργατικών επαναστάσεων και του κομμουνιστικού κινήματος και τις αιτίες της τραγικής ήττας τους, τόσο της παγκόσμιας όσο και της δικής του, μελέτησε τον σύγχρονο καπιταλισμό, είδε με κριτικό και βαθιά αυτοκριτικό πνεύμα όλη την πορεία του, ανασκουμπώθηκε, επεξεργάστηκε τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του.

Από αυτήν τη διαδικασία βγήκαν, κατά τη γνώμη μου, τα σωστά συμπεράσματα, για να προσανατολίσουν σε σωστή κατεύθυνση το κόμμα και το εργατικό κίνημα.

Σήμερα αυτό το Κόμμα το έχουμε ανάγκη! Το έχει ανάγκη πρώτα από όλα η μαχόμενη εργατική τάξη, τα υπόλοιπα υποτελή στρώματα και η μαχόμενη νεολαία. Το έχουν ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται μέσα σε δύσκολες συνθήκες για το ψωμί και την αξιοπρέπειά τους. Η νεολαία που παλεύει για την κατάκτηση της γνώσης, για τις συνθήκες δουλειάς της, για το μέλλον της.

Αυτό το Κόμμα σήμερα έχει ανάγκη και από εμάς, τον καθένα από μας!

Συμπαρατάσσομαι μαζί σας λοιπόν στις μάχες για να ξαναδώσουμε στην ελπίδα ένα όνομα. Και ας θέλει ακόμα πολύ φως να ξημερώσει! (...) Είναι καθήκον κάθε τίμιου αγωνιστή, ανεξάρτητα από τις διαφορές και την προσωπική στάση στις προηγούμενες εκλογές, να στηρίξει το ΚΚΕ και ας μη συμφωνεί σε όλα μαζί του».