«Εφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 99 ετών, ο λογοτέχνης, μαχητής του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Αλέξης Πάρνης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Σωτήρη Λεωνιδάκη). Αποχαιρετώντας τον το ΚΚΕ με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ σημειώνει:

«Ο Αλέξης Πάρνης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Η τριπλή φασιστική κατοχή τον βρήκε μαθητή Γυμνασίου. Μαζί με τον πατέρα του έκρυψε μια οικογένεια Εβραίων και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ΕΑΜική Αντίσταση και στο ΚΚΕ. Στη διάρκεια της ταξικής αναμέτρησης του Δεκέμβρη του 1944 πολέμησε ως καπετάνιος λόχου του εφεδρικού ΕΛΑΣ και τραυματίστηκε σοβαρά.

Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στο Ρουμπίκ (Αλβανία) και στο Μπούλκες (Γιουγκοσλαβία), μαζί με άλλους καταδιωκόμενους του αστικού κράτους. Εκεί έγραψε και τα πρώτα του θεατρικά έργα, πριν γυρίσει στην Ελλάδα το 1948 και ενταχθεί στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας ως πολεμικός ανταποκριτής.

Εκείνη την περίοδο έγραψε και το ποίημα "Σ' έναν καινούριο σύντροφο", όπου σημείωνε: "Ενας καινούριος πάτησε το κατώφλι του Κόμματος... Εδώ που ήρθες να είσαι δίκαιος σαν τον ήλιο... να 'χεις τα χέρια σαν τη βαριά για να γκρεμίζεις τις Βαστίλλες... να 'χεις τα χέρια απαλά για να χαϊδεύεις τις πληγές του λαού".

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ πήρε τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς και εγκαταστάθηκε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν. Το 1951 ξεκίνησε η φοίτησή του στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο Μαξίμ Γκόργκι της Μόσχας και το 1955 τιμήθηκε με το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης στο Φεστιβάλ της Βαρσοβίας για το επικό ποίημά του "Μπελογιάννης".

Επειτα από τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, δεν αποδέχτηκε τις αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ και την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη, με τον οποίο συνδέθηκε με πολύχρονη φιλία, που αποτυπώθηκε και στο έργο του "Γεια χαρά, Νίκος". Οι εξελίξεις αυτές τον έφεραν σε αντίθεση με το ΚΚΕ και γι' αυτό διαγράφηκε.

Το 1960 το θεατρικό έργο του "Νησί της Αφροδίτης", που ήταν αφιερωμένο στους αγώνες του κυπριακού λαού, παίχτηκε σε δεκάδες θέατρα της ΕΣΣΔ και άνοιξε τον δρόμο για τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα. Εως το τέλος της ζωής του συνέχισε να συγγράφει ποιήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα ιδιαίτερης αισθητικής αξίας. Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους και φίλους του».

Το ταλέντο του Α. Πάρνη είχε «φανερωθεί» από τα χρόνια του Εμφυλίου και δεν ήταν λίγοι οι σύντροφοί του, αλλά και ο τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, που τον παρότρυναν να σπουδάσει και να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Εκείνα τα χρόνια απέκτησε και στενή σχέση με τον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, ο οποίος τον στήριξε, για να ασχοληθεί ουσιαστικά με τις σπουδές και τη συγγραφή του.

Αποχαιρετάμε τον Α. Πάρνη με ένα εκτενές απόσπασμα από το ποίημά του "Σε έναν καινούριο σύντροφο", που γράφτηκε στο βουνό την περίοδο της ένοπλης ταξικής αναμέτρησης.

Απόψε στ' αμπρί μας έγινε μια απλή τελετή

Ενας καινούργιος πάτησε

στο κατώφλι του Κόμματος.

Ηταν ένας πολεμιστής του Βίτσι

με το παράσημο της νιότης στην καρδιά

με το παράσημο του Γράμμου στα στήθια.

Απόψε στ' αμπρί έγινε μια απλή τελετή

ένας επίτροπος αρματωμένος με μάουζερ και φυσεκλίκια

πούχε δει το κόκκινο λάβαρο

να ανεμίζει στο κατάρτι της Ακροναυπλίας...

πούχε είκοσι χρόνια - θητεία

στο στράτευμα της λευτεριάς

άνοιξε σαν τις φτερούγες του αετού τα χέρια

έσφιξε το καινούργιο ξεπεταρόνι στην αγκαλιά του

Και είπε:

Καλώς όρισες σύντροφε!

Εδώ πούρθες νάσαι δίκαιος σαν τον ήλιο

π' ανατέλλει για όλους τους ανθρώπους.

Εδώ πούρθες πρέπει νάχεις τα χέρια σαν τη βαριά

για να γκρεμίζεις τις Βαστίλλες.

Εδώ πούρθες πρέπει νάχεις τα χέρια απαλά

για να χαϊδεύεις τις πληγές του λαού μας...».