«Το υπουργείο ανταποκρίνεται στην προτεραιότητα της ΕΕ για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, ανταγωνιστικού σιδηροδρομικού δικτύου (...) η αναβάθμιση των περιφερειακών υποδομών θα αυξήσει την απόδοση των εξαγωγών και θα δημιουργήσει σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες σε βασικούς τομείς, όπως ο τουρισμός, η εφοδιαστική και οι μεταφορές». Αυτά γράφονται στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», το γνωστό Ταμείο Ανάκαμψης, που επικαλέστηκε ξανά στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός ως πηγή χρηματοδότησης, ώστε να διορθωθούν τάχα οι «παθογένειες» που οδήγησαν στην τραγωδία. Μόνο που όπως δείχνει και το παραπάνω απόσπασμα, η «παθογένεια» του σιδηρόδρομου είναι ακριβώς αυτή: Τα κέρδη και η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που τα υπηρετεί. Αυτή που θεωρεί κόστος και υποχρηματοδοτεί την «προληπτική» συντήρηση των γραμμών, πόσο μάλλον τα συστήματα ασφαλείας, σχεδιάζοντας παράλληλα την ανάπτυξη των δικτύων σε κατευθύνσεις και τομείς που ενισχύουν την «εξωστρέφεια» της οικονομίας και τη μετατροπή της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κόμβο, για τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Αυτά έχουν υπογράψει «φαρδιά - πλατιά» και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, στο «κοινό πρόγραμμα» όλων, που είναι το Ταμείο Ανάκαμψης. Η σύμπλευσή τους δεν «βγάζει μάτι» μόνο με όσα έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, τρέχοντας διαδοχικά την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων, αλλά και τώρα, με όσα είναι μπροστά. Ενας ακόμα λόγος, λοιπόν, για να γίνει η οργή «ποτάμι» οργανωμένης πάλης ενάντια στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων της. Μόνο έτσι θα πιάσει τόπο το «ποτέ ξανά».