Μέσα σε κλίμα συγκίνησης συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον σ. Γιώργο Πολυμερίδη, που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 90 χρόνων. Η πολιτική κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας την Παρασκευή 10 Μάρτη.

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ τον σ. Γιώργο Πολυμερίδη αποχαιρέτησε ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ. Επίσης, ο Δημήτρης Τοπαλούδης, μέλος του ΔΣ της Δημοκρατικής Οργάνωσης Μόρφωσης και Εκπολιτισμού (ΔΟΜΕ).

Ο Ζήσης Λυμπερίδης στον επικήδειο αναφέρθηκε αναλυτικά στο βιογραφικό του εκλιπόντος: Από ΕΠΟΝίτης, στο βουνό το 1948 κι από εκεί στη ΛΔ Βουλγαρίας, όπου σπούδασε και δούλεψε, έγινε μέλος της Ντιμιτροφικής Κομσομόλ και του ΚΚΕ, στις ανώτερες σπουδές που ακολούθησε και στην εργασία του στην Κρατική Επιτροπή Σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας της ΛΔ Βουλγαρίας έως τον επαναπατρισμό του και τα νέα καθήκοντα που ανέλαβε στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) ως ερευνητής και δάσκαλος, μέλος του ΔΣ, όπως και μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και υπεύθυνος του Τμήματος.

«Ο σ. Γιώργος Πολυμερίδης, σε αυτά τα πάνω από 70 χρόνια οργανωμένης ζωής στο ΚΚΕ, τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του Κόμματος. Αγωνίστηκε για τα ιδανικά του, ως νεαρός ΕΠΟΝίτης, στην πολιτική προσφυγιά και στη συνέχεια, με το ιδιαίτερο πάθος του για τη μελέτη της επιστήμης και της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού, συμβάλλοντας στις επεξεργασίες του ΚΚΕ», σημείωσε ο Ζ. Λυμπερίδης, τονίζοντας: «Ο σ. Γιώργος Πολυμερίδης είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις ανθρώπων που βίωσαν, συνέβαλαν και αξιοποίησαν τα "αγαθά" που μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί και θέλει να προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους.

Οπως είχε γράψει και ο ίδιος, σε άρθρο του στον "Ριζοσπάστη" το 2008 με τίτλο "Η αλήθεια για τα εκπατρισμένα Ελληνόπουλα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας":

"Για την εκπλήρωση του καθήκοντος, της μόρφωσης των παιδιών των πολιτικών προσφύγων, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας και το βουλγάρικο λαϊκό κράτος διέθεσε δασκάλους και παιδαγωγούς από τους καλύτερους που είχε. Ιδρυσε επίτηδες σχολές για τη μόρφωση των Eλληνόπουλων.

Οργάνωσε προπαρασκευαστικά φροντιστήρια για τους εισακτέους στα Γυμνάσια, στις Μέσες και Προπαρασκευαστικές Σχολές. Ανοιξε διάπλατα τις πόρτες και είχε εξασφαλίσει θέσεις σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ταυτόχρονα, τα αρμόδια κρατικά όργανα έδειξαν εξαιρετικά μεγάλη κατανόηση και φρόντιζαν, μεταξύ των άλλων, να εξασφαλίσουν και όλα τα απαραίτητα μέσα για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, και για την ανάπτυξη της πατριωτικής - εθνικής συνείδησης των προσφυγόπουλων.

Ολα αυτά τα παιδιά που έγιναν επιστήμονες ασχολούνταν και με τα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας: Κοινωνικά - οικονομικά - τεχνικά και άλλα. Η επιδίωξή τους ήταν από τη μία να συμβάλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτά στην προκοπή του λαού μας. Το όνειρό τους ήταν να γίνουν καλοί επιστήμονες, άριστοι ειδικοί, και να γυρίσουν στην αγαπημένη τους πατρίδα, διαθέτοντας όλες τις γνώσεις τους και την πλούσια πείρα γι' αυτήν".

Στο πρόσωπο του σ. Γιώργου βλέπουμε και τιμούμε όλους εκείνους τους συντρόφους μας που στα πιο δύσκολα χρόνια δεν έκαναν πίσω. Που αγωνίστηκαν, που έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, που δεν λυπήθηκαν κόπους και θυσίες, στον αγώνα για να γίνουμε πιο δυνατοί, στον αγώνα μας για μια άλλη κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Ο Ζ. Λυμπερίδης τόνισε στη συνέχεια: «Σε αποχαιρετούμε με θλίψη αλλά και περηφάνια. Περηφάνια γιατί στο πρόσωπό σου βλέπουμε όλους εκείνους τους συντρόφους μας που δεν το έβαλαν κάτω. Που ξεπέρασαν δυσκολίες και εμπόδια, που πάλεψαν αταλάντευτα για τα ιδανικά τους. Που τη μόρφωση και τις γνώσεις τους τις έθεσαν στην υπηρεσία του Κόμματος και του λαού. Που συνέβαλαν ώστε το Κόμμα να πάει ένα σκαλί πάνω στις επεξεργασίες του. Σύντροφε Γιώργο, να είσαι σίγουρος πως τα κόκκινα ιδανικά για τα οποία με τόση αφοσίωση αγωνίστηκες, θα λάβουν σάρκα και οστά».

Εξέφρασε, τέλος, τα θερμά συλλυπητήρια της ΚΕ του ΚΚΕ στις αγαπημένες κόρες του Γ. Πολυμερίδη, Δάφνη και Λαμπρινή, στα εγγόνια του και σε όλους τους συγγενείς.