Η οικογένεια της Χρυσούλας Α. - μιας καθαρίστριας από το Πέραμα - κινδύνεψε να βρεθεί στον δρόμο. Ηταν μεταξύ των 10 περιπτώσεων πλειστηριασμών στους οποίους ορθώθηκε «τείχος» την Τετάρτη 31/5 από τις αγωνιστικές παρεμβάσεις συνδικάτων και μαζικών φορέων, στην «doValue» και στην «Cepal».

Σε επιστολή της αναδεικνύει τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και της αλληλεγγύης. Σημειώνει πως «έτσι σπάει ο φόβος! Κανένας μόνος του! Ετσι γεννιέται η ελπίδα! Ολοι για έναν και ένας για όλους!».

Ολόκληρη η επιστολή της Χρυσούλας:

«Είμαι καθαρίστρια σε σχολείο του Περάματος και από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου με "πυροβολούσαν με ευθύνες".

Ευθύνη να είναι το σχολείο καθαρό, χωρίς υλικά πολλές φορές και μέτρα προστασίας, με χιλιάδες τετραγωνικά στην ευθύνη μου, χωρίς ανάσα...

Ευθύνη να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να πληρώνω από την πρώτη στιγμή που πήγαν σχολείο...

Ευθύνη να τα βγάλω πέρα στα δάνεια, στο ρεύμα, στα είδη πρώτης ανάγκης, με κουτσουρεμένο μισθό ...ατομική ευθύνη εν τέλει.

Από την τόση ευθύνη που πήρα στην ζωή μου κόντεψα να κλατάρω και δεν είδα χαΐρι και προκοπή!!!

Τη μόνη ευθύνη που δεν μου είπαν και δεν μου έδειξαν, είναι η ευθύνη στον εαυτό μου, να αντιδράσω, να μην συμβιβαστώ με την χαμοζωή που μου ετοίμασαν.

Αυτή την ευθύνη πήρα μόνη μου.

Γράφτηκα στο σωματείο μου, διεκδίκησα να έχω δουλειά με αξιοπρέπεια όλο το χρόνο και δεν βολεύομαι με τίποτα λιγότερο!

Η δύναμη του οργανωμένου αγώνα, η αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων μαζί με τα σωματεία, έξω από τα κοράκια των τραπεζών απέτρεψαν σε δέκα εργατικές οικογένειες να βρεθούν στο δρόμο, μαζί και της δικής μου οικογένειας.

Ετσι σπάει ο φόβος! Κανένας μόνος του! Ετσι γεννιέται η ελπίδα!

Ολοι για έναν και ένας για όλους!».