Copyright 2016 The Associated

Στόχος είναι η αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης του πληθυσμού ώστε να υπονομεύεται και η όποια προσπάθεια για βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Εως τις αρχές του 2023 οι εβραϊκοί εποικισμοί στη Δυτική Οχθη ήταν 144, 12 εκ των οποίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Πέρα από τους «επίσημους» εποικισμούς που αποτελούν στην ουσία μικρές «πόλεις - κράτη», υπάρχουν πάνω από 110 άλλοι (γνωστοί ως Ma'ahaz ) στη Δυτική Οχθη, που άρχισαν να δημιουργούνται μετά τις συμβιβαστικές «ειρηνευτικές» συμφωνίες του Οσλο το 1993, όταν το Ισραήλ απέκτησε τον πλήρη έλεγχο άνω του 60% της Δυτικής Οχθης.

Μάλιστα, σε αυτήν την κατεχόμενη γη αναγκάζονται να δουλεύουν καθημερινά, μη έχοντας άλλη επιλογή, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εργάτες. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 26 Οκτώβρη 2023, η ανεργία στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη είναι πάνω από 13%, η φτώχεια μαστίζει το 40% του πληθυσμού των Παλαιστινίων, με αποτέλεσμα το 22,5% των εργαζομένων να δουλεύει στο Ισραήλ ή στους εποικισμούς, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι.

Σύμφωνα με στοιχεία του Institute for Middle East Understanding, υπολογίζεται ότι από το 1967 έως σήμερα, έποικοι και στρατός έχουν καταστρέψει πάνω από 48.000 - 50.000 κατοικίες στα κατεχόμενα εδάφη, με το πρόσχημα ότι κτίστηκαν «χωρίς οικοδομική άδεια», την οποία αρνούνται να δώσουν!

Κατεδαφίσεις γίνονται συχνά και στο πλαίσιο συλλογικής τιμωρίας, σε περίπτωση που κάποιο μέλος οικογένειας Παλαιστινίων πραγματοποιήσει επίθεση - αναίμακτη ή όχι - σε βάρος της κατοχικής δύναμης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1967, το Ισραήλ απαλλοτρίωσε 5.776 εκτάρια παλαιστινιακής γης μόνο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Εως σήμερα έχει κατασχεθεί με διάφορα προσχήματα (π.χ. αρχικά υποτίθεται για τη δημιουργία «εθνικών πάρκων», δημόσιων χώρων αναψυχής κ.λπ.) πάνω από το 35% του εδάφους της κατεχόμενης πόλης για την ανέγερση εποικισμών. Οι Παλαιστίνιοι (Ισραηλινοί Αραβες) κάτοικοι της Ανατ. Ιερουσαλήμ στερούνται ακόμη και το δικαίωμα της μετακίνησής τους (!) στον δυτικό τομέα της πόλης, καθώς θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Ομως, δεν είναι μόνο οι εποικισμοί που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της παλαιστινιακής κατεχόμενης γης, αλλά και άλλες πράξεις βαρβαρότητας των Εβραίων εποίκων και του ισραηλινού στρατού.

Π.χ. μπορούν να αποφασίσουν ανά πάσα στιγμή την απαλλοτρίωση γης σε ένα ολόκληρο χωριό ή ένα μεγάλο τμήμα του για «στρατιωτικούς λόγους» προκειμένου να γίνουν «πεδία βολής». Απαγορεύουν ή παρεμποδίζουν με κάθε τρόπο ακόμη και την εγκατάσταση υποδομών ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και τηλεπικοινωνιών.

Καταστρέφουν ακόμη και νέους δρόμους που μπορούν να διευκολύνουν τις κινήσεις χωρικών από και προς το κέντρο παρακείμενης πόλης ή από τη μία συνοικία στην άλλη για να πηγαίνουν τα παιδιά τους πιο γρήγορα στο κοντινότερο σχολείο.

Καίνε, κλέβουν σοδειές ή καταστρέφουν ξεριζώνοντας δεκάδες χιλιάδες ελαιόδεντρα (πολλά αιωνόβια) για να εκδικηθούν τους Παλαιστίνιους αγρότες που τα φροντίζουν να αλλοιώσουν τη φύση του εδάφους και να εκμεταλλευτούν τη γη για δικούς τους σκοπούς. Από το 1967 υπολογίζεται ότι οι κατοχικές αρχές και οι έποικοι έχουν ξεριζώσει πάνω από 800.000 ελαιόδεντρα Παλαιστινίων.

Οι ισραηλινές κατοχικές αρχές έχουν επίσης καταστρέψει τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις Παλαιστινίων για να φτιάξουν εποικισμούς, βάσεις του στρατού και το περιβόητο τσιμεντένιο τείχος απαρτχάιντ που έχει φτιαχτεί και κατά περιόδους επεκτείνεται στην κατεχόμενη γη.

Τον Ιούνη του 2016, αποστολή του «Ριζοσπάστη» είχε καταγράψει στη Χεβρώνα της Δυτικής Οχθης την εμπειρία κατακερματισμού της πόλης σε διάφορους τομείς υπό άμεση στρατιωτική παλαιστινιακή διοίκηση. Το παλιό μέρος της πόλης είναι ένα από αυτά που τελούν υπό τον πλήρη έλεγχο του στρατού, δυνάμεις του οποίου είναι ανεπτυγμένες ανά τετράγωνο για να «προστατεύσουν» περίπου 800 Εβραίους εποίκους.

Οι έποικοι μπορούν να κυκλοφορούν όπου θέλουν ασχημονώντας σε βάρος Παλαιστινίων της περιοχής και ξένων δημοσιογράφων ή ξένων αξιωματούχων που επισκέπτονται κατά καιρούς το μέρος με «ξεναγούς» μέλη ή στελέχη ισραηλινών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Το κίνητρο για τη δημιουργία των εποικισμών στη συγκεκριμένη περιοχή παρουσιάστηκε ως δήθεν θρησκευτικό (το Σπήλαιο των Πατριαρχών, τόπος ταφής των Αβραάμ, Ιακώβ, Ισαάκ και «επιστροφή των Ισραηλινών» στο «σπίτι τους» από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης) αλλά ο στόχος είναι να διωχτούν οι Παλαιστίνιοι από τη γη τους.

Το καθεστώς μίσους και στρατιωτικής κατοχής του ιστορικού κέντρου της Χεβρώνας επιβλήθηκε μετά τον Φλεβάρη του 1994, όταν ο Ισραηλινός Μπαρούχ Γκολντστάιν μπήκε στο Σπήλαιο των Πατριαρχών, γαζώνοντας με σφαίρες 29 Παλαιστίνιους την ώρα της προσευχής και τραυματίζοντας άλλους 120.

Αυτή ήταν και η αφορμή για να εφαρμοστεί από τις ισραηλινές κατοχικές αρχές η λεγόμενη «Αρχή του Διαχωρισμού», κατά την οποία οι έποικοι που ζουν στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Σπήλαιο των Πατριαρχών, «απολαμβάνουν» πλήρους απομόνωσης από τους Παλαιστίνιους γείτονές τους.