Να ανακοινώσει προκαταβολικά την προκαταβολή της επιδότησης στο λάδι για την ελαιοκομική περίοδο 2001/2002, η οποία πρόκειται να δοθεί κατά το τέλος του 2002 αρχές 2003, έσπευσε χτες το υπουργείο Γεωργίας. Στη διεπαγγελματική σύσκεψη που έγινε χτες στο υπουργείο Γεωργίας, ανακοινώθηκε από τον υφυπουργό Βαγ. Αργύρη ότι η πρόβλεψη παραγωγής που κοινοποιήθηκε στην ΕΕ, συμπεριλαμβανόμενης και της ποσότητας που αναλογεί για την ενίσχυση της βρώσιμης ελιάς, είναι 395.000 τόνοι. Κατόπιν τούτου ανακοινώθηκε από το υπουργείο Γεωργίας, πως η παραπάνω παραγωγή εξασφαλίζει προκαταβολή της επιδότησης στο λάδι 429 δραχμές.

Μάλιστα, στην ανακοίνωση του υπουργείου Γεωργίας επιχειρείται να δοθεί και πανηγυρικός τόνος, για το ότι φέτος η προκαταβολή της επιδότησης θα είναι κάπως μεγαλύτερη σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Φαίνεται πως της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας της ήρθε «γάντι», στα σχέδια περιορισμού της επιδοτούμενης παραγωγής λαδιού, το πλήγμα που υπέστη η ελαιοκαλλιέργεια από την κακοκαιρία. Ετσι λοιπόν, με βάση το νούμερο των 395.000 τόνων, αν αφαιρεθεί το ποσοστό υπέρ του πυρηνέλαιου και της βρώσιμης ελιάς, προκαθορίστηκε να επιδοτηθεί μια «καθαρή» παραγωγή ελαιολάδου γύρω στις 355.000 τόνους και συμφωνήθηκε διεπαγγελματικώς να επανακαθοριστούν οι Ομοιογενείς Ελαιοκομικές Ζώνες (ΟΕΖ). Μένει να συμφωνήσει και η υπάρχουσα παραγωγή μαζί τους... Γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα δεν αποκλείεται σε μερικές ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας που δεν υπέστησαν μεγάλες ζημιές από την κακοκαιρία, να τους βγάλει το υπουργείο Γεωργίας μέσω των ΟΕΖ, μη επιδοτούμενες ποσότητες και να ξαναζητάει από τους παραγωγούς υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν είναι ελ(αι)έφαντες.

Η ουσία, βέβαια, είναι ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας επιχειρεί για άλλη μια φορά να δημιουργήσει πρόσκαιρες εντυπώσεις και να αποκρύψει τις επιπτώσεις του καταστροφικού κοινοτικού κανονισμού για το λάδι. Γιατί μπορεί η προκαταβολή να εμφανίζεται 429 δραχμές, αλλά το πραγματικό συνολικό εισόδημα των ελαιοπαραγωγών φέτος, θα είναι μειωμένο. Κι αυτό διότι η παραγωγή είναι αισθητά μικρότερη σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, ενώ παράλληλα η εμπορική τιμή δε σημείωσε ανάλογη άνοδο και παρέμεινε σε εξευτελιστικά επίπεδα.