Η επιχειρούμενη εξαπάτηση των πολλών και το σκύψιμο - για μια ακόμη φορά - της... ευλύγιστης μέσης στους λίγους, αποτελεί για μια ακόμη φορά την κοινή συνισταμένη των αποφάσεων που πάρθηκαν στη χτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου με θέμα τις εξελίξεις στην οικονομία. Τόσο από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, όσο και από αυτές του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη προκύπτει η ακόλουθη εικόνα: Η κυβέρνηση μοίρασε για μια ακόμη φορά αέρα κοπανιστό στο λαό, ζεστό όμως χρήμα, ύψους 1,3 τρισ. δρχ., σε επιλεγμένες μερίδες του κεφαλαίου, ενώ στα καυτά θέματα της επικαιρότητας (φορολογικό, ασφαλιστικό) όχι μόνο δεν κάνουν βήμα πίσω, αλλά σκληραίνουν περαιτέρω τη στάση τους... Ο υπουργός Οικονομίας πρόσθεσε στο μαύρο κατάλογο και την άγρια καρατόμηση των κοινωνικών δαπανών από τον επόμενο χρόνο μέσω του συστήματος της... αξιολόγησής τους.

Η κυβέρνηση των επιχειρηματιών και του μεγάλου κεφαλαίου απαξίωσε να κάνει την παραμικρή νύξη για τη χτεσινή μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων κατά των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων, οι οποίοι παράλληλα γύρισαν την πλάτη τους στους εξαμβλωματικούς μηχανισμούς που προωθούνται μέσω του «κοινωνικού διαλόγου». Αντίθετα οι κυβερνητικοί παράγοντες υπεραμύνθηκαν μέχρι κεραίας τις επιλογές προώθησης σε όλους τους τομείς των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την κλιμάκωση των επιθέσεων κατά των λαϊκών κατακτήσεων.

Θρασύς και προκλητικός ο πρωθυπουργός, με δηλώσεις του μετά η λήξη της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, έκανε λόγο για «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων σε κρίσιμους τομείς, όπως το ασφαλιστικό και το φορολογικό». Για το Ασφαλιστικό ισχυρίστηκε ότι «... η κυβέρνηση ύστερα από διάλογο (;) κατέληξε σε μια πρόταση που απαντά θετικά στις προσδοκίες της κοινωνίας και δίνει βιώσιμη και μακροχρόνια λύση στο πρόβλημα χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων». Στο ίδιο μήκος κύματος ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο υπουργείο του, μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, αρνήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση του «Ρ» τι θα κάνει η κυβέρνηση αν η ΓΣΕΕ αποχωρήσει από τον «κοινωνικό διάλογο», ενώ υπεραμύνθηκε των κυβερνητικών προτάσεων για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με... ομόλογα του δημοσίου. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση και οι άνθρωποί της στο συνδικαλιστικό κίνημα πετούν το γάντι στην εργατική τάξη... Τα ίδια περί «κοινωνικού διαλόγου» ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και για το φορολογικό τρομο-πόρισμα, αγνοώντας τις ομόθυμες αντιδράσεις απόρριψής του από την κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση όμως δε περιορίστηκε σ' αυτά. Ο υπουργός Οικονομίας ανακοίνωσε ότι οι κρατικοί προϋπολογισμοί από το 2003 και μετά θα συντάσσονται με νέο τρόπο, αυτό της... αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των δαπανών, κάτι που θα οδηγήσει στην... καρατόμησή τους. Οπως ομολόγησε και ο ίδιος, «συνήθως, όπου έχει εφαρμοστεί αυτό, οδηγεί σε μια συγκράτηση των δαπανών, αλλά ταυτόχρονα και σε μια αύξηση του αποτελέσματος».

Ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση, σαν... χαχόλος, λες και πρόκειται για ιθαγενείς που μπορούν να τους ξεγελάσουν με μερικές χάντρες και καθρεφτάκια. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπήρξε ο δράστης μιας πρωτοφανούς επιχείρησης εξαπάτησης της κοινής γνώμης, επιστρατεύοντας, για πολλοστή φορά, την αλχημεία της στατιστικής, αλλά και το κοινό ψέμα. Ο άνθρωπος που εξαπάτησε προεκλογικά το εκλογικό σώμα, δίνοντας υπόσχεση ότι από 1/1/2001 η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ θα είναι 152.000 δρχ, ξαναχτύπησε και πάλι. Επιχειρώντας να εξωραΐσει το αντιλαϊκό προφίλ της κυβέρνησής τους, αυτή τη φορά διένειμαν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η μέση σύνταξη, εκτός του ΟΓΑ, από 116.000 δρχ. το 1993 έφτασε το 1999 στις 215.000 δρχ.

Η κατασκευασμένη προπαγάνδα του Μαξίμου εμφάνισε μια... άλλη Ελλάδα, με μπόλικη αλληλεγγύη, υψηλές κοινωνικές δαπάνες. Ετσι, παίζοντας με τους αριθμούς - και στην ουσία επιβεβαιώνοντας τη ρήση ότι «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και υποφέρουν οι άνθρωποι» - ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε πως ο μέσος μισθός(;) στην Ελλάδα από το το 68% του μέσου ευρωπαϊκού μισθού το 1993, το 2001 ανήλθε στο 80%! Στο σχετικό πίνακα όμως, που ο ίδιος έδωσε στη δημοσιότητα, η Ελλάδα εμφανίζεται στην προ-τελευταία θέση της Ευρώπης, με τελευταία την Πορτογαλία, ενώ τρίτη από το τέλος είναι η Φινλανδία με ποσοστό κάλυψης 91% του μέσου κοινοτικού. Κατά τον πρωθυπουργό οι δαπάνες για συντάξεις, επιδόματα, περίθαλψη, κοινωνικές υπηρεσίες είναι οι υψηλότερες στη Νότια Ευρώπη... Φυσικά πρόκειται για ένα ακόμα τρικ, αφού στις κοινωνικές δαπάνες περιλαμβάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά και οι δαπάνες των εργαζομένων για αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα (ιδιωτική παιδεία, υγεία). Ακόμη, παραβλέποντας την πραγματικότητα, ο Κ. Σημίτης ισχυρίστηκε πως η κυβέρνησή του ...«κερδίζει» τη μάχη της ανεργίας, όταν οι άνεργοι μεταξύ Γ` και Δ` τριμήνου του 2001 αυξήθηκαν από 10,5% σε 10,9%.

Η επιχείρηση προσεταιρισμού και πάλι της οικονομικής ολιγαρχίας, από την οποία εκλιπαρούν υποστήριξη στο... επιτελούμενο έργο, έγινε με έναν τρόπο που ξέρει καλά η κυβέρνηση. Με την εξαγορά της υποστήριξής τους... Υπερήφανος ο πρωθυπουργός τούς υποσχέθηκε... άφθονο φαϊ, μέσω - τι άλλο - του Γ` ΚΠΣ. Ούτε λίγο ούτε πολύ διαβεβαίωσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι τους επόμενους τρεις με έξι μήνες θα προκηρυχτούν έργα του Κοινοτικού Πλαισίου ύψους 1,3 τρισ. δρχ. Σύμφωνα με πίνακα που διένειμε το υπουργείο Οικονομίας, από τις προκηρύξεις αυτές, 200 δισ. δρχ. αφορούν έργα πληροφορικής, αλλά 530 δισ. δραχμές αφορούν «ενίσχυση επιχειρηματικών δράσεων», 180 δισ. δραχμές αφορούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, 210 δισ. δρχ. ενίσχυση γεωργικών επιχειρήσεων και 110 δισ. δρχ. ενίσχυση αλιευτικών επιχειρήσεων.