Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη, που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια και ενορχήστρωση των δύο συναυλιών, καθώς και με ορισμένους από τους συντελεστές τους.

«Η επιλογή των τραγουδιών στις δύο συναυλίες προσπάθησε να συγκεράσει το ρεπερτόριο των πολιτικών τραγουδιών της εποχής με ένα πιο διαχρονικό πολιτικό ρεπερτόριο, που έχει να κάνει με τους σύγχρονους προβληματισμούς που αφορούν θέματα οικολογίας, μετανάστευσης, ελευθερίας του ατόμου κ.λπ.», μας λέει ο σπουδαίος συνθέτης και ενορχηστρωτής και συμπληρώνει:

«Αλλωστε οι αφορμές που δίνονται για να γραφτεί ένα πολιτικό τραγούδι είναι διαχρονικές. Πάντα οι στιχουργοί - ποιητές και σε δεύτερο χρόνο οι συνθέτες και τραγουδοποιοί εξέφραζαν την εποχή τους σε όλους τους προβληματισμούς που έμπαιναν διαχρονικά. Οι μεγάλοι Ελληνες συνθέτες και στιχουργοί υπήρξαν πρωτοπόροι σε αυτό. Τη σκυτάλη την πήραν στην πορεία οι τραγουδοποιοί, οι οποίοι παρότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν τους ευνοούσε, κατόρθωσαν και αυτοί να βάλουν ένα λιθαράκι και να εκφράσουν τους σύγχρονους προβληματισμούς.

Και μόνο το γεγονός ότι στις δύο αυτές συναυλίες συμμετέχουν δύο εμβληματικές μορφές του ελληνικού τραγουδιού, που το στίγμα τους σημάδεψε την καλλιτεχνική οντότητα και ιστορία του, είναι από μόνο του σημείο αναφοράς. Και βέβαια μιλάμε για την Μαρία Φαραντούρη και τον Μανώλη Μητσιά.

Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους ερμηνευτές προσπαθήσαμε να αντιπροσωπεύουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ελληνικής μουσικής. Εχει σημασία να ακούμε τραγούδια που έχουν γραφτεί πριν από 50 χρόνια, να τα ερμηνεύουν τόσο οι ίδιοι καλλιτέχνες που τα ερμήνευσαν τότε, αλλά και επόμενες γενιές καλλιτεχνών μέχρι τη σημερινή γενιά, για να αντιληφθούμε και τον τρόπο που τα εκλαμβάνουν και τα επικαιροποιούν.

Ολες οι μορφές τέχνης είναι λογικό να επηρεάζονται από τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής τους. Η τέχνη λοιπόν ήταν πάντοτε πρωτοπόρα στην έκφραση του λαϊκού αισθήματος και η αλληλεπίδραση αυτής της σχέσης ήταν κάτι που βοήθησε στις δύσκολες και όχι μόνο περιόδους της Ιστορίας».

Για τη συμμετοχή του στις δύο συναυλίες, ο Διονύσης Τσακνής είπε στην εφημερίδα μας: «Το ΚΚΕ αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι δεν βλέπει τον πολιτισμό ευκαιριακά, ότι έχει στο κέντρο της πολιτικής του τον πολιτισμό, την παιδεία, τον αγώνα όλων των ανθρώπων για ένα καλύτερο και φωτεινότερο μέλλον».

Ενώ ο Βασίλης Σκουλάς, που συμμετέχει στη συναυλία στη Λαμία, ανέφερε: «Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που συμμετέχω κι εγώ μαζί με σπουδαίους συναδέλφους σε αυτή την πολύ σημαντική συναυλία. Είναι καθήκον μας να θυμόμαστε τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και να τιμούμε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να τραγουδάμε και να παλεύουμε κάτω από άλλους όρους. Ιδιαίτερα στις σημερινές πολύ δύσκολες συνθήκες που βιώνει ο λαός μας, έχουν ιδιαίτερη αξία τέτοιες πρωτοβουλίες, για να ξυπνούν οι μνήμες στους παλιούς αλλά και να μαθαίνουν οι νέοι. Χαιρετίζω κι εγώ αυτήν τη σημαντική προσπάθεια, θα ανταμώσουμε στη Λαμία στις 10 Δεκέμβρη».

Τέλος, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, από τους συντελεστές κι αυτός της συναυλίας στη Λαμία, δήλωσε στον «Ριζοσπάστη»: «Το Ψωμί, η Παιδεία, η Ελευθερία, που χιλιάδες φοιτητών και λαού, πριν 50 χρόνια, διεκδικούσαν, δεν ήταν και δεν είναι απλά συνθήματα. Τότε τα στέρησαν με τη δικτατορία, τη χούντα, και τώρα μας τα στερούν στο όνομα της δημοκρατίας. Τον δρόμο μας τον έδειξαν εκείνον τον Νοέμβρη. Τον δρόμο του αγώνα, της διεκδίκησης, της πάλης. Η καλύτερη τιμή σε εκείνους τους νέους και τις νέες είναι να μην σταματάμε να τον βαδίζουμε. Για να φτάσουμε όλοι μαζί στις λεωφόρους του μέλλοντος και της ελπίδας. Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!».