«Κοινωνικά είμαι σοσιαλιστής, οικονομικά δεξιός και πάνω από όλα είμαι εθνικιστής Γάλλος». Με αυτό το απαύγασμα φασισμού, ο ηγέτης του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» καλωσόρισε τους οπαδούς του στο κεντρικό εκλογικό κέντρο του, αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

Χαρακτήρισε την ημέρα εξαιρετικά σημαντική για τρεις λόγους: «Επειδή καταγράφηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής σε προεδρική αναμέτρηση, επειδή καταφέραμε να συνθλίψουμε τους κομμουνιστές, επειδή οι δύο κυβερνώντες του τόπου, Σιράκ - Ζοσπέν, καταποντίστηκαν». Ο Λεπέν με το γνωστό λαϊκιστικό ύφος κάλεσε «όλους τους χαμηλόμισθους εργάτες, τους μικρούς αγρότες, τους κατατρεγμένους βιοτέχνες που στενάζουν υπό τη γραφειοκρατία και τη δικτατορία των Βρυξελλών, να μην πάψουν να ονειρεύονται»!

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε, χτες, επανέλαβε τις βασικές απόψεις του (αποτελεσματικές προφανώς): πάταξη της εγκληματικότητας «που οφείλεται κυρίως στους μετανάστες», ανέγερση 2.000 νέων φυλακών, αντιμετώπιση της ανεργίας «με την εκδίωξη μεταναστών που παίρνουν τις δουλιές από τους Γάλλους», επαναδιαπραγμάτευση των ευρωπαϊκών συνθηκών, κατάργηση του φόρου κληρονομίας, έτσι ώστε «οι μικρές επιχειρήσεις να περνάνε από πατέρα σε γιο χωρίς επιβαρύνσεις», ενίσχυση της οικογένειας.

Προκλητικός σχολίαζε όσους του θύμισαν ότι ο ίδιος είχε προβλέψει ότι θα είναι στο δεύτερο γύρο: «Αν το να κυβερνάς σημαίνει να προβλέπεις, τότε είμαι ο ικανότερος να κυβερνήσω». Επιπλέον, τόνισε ότι ο ίδιος έχει σταθερές θέσεις και ότι οι άλλοι ακολουθούν τα ζητήματα που αναδεικνύει, «άρα έχουμε λεπενοποίηση της πολιτικής ζωής».

Γεννημένος το 1928, ο Λεπέν υπηρέτησε στη Λεγεώνα των Ξένων, ασχολήθηκε με την πολιτική το 1956 και ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο το 1972, καταφέρνοντας από το 1974, που είχε συγκεντρώσει μόλις 0,74% με κύριο σύνθημα ενάντια στους Βορειοαφρικανούς μετανάστες των πρώην γαλλικών αποικιών, να φθάσει στα σημερινά ποσοστά, παρά τη διάσπασή του το 1999. Μία από τις γνωστότερες φράσεις του είναι ότι «τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί είναι λεπτομέρεια της ιστορίας» που σε συνδυασμό με το γρονθοκόπημα μίας αντιπάλου του, τον οδήγησε εκτός Ευρωκοινοβουλίου.