Το προηγούμενο διάστημα, ανταποκρινόμενα στο απεργιακό κάλεσμα της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, δεκάδες κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία προχώρησαν σε συνελεύσεις και συσκέψεις, όπου συζήτησαν και συνεχίζουν να συζητούν με τους εργαζόμενους, διαμορφώνοντας πλαίσιο διεκδικήσεων και αποφασίζοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
Η Ομοσπονδία άλλωστε έχει ήδη ζητήσει από τους εργοδοτικούς φορείς την εκκίνηση των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, καταθέτοντας σχέδιο με αιτήματα που αφορούν αυξήσεις σε μισθούς και επιδόματα, το ωράριο, το διάλειμμα και τις αργίες, τα μέσα ατομικής προστασίας. Παράλληλα, σε μια σειρά από χώρους δουλειάς τα σωματεία θέτουν επί τάπητος το αίτημα για επιχειρησιακές Συμβάσεις.
Σε έναν κλάδο που αντιπροσωπεύει πολύ σημαντικό ποσοστό της μεταποίησης (περίπου 35%) και συγκεντρώνει 160.000 εργαζόμενους η σταθερή και ακούραστη προσπάθεια της Ομοσπονδίας, όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρός της, Μανώλης Καραντούσας, είναι να ανεβαίνει η συνδικαλιστική οργάνωση στους χώρους δουλειάς, να δημιουργούνται νέα σωματεία, να συσπειρώνουν στις γραμμές τους περισσότερους εργαζόμενους. Μπροστά στην προετοιμασία της απεργιακής κινητοποίησης έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα θετικά και ελπιδοφόρα βήματα στην κατεύθυνση αυτή. «Η πείρα από τις μαζικές και συλλογικές διαδικασίες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί είναι πολύ θετική. Εχουμε νέα σωματεία που με ενθουσιασμό και μαχητικότητα μπαίνουν στη μάχη, διαμορφώνουν πλαίσιο αιτημάτων, οργανώνουν τη συμμετοχή τους στην απεργία αλλά και τις πρωτοβουλίες τους στον χώρο δουλειάς», διαπιστώνει.
Τα βήματα αυτά εκφράστηκαν και στις περιφερειακές συσκέψεις που οργάνωσε η Ομοσπονδία σε μια σειρά από περιοχές της χώρας (Θεσσαλία, Ηπειρο, Δυτική Ελλάδα, Στερεά Ελλάδα, Αττική). Σε αυτές πήραν μέρος 27 επιχειρησιακά σωματεία που ανήκουν στη δύναμη της Ομοσπονδίας, αλλά και 7 ακόμα σωματεία που δεν είναι μέλη της, δίπλα στα κλαδικά συνδικάτα.
«Στις 28 Φλεβάρη απεργούμε και στέλνουμε μήνυμα στη μεγαλοεργοδοσία του κλάδου και στην κυβέρνηση ότι διεκδικούμε την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ. Συνεχίζουμε τον αγώνα και προετοιμάζουμε το επόμενο βήμα μας με την προκήρυξη κλαδικής απεργίας», τονίζει ο Μ. Καραντούσας. Οπως προσθέτει, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία οργανώνουν παράλληλα τις δικές τους πρωτοβουλίες.
Αντίστοιχα, σε άλλες περιπτώσεις επιχειρησιακά σωματεία προετοιμάζουν κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς.
Ενδεικτικό παράδειγμα για τις δυνατότητες που φέρνει η άνοδος της συλλογικής οργάνωσης είναι η πρόσφατη υπογραφή επιχειρησιακής Σύμβασης στη γαλακτοβιομηχανία «ΔΕΛΤΑ» στην Αττική. Οι εργαζόμενοι, που πριν από 8 μήνες έφτιαξαν επιχειρησιακό σωματείο, κατάφεραν να αποσπάσουν αυξήσεις (από 6% έως 17,5%) και να ανεβάσουν τον κατώτατο μισθό στα 900 ευρώ, υπογράφοντας για πρώτη φορά ΣΣΕ στη συγκεκριμένη βιομηχανία. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας τονίζει τη δύναμη που έχουν η οργάνωση και η συλλογική δράση να σπάσει την αδιαλλαξία των εργοδοτών.
Στην τροχιά της διεκδίκησης επιχειρησιακών ΣΣΕ κινούνται, όπως επισημαίνει, σωματεία και εργαζόμενοι σε μια σειρά από χώρους («ΔΕΛΤΑ» Θεσσαλονίκης, «EMFI» - πρώην ΕΒΓΑ, «ΦΑΓΕ», «Παυλίδης» κ.ά.). Στην κατεύθυνση αυτή, οι μαζικές συλλογικές διαδικασίες σε κάθε εργοτάξιο, η διαμόρφωση αιτημάτων προς την εργοδοσία, ο συντονισμός επιχειρησιακών και κλαδικών σωματείων στην προσπάθεια αυτή, πολλαπλασιάζουν και την πίεση που μπορεί να ασκηθεί συνολικά στον κλάδο με στόχο την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, με αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα.
Αναφερόμενος στο μέγεθος του κλάδου, ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας, Θανάσης Κολιζέρας, επισήμανε ότι πρόκειται για έναν βιομηχανικό κλάδο που δεν γνώρισε ποτέ κρίση, προβάλλει ως θετικό στοιχείο την «εξωστρέφειά» του, ενώ δεν έχει υπογραφεί ΣΣΕ από το 2009. Την ίδια ώρα, ανέδειξε ότι οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν σειρά οξυμένων προβλημάτων (ακρίβειας, μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς κ.ά.), ενώ αναφέρθηκε αναλυτικά στο πλαίσιο πάλης της Ομοσπονδίας και της σχετικής πρότασης που έχει καταθέσει στους βιομήχανους.
Στη συζήτηση επισημάνθηκαν θετικά παραδείγματα παρέμβασης και πάλης των εργαζομένων σε χώρους δουλειάς (όπως π.χ. στην Πάτρα), όπου οι εργαζόμενοι είχαν μείνει απλήρωτοι για μήνες, καταφέρνοντας να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, να λάβουν τα δεδουλευμένα τους, να οργανώνουν την πάλη τους στη συνέχεια.
«Πρέπει να φτάσει παντού το μήνυμα ότι ο κοινός αγώνας των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση, στον κλάδο, αλλά και συνολικά των εργατών, απέναντι στην εργοδοσία, στις κυβερνήσεις και τις πολιτικές που ακολουθούν, είναι αυτός που μπορεί να φέρει αποτελέσματα, να γίνει πιο συνειδητό στους συναδέλφους μας ότι απέναντι στο κυνήγι των κερδών τους είναι οι ζωές μας και δεν τις παζαρεύουμε γι' αυτά. Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε για τις ζωές μας», κατέληξε ο Θ. Κολιζέρας, με την ολοκλήρωση της σύσκεψης.