Τους τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι στην «Teleperformance» και σε άλλα τηλεφωνικά κέντρα βρισκόμαστε σε απεργιακές κινητοποιήσεις με το Συνδικάτο μας, το ΣΕΤΗΠ, και έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε το δικό μας σωματείο εργαζομένων στην «Teleperformance». Είναι ένας αγώνας πρωτόγνωρος για σχεδόν όλους μας, απέναντι στις εταιρείες που για χρόνια μας ξεζουμίζουν. Παίρνω με τη σειρά μου λοιπόν τον λόγο για να μοιραστώ τη δική μου εμπειρία με την κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά στον χώρο εργασίας μας.

Καταρχάς, κάτι που πρέπει να γνωρίζετε για εμένα είναι ότι δεν βρίσκομαι πίσω από καμία πολιτική παράταξη και ότι δεν είχα απεργήσει ποτέ, μέχρι τις 8 Φλεβάρη, που πήρα το θάρρος, παρόλο τον φόβο και την αγωνία που είχα για την ανταπόκριση που θα είχα την επόμενη μέρα στη δουλειά. Αμέσως ένιωσα μία περηφάνια μέσα μου, γιατί έστω και με αυτήν την πράξη ένιωσα ότι κάνω μία διαφορά. Ενιωσα ότι αν μαζευτεί κόσμος και ενωθεί κάτω από έναν συγκεκριμένο σκοπό, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Προφανώς ακόμα φοβάμαι για το τέλος της σύμβασής μου και για το αν θα έχω δουλειά μετά, αλλά πλέον θα μπορώ να πω ότι πάλεψα για καλύτερες αποδοχές, όχι μόνο για μένα αλλά και για τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, που περνάνε τα ίδια - αν όχι και χειρότερα - στον χώρο εργασίας μας.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο το ΚΚΕ έδειξε ενδιαφέρον για τον αγώνα μας και για τις καλύτερες συνθήκες εργασίας μας, γι' αυτό και βρίσκομαι εδώ αυτήν τη στιγμή. Εκανα απεργία και τις τρεις φορές και θα κάνω παραπάνω, μέχρι τουλάχιστον το υπουργείο να κάτσει να διαπραγματευτεί μαζί μας.

Ενα ακόμα σημαντικό θέμα είναι ότι παρόλο που η ΕΕ εδώ και 40 χρόνια μιλάει για την Ευρώπη των λαών και την ευημερία, τέτοιου είδους εταιρείες όπως η «Teleperformance» προσλαμβάνουν κόσμο εκτός ΕΕ, προφανώς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που στο τέλος της σύμβασής τους δεν ξέρουν αν μαζί με το τέλος της δουλειάς τους θα έρθει και το τέλος της παραμονής τους στη χώρα μας. Ολα αυτά τα ζητήματα οι κομμουνιστές συνάδελφοι τα σήκωσαν ενιαία, καλούσαν τους συναδέλφους όλα αυτά τα χρόνια να γραφτούν στο σωματείο και να κάνουν το ίδιο βήμα που έκανα εγώ, και αυτή τους η δράση είναι που μας έκανε να νιώσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, ότι αν είμαστε όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε αυτό ακριβώς το βήμα. Μιλάω από προσωπική εμπειρία.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Ειδικά η πρώτη φορά που απήργησα ήταν 40 λεπτά πριν πιάσω δουλειά. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ο αγώνας που έχουμε δώσει και θα συνεχίσουμε να δίνουμε δεν θα πάει χαμένος.

Καλώ λοιπόν όλους τους συναδέλφους μου που ακόμα φοβούνται να σταθούν ενάντια σε αυτές τις εταιρείες - «βουνό» να κάνουν και αυτοί το ίδιο βήμα που έκανα κι εγώ, και πολλοί άλλοι, ώστε να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν. Τέλος, βλέπω πλέον ξεκάθαρα ότι για να πετύχουμε τον σκοπό μας χρειαζόμαστε ένα δυνατό ΚΚΕ, που είναι κάθε φορά ο μπροστάρης των αγώνων.